Belgisch weer in Algerije

Vandaag, dinsdag 15 augustus, is het voor het eerst in vier weken nog eens bewolkt. Vannacht heeft het zelfs geregend. Ongetwijfeld om me al te laten wennen aan het Belgische weer waar ik vanaf overmorgen weer van mag genieten.

Hoe zit het trouwens met het weer aan de kant van Bordeaux? Iemand?

Jean calling earth

Al meer dan een week zitten we zonder internet. Geen mails, noch voor het werk, noch privé. Geen internet. Een pak lastiger om contact te houden met de wereld op deze manier.

Geen mail voor het werk waar we iedere dag 2000 km moeten overbruggen. Geen internet om eens te kijken naar de kranten na de dubbele gouden plak op het EK, geen weerbericht om eens te kijken hoe nat ze in België worden, geen weerbericht om het weer te checken op de vakantieplaats. Nog erger: geen mail om eens een berichtje van en naar het thuisfront te sturen, een simpel "hoe gaat het".

Dat laatste mis ik wel. Het blijft deugd doen om eens af en toe iets te lezen te krijgen.

Alles kan beter... Overmorgen vertrek ik weer en dan kan ik de schade inhalen.

Kan er iemand zeggen wat de weersverwachtingen zijn voor de Bordelese kust?

Libanon

Woensdag gaat rond een uur of tien de alarmsirene op de site. Dit is vreemd aangezien we telkens dinsdag een oefening houden. Wij dus allen "vlug maar zonder paniek" naar de verzamelplaats. Blijkt dat er in heel het land, en dus ook hier, een minuut stilte gehouden zal worden voor de situatie in Libanon. Een voor mij onbekende Algerijn neemt het woord. Enkele termen als Israël, Hezbollah, Allah kan ik onderscheiden. Wat me vooral opvalt is de gedrevenheid en vakkundigheid van de man. Ondanks dat het Arabisch nog steeds Chinees voor me is begrijp ik wel dat deze man aanzien heeft. Alle omstaanders hangen aan zijn lippen. Naar het einde toe beginnen ze ineens zonder een voor mij duidelijk teken allen samen (van de grote baas tot de kleine tuinman) een soort gebed te prevelen, mooi gelijk. Daarna volgt één minuut (of toch een korte) stilte. Je kan een speld horen vallen, en da's absoluut niet normaal hier. Normaal is het een kakafonie van gediscusieer in dit Arabisch land. Enigszins bewonderend, anderzijds beangstigend door zoveel samenhorigheid.

Als ik achteraf meer uitleg vraag over de inhoud van de toch wel vijf minuten durende speech, blijven ze vreemd genoeg zeer oppervlakkig. Veel meer dan "steun aan onze Libanese vrienden" krijg ik er niet uit.

Ik vorm me een beeld van hoe het moest zijn indien in plaats van deze uiterst gematigde moslims hier een hoopje van de extremere soort bij elkaar zou gestaan hebben...