vervolg...

Alles is goed verlopen, darmsgewijs.
Iets voor de middag komt er bezoek aan in Kenenda. Onder ander G, die terug komt uit rotatie en ons dus opnieuw vier weekjes komt vergezellen. Leuke man, dus da’s plezant. F en M stoppen alleen even, om daarna verder te rijden naar Nador. Voor mij heeft de chauffeur ook nog een “verrassing” bij. Ik keek er al lang naar uit en eindelijk heeft ie ze bij: mijn dumbells. Voor de leken: halters. Ik had de tweede week van mijn vorige verblijf al gevraagd aan onze chauffeur of hij die ergens zou kunnen vinden. Hij heeft de directe omgeving afgezocht, maar niks gevonden. Hij heeft dan aan één van de chauffeurs aan de kust gevraagd om hier naar uit zien. Bij mijn vertrek de vorige rotatie hadden ze nog niks gevonden. Toen ik terugkwam in het hotel op 13 juli, zei hij me dat hij er gezien had. Twee van 10 kilo voor 8000 dinar. Ikke betaald, hij zou ze één van de dagen gaan halen. Vandaag had hij ze dus eindelijk bij. ‘k Moest nog wat bijbetalen. Het hele grapje kost me uiteindelijk 9700 dinar. Toch zo’n 97 euro dus. De afzetters!! Ze zitten wel in een mooi plastic koffertje, da’s toch ook al iets. Even later voel ik me redelijk “de lul”. “Gij zijt toch in eerste klasse gekomen hé?” vraagt mijn vlaamse collega. “Euh, ja. So??”. “Awel, dan moogde 40 kilo meenemen. Ge had die vanzelf van thuis kunnen meebrengen.”. En dat zegt hij nu pas! Klopt nog ook, ik heb mijn ticket gechecked...
Vanavond al mijn eerste work-out gedaan. Ik voel aan alles dat dat weer al eens enkele weekjes geleden was. Ik heb tijd om op te bouwen, dus no worries. En weeral een vrijetijdsbesteding erbij, en das nodig!!
’s Avonds begint mijn TV raar te doen, benieuwd wat dat is...