Dagen 74, 75, 76 en 77: zondag 25 september tem woensdag 28 september
De voorbije dagen is er van mijn blog niet veel in huis gekomen. Zondag en maandag waren nog gewone werkdagen. Overdag kregen we het gezelschap Van S en M op de site. Aangezien er in hun bungalow geen TV is zijn ze ’s avonds bij mij komen kijken. Wel gezellig. Wat gepraat over de ervaringen van S als profesioneel expatter en over motoren. Toevallig hebben we alledrie een machien. Maandag vertrok M dan naar de volgende site. Maandagavond heeft het serieus geregend. Dat was de eerste keer in 75 dagen dat ik dat hier meemaakte. Nadeel is dat dan de satelietposten niet doorkomen...
Dinsdagochtend, het moet een uur of vier geweest zijn, word ik dan wakker met stekende pijn in de buik. Ik haal net op tijd het toilet. “La chasse” noemen ze dat in het Frans. Is duidelijk genoeg denk ik. ’s Morgens ga ik nog naar de site, maar tegen elf uur houd ik het niet meer van de krampen. Terug naar de bungalow. Twee immodiums en drie dafalgannen later (verspreid over de dag) is het ’s avonds al ietsje beter. Vanmorgen (woensdag dus) nog een beetje slapjes, maar de diarree is in ieder geval over. Na het middageten voel ik me al een pak beter en tegen de avond (nu dus) is alles voorbij. Wel spannend als je weet dat er hier in Algerije al twee gerepatrieerd zijn met longontsteking en onbekende virussen.
Morgen zal het kalm zijn op de site. De Algerijnen gaan dan stemmen voor een refenderum “voor de vrede”. Hierin stelt de overheid bepaalde wetten op die de veiligheid in het algemeen zouden moeten verhogen. Zo zouden de terroristen hun wapens kunnen inleveren om in ruil niet vervolgd te worden en andere voorstellen in die trend. Volgens de ene wordt dit de grote ommekeer, volgens de andere is het een druppel op een hete plaat. In ieder geval heeft de “burgeroorlog” de laatste 12 jaar aan 150.000 mensen het leven gekost, dus ze zijn het wel een beetje beu. Ben eens benieuwd of dit het nieuws haalt in Belgie.
Normaal gezien zal ik vanaf morgen weer wat meer moeite doen om dat hier wat up-to-date te houden. Sluukes.
29 september 2005
26 september 2005
Jantje...
Jantje mag doodgraag koude pattatjes.Op een avond mag Jantje met zijn ouders mee naar een trouwfeest, waar het eten in buffet opgediend wordt.Wanneer hij aan de koude pattatjes komt en de ober hem te bruusk bedient, laat hij zijn bord met pattatjes vallen.Jantje kruipt onder tafel en begint de pattatjes op te rapen.
Plots ziet hij een zware dame zitten, zonder rok ... met haar benen open."Oei", denkt Jantje, "er zit daar precies een hamsterke en 't steekt zijn tongske uit. 't Heeft zeker honger!"Op het moment dat Jantje met zijn koud patatje naar het hamsterke komt, laat de vrouw een dikke scheet.
"Sssst!!!", zegt Jantje, "ge moet niet blazen. Het zijn koude pattatjes!!!
Plots ziet hij een zware dame zitten, zonder rok ... met haar benen open."Oei", denkt Jantje, "er zit daar precies een hamsterke en 't steekt zijn tongske uit. 't Heeft zeker honger!"Op het moment dat Jantje met zijn koud patatje naar het hamsterke komt, laat de vrouw een dikke scheet.
"Sssst!!!", zegt Jantje, "ge moet niet blazen. Het zijn koude pattatjes!!!
GKC deelt eerste plaats !!
Na een klinkende overwinning op ATBS (11-16) deelt mijn Geelse ploegske nu de eerste plaats met de collega's uit Itegem. Als enigste ploeg nog niet verloren en de beste aanval van allemaal: ziet er goed uit.
Volgende week den topper op onze terreinen, op 01/10 om 15h30: GEELSE - JOKI.
Allen daarheen !!
Aan de scheids zal het niet liggen: Franky Logiest fluit normaal gezien de reserve ploegen van de hogere reeksen.
Kleine raad van nonkel Jan: oppassen voor de vier "twin-towers" van Joki: qua lengte de grootste ploeg uit de reeks en laat je niet vangen door die kerel die aan de vallende ziekte lijdt.
1. Joki 4 3 1 0 46 39 6
2. Geelse 4 2 0 2 57 49 6
3. Boechout 4 2 1 1 52 36 5
4. O. Anderlecht 4 2 1 1 53 51 5
5. ATBS 4 1 3 0 44 51 2
6. Gentse 4 0 4 0 39 65 0
Volgende week den topper op onze terreinen, op 01/10 om 15h30: GEELSE - JOKI.
Allen daarheen !!
Aan de scheids zal het niet liggen: Franky Logiest fluit normaal gezien de reserve ploegen van de hogere reeksen.
Kleine raad van nonkel Jan: oppassen voor de vier "twin-towers" van Joki: qua lengte de grootste ploeg uit de reeks en laat je niet vangen door die kerel die aan de vallende ziekte lijdt.
1. Joki 4 3 1 0 46 39 6
2. Geelse 4 2 0 2 57 49 6
3. Boechout 4 2 1 1 52 36 5
4. O. Anderlecht 4 2 1 1 53 51 5
5. ATBS 4 1 3 0 44 51 2
6. Gentse 4 0 4 0 39 65 0
25 september 2005
Music maestro
Tijdens mijn verlof heb ik verscheidene keren het “Algerije”-verhaal gedaan. Meestal achter pot en pint, hetgeen misschien de reacties verklaart. Enihoe, de meest gestelde vraag bleef toch wat we hier doen als we niet werken. Het antwoord, wat neerkomt op “niets”, resulteerde meestal in opgetrokken wenkbrouwen, afkeurende blikken en één keer zelfs in – wat ik best omschrijf als een mislukte Homer-kreet – een oprechte “dow”.
Feit is en blijft dat er hier vooral ’s avonds idd niks te beleven valt en dat we onze vrije vrijdag vullen met vooral niet te veel doen.
Voor mij is mijn redding in nood dan meestal de muziek. Er staan welgeteld 1786 liedjes op mijn pc. Gaande van harde rock alla Rage Against The Machine, over lieflijke ballads van The Corrs tot opzwepende boenk-muziek van DJ Tiësto en co. Ook op mijn sateliet-TV nemen muziekposten 4 van de eerste 10 kanalen in.
Onmisbaar gebleken: mijn MP3-speler. Als ik die niet had om even weg te dromen (of weg te vluchten) zou ik hier al een paar keer met mijne kop tegen de muur gelopen zijn. In de zomer had ik dan ook een vast ritueel: juist terug van het werk schoot ik mijn short en sandalen aan (na eerst de rest uitgedaan te hebben uiteraard) en zette ik dat ding op mijn kop terwijl ik een toertje ging wandelen in de woonbasis. Meestal onderaan de heuvel waar op de would-be tennisterreinen en het voetbalveldje niemand anders komt. Heerlijk zo in de zon (in juli en augustus was het rond 18h nog zo’n 35 graden). Momenteel is er vanaf 18 uur lokale tijd niet veel zon meer te bespeuren waardoor ik dus iets anders zal moeten verzinnen.
Deze keer heb ik ook luidsprekers meegebracht zodat ik de buren wat op stang kan jagen. Zo moet ik niet steeds de gewenste liekes liggen overzetten naar die MP3-speler, hetgeen ook handig kan zijn.
Voor mij werkt die muziek in twee richtingen: bepaalde liedjes passen bij bepaalde gevoelens. Maar andersom werkt ook: bepaalde muziek kan me in een bepaald humeur brengen. Altijd handig om opgefokt te raken vooraleer te gaan joggen of om wat opgewekter te geraken bij een dipje (vooral de ik-heb-niks-te-doen-dipjes dan).
Feit is en blijft dat er hier vooral ’s avonds idd niks te beleven valt en dat we onze vrije vrijdag vullen met vooral niet te veel doen.
Voor mij is mijn redding in nood dan meestal de muziek. Er staan welgeteld 1786 liedjes op mijn pc. Gaande van harde rock alla Rage Against The Machine, over lieflijke ballads van The Corrs tot opzwepende boenk-muziek van DJ Tiësto en co. Ook op mijn sateliet-TV nemen muziekposten 4 van de eerste 10 kanalen in.
Onmisbaar gebleken: mijn MP3-speler. Als ik die niet had om even weg te dromen (of weg te vluchten) zou ik hier al een paar keer met mijne kop tegen de muur gelopen zijn. In de zomer had ik dan ook een vast ritueel: juist terug van het werk schoot ik mijn short en sandalen aan (na eerst de rest uitgedaan te hebben uiteraard) en zette ik dat ding op mijn kop terwijl ik een toertje ging wandelen in de woonbasis. Meestal onderaan de heuvel waar op de would-be tennisterreinen en het voetbalveldje niemand anders komt. Heerlijk zo in de zon (in juli en augustus was het rond 18h nog zo’n 35 graden). Momenteel is er vanaf 18 uur lokale tijd niet veel zon meer te bespeuren waardoor ik dus iets anders zal moeten verzinnen.
Deze keer heb ik ook luidsprekers meegebracht zodat ik de buren wat op stang kan jagen. Zo moet ik niet steeds de gewenste liekes liggen overzetten naar die MP3-speler, hetgeen ook handig kan zijn.
Voor mij werkt die muziek in twee richtingen: bepaalde liedjes passen bij bepaalde gevoelens. Maar andersom werkt ook: bepaalde muziek kan me in een bepaald humeur brengen. Altijd handig om opgefokt te raken vooraleer te gaan joggen of om wat opgewekter te geraken bij een dipje (vooral de ik-heb-niks-te-doen-dipjes dan).
ziehier mijn multimedia installatie: een IBM ThinkPad T42, een Creative 100 Sports MP3-player en Sony 2-wegs luidsprekers.
zaterdag
Dag 73: zaterdag 24 september
Niks te melden. Buiten het feit dat ik mijn voorraadkast heb laten aanvullen door de chauffeur (opnieuw corn-flakes ingeslagen) is er vandaag niks speciaal gebeurd.
R is vertrokken en ik heb bericht gekregen dat er de komende dagen verscheidenen bezoekers naar de site zullen komen. Brengt wrs wat meer leven in de brouwerij
Niks te melden. Buiten het feit dat ik mijn voorraadkast heb laten aanvullen door de chauffeur (opnieuw corn-flakes ingeslagen) is er vandaag niks speciaal gebeurd.
R is vertrokken en ik heb bericht gekregen dat er de komende dagen verscheidenen bezoekers naar de site zullen komen. Brengt wrs wat meer leven in de brouwerij
thanx guys !!
Na mijn oproep (zie "thuisfront hoezitta): 13 nieuwe berichtjes in de mailbox !!
Winnaar met straatlengtes voorsprong: Lagerfeldje! Zieke geest, maar toch bedankt maateke!
Winnaar met straatlengtes voorsprong: Lagerfeldje! Zieke geest, maar toch bedankt maateke!
24 september 2005
Before, in between and after
stijlstudie
kommentaar uiteraard welkom...
sommigen vroegen zich af hoe je zo'n vrije dag vult als je toch niks kunt doen
wel, ziehier een tipje van de sluier!
kommentaar uiteraard welkom...
sommigen vroegen zich af hoe je zo'n vrije dag vult als je toch niks kunt doen
wel, ziehier een tipje van de sluier!
Wolken, couscous, muziek, luieren, lezen, schrijven, springen, lopen ...
Dag 72: vrijdag 23 september
’s Morgens bewolkt. Jammer, want in de zon is het hier ’s middags nog altijd zo’n 34 graden, heerlijk om in te lezen, wandelen, sporten... Dan maar wat binnen blijven. Momenteel is het 12h23 en hebben we juist couscous gegeten. Dat serveren ze hier iedere vrijdagmiddag. Ff platte rust houden. Hopelijk blijft het droog want ik was van plan straks nog te gaan sporten. Wordt vervolgd...
20h53. Zoals gezegd. Van de platte rust is niet veel in huis gekomen. Iets na enen ben ik gaan... touwtjespringen! Yep, touwtjespringen. Niet veel plaats voor nodig en ideaal om een beetje aan de conditie te werken. Dacht ik. Man, is me dat hard labeur. Na twee minuten kruipt je hart al via je strot naar buiten en staan je kuiten in de fik. Best wat doseren de volgende keer, maar toch een aanrader om er meer stabiliteit in te krijgen. Mijne techniek kan ook nog wat beter...
Daarna een beetje gerelaxed. Want ik zou tegen vieren gaan joggen. Daar gaat dan een heel ritueel aan vooraf. Vantevoren al genoeg drinken, een penny-wafel vooraf om de energievoorraad een beetje op peil te brengen, wat opzwepende muziek op zetten. Tegen 15h ben ik zover. Aangezien het bewolkt is valt de temperatuur best mee. Ik loop de twee langste “straten” van de woonbasis heen en weer. Beginnende bovenaan gaat dit eerst ff vlak om daarna te dalen. Aan het einde is er weer een vlak stuk om dan de laatste tientallen meters wat sterker te dalen. Maar da’s in de ene richting hé! Daarna moet ik dezelfde weg naar boven. Het blijkt de ideale lus te zijn hier – bij gebrek aan beter althans. Bij het dalen geraakt mijn hartslag steeds onder de 160 terwijl ik bovenaan tussen de 185 en de 190 zit. Ik houd het 38 minuten vol. Goeie intervaltraining dus. Tegen het einde van de rit heb ik last van mijn kuiten (van dat springen daarstraks!!) en weeral eens van mijn enkel. Voldaan neem ik een frisse douche. Heerlijk.
Daarna nog wat gelezen en TV gezien. Op het einde van “De Rode Loper” wenst Martine Prenen iedereen een aangenaam weekend toe. De stomme trut. Het weekend is hier al wel gedaan hé. Morgen begint de werkweek al terug. Na de middag zal R voor twee weken op rotatie vertrekken. Dan blijven we – buiten de lokale Algerijnen – met twee Belgen, een Fransoos en een Spanjool over. Wordt kalm...
’s Morgens bewolkt. Jammer, want in de zon is het hier ’s middags nog altijd zo’n 34 graden, heerlijk om in te lezen, wandelen, sporten... Dan maar wat binnen blijven. Momenteel is het 12h23 en hebben we juist couscous gegeten. Dat serveren ze hier iedere vrijdagmiddag. Ff platte rust houden. Hopelijk blijft het droog want ik was van plan straks nog te gaan sporten. Wordt vervolgd...
20h53. Zoals gezegd. Van de platte rust is niet veel in huis gekomen. Iets na enen ben ik gaan... touwtjespringen! Yep, touwtjespringen. Niet veel plaats voor nodig en ideaal om een beetje aan de conditie te werken. Dacht ik. Man, is me dat hard labeur. Na twee minuten kruipt je hart al via je strot naar buiten en staan je kuiten in de fik. Best wat doseren de volgende keer, maar toch een aanrader om er meer stabiliteit in te krijgen. Mijne techniek kan ook nog wat beter...
Daarna een beetje gerelaxed. Want ik zou tegen vieren gaan joggen. Daar gaat dan een heel ritueel aan vooraf. Vantevoren al genoeg drinken, een penny-wafel vooraf om de energievoorraad een beetje op peil te brengen, wat opzwepende muziek op zetten. Tegen 15h ben ik zover. Aangezien het bewolkt is valt de temperatuur best mee. Ik loop de twee langste “straten” van de woonbasis heen en weer. Beginnende bovenaan gaat dit eerst ff vlak om daarna te dalen. Aan het einde is er weer een vlak stuk om dan de laatste tientallen meters wat sterker te dalen. Maar da’s in de ene richting hé! Daarna moet ik dezelfde weg naar boven. Het blijkt de ideale lus te zijn hier – bij gebrek aan beter althans. Bij het dalen geraakt mijn hartslag steeds onder de 160 terwijl ik bovenaan tussen de 185 en de 190 zit. Ik houd het 38 minuten vol. Goeie intervaltraining dus. Tegen het einde van de rit heb ik last van mijn kuiten (van dat springen daarstraks!!) en weeral eens van mijn enkel. Voldaan neem ik een frisse douche. Heerlijk.
Daarna nog wat gelezen en TV gezien. Op het einde van “De Rode Loper” wenst Martine Prenen iedereen een aangenaam weekend toe. De stomme trut. Het weekend is hier al wel gedaan hé. Morgen begint de werkweek al terug. Na de middag zal R voor twee weken op rotatie vertrekken. Dan blijven we – buiten de lokale Algerijnen – met twee Belgen, een Fransoos en een Spanjool over. Wordt kalm...
Slang
Dag 71: Donderdag 22 september
Vandaag mijn eerste levende slang gezien (hier in Algerije). Na het middageten reden we zoals iedere dag terug naar de site toen de chauffeur plots op de rem ging staan. “Serpent !” roept ie. Langs de kant kronkelt een groen ding. Wij natuurlijk gaan zien. Prachtig beest overigens. Toen Abdelkadder (de chauffeur) het ding wou vangen met een stok en een lege fles, zette de slang zich ff volledig recht om daarna te gaan “lopen”. Hetgeen verbazend snel ging overigens. Zo rechtstaand zagen we trouwens beter dat dat beest best wel lang was. Na ff discusieren kwamen we tot het compromis dat het toch zo’n 50 à 60 centimeter geweest moet zijn.
Grappige is dat we vorige week van de dienst “veiligheid” een dossier over schorpioenen en slangen gekregen hebben. Als ik het goed voorheb zou deze rakker een “Cerastes cerastes” moeten zijn.
Voor de rest een donderdag als alle vorige, hetgeen wilt zeggen dat het de vrije avond is voor ons “weekend”. Aangezien we maar met zijn drieën zijn doen we geen barbecue, da’s de moeite niet. Tegen de late namiddag komen er voor het eerst deze week dunne wolken aangegleden. Hopelijk zijn die morgen weg... ’s Avonds laat R me een zaaltje zien waar enkele fitness toestallen staan. Wist ik dus niks van. Erg speciaal zijn ze niet dus veel zal je me daar niet vinden. Zelf had hij er een home-trainer (fiets) zien staan de vorige keer maar die is nu blijkbaar verdwenen. Hij zou aan de project-manager vragen of we er zelf eentje mogen kopen. Daar ga ik hem zeker aan herinneren!
Vandaag mijn eerste levende slang gezien (hier in Algerije). Na het middageten reden we zoals iedere dag terug naar de site toen de chauffeur plots op de rem ging staan. “Serpent !” roept ie. Langs de kant kronkelt een groen ding. Wij natuurlijk gaan zien. Prachtig beest overigens. Toen Abdelkadder (de chauffeur) het ding wou vangen met een stok en een lege fles, zette de slang zich ff volledig recht om daarna te gaan “lopen”. Hetgeen verbazend snel ging overigens. Zo rechtstaand zagen we trouwens beter dat dat beest best wel lang was. Na ff discusieren kwamen we tot het compromis dat het toch zo’n 50 à 60 centimeter geweest moet zijn.
Grappige is dat we vorige week van de dienst “veiligheid” een dossier over schorpioenen en slangen gekregen hebben. Als ik het goed voorheb zou deze rakker een “Cerastes cerastes” moeten zijn.
Voor de rest een donderdag als alle vorige, hetgeen wilt zeggen dat het de vrije avond is voor ons “weekend”. Aangezien we maar met zijn drieën zijn doen we geen barbecue, da’s de moeite niet. Tegen de late namiddag komen er voor het eerst deze week dunne wolken aangegleden. Hopelijk zijn die morgen weg... ’s Avonds laat R me een zaaltje zien waar enkele fitness toestallen staan. Wist ik dus niks van. Erg speciaal zijn ze niet dus veel zal je me daar niet vinden. Zelf had hij er een home-trainer (fiets) zien staan de vorige keer maar die is nu blijkbaar verdwenen. Hij zou aan de project-manager vragen of we er zelf eentje mogen kopen. Daar ga ik hem zeker aan herinneren!
zonnebrillen en dikke koppen...
tja, Peereke. Dat komt ervan als je je dikke hoofd in andermans zaken steekt...
ff de historie van die bril... die overigens niet uit een tuttefrutkaske kwam!!
8 jaar geleden (!!) gekocht via iemand die in de Nike werkte, uiteraard voor een goed prijsje
die bril heeft werkelijk alles meegemaakt: reizen, snowboarden, Algerije...
begin augustus, midden in de warmste en meest zonnige periode hier in Algerije geeft hij de geest, na acht trouwe dienstjaren
ikke colle gekocht en geplakt
zo heb ik nog drie weken rondgelopen met een geplakte bril, no probs
en jij zet'em één keer op en KRAK
't verstand komt pas met de jaren...
ff de historie van die bril... die overigens niet uit een tuttefrutkaske kwam!!
8 jaar geleden (!!) gekocht via iemand die in de Nike werkte, uiteraard voor een goed prijsje
die bril heeft werkelijk alles meegemaakt: reizen, snowboarden, Algerije...
begin augustus, midden in de warmste en meest zonnige periode hier in Algerije geeft hij de geest, na acht trouwe dienstjaren
ikke colle gekocht en geplakt
zo heb ik nog drie weken rondgelopen met een geplakte bril, no probs
en jij zet'em één keer op en KRAK
't verstand komt pas met de jaren...
22 september 2005
THUISFRONT HOEZITTA ???
Awel, hoezitta?? De vorige keren kreeg ik nog commentjes, mailkes en sms-kes, maar dees week is het gene vette meer hé. Uit het oog uit het hart zeker?
Mijne baas had me al verwittigd: twee jaar dees job doen en je sociale leven is naar de kloten!! Nooit gedacht dat het reeds na drie maanden al zover zou zijn... ;-)
Komaan gasten, duw die mailbox ne keer vol. Deze woestijnvreter zal jullie dankbaar zijn !!!
toch nog de groeten, beleefde jongen als ik ben,
Jeanke
Mijne baas had me al verwittigd: twee jaar dees job doen en je sociale leven is naar de kloten!! Nooit gedacht dat het reeds na drie maanden al zover zou zijn... ;-)
Komaan gasten, duw die mailbox ne keer vol. Deze woestijnvreter zal jullie dankbaar zijn !!!
toch nog de groeten, beleefde jongen als ik ben,
Jeanke
AN OTHER DAY AT THE OFFICE
Dag zoveel: woensdag 21 september
Niks te melden vandaag. Het werk vlot in ieder geval al wat beter en dus gaat de dag ook rapper vooruit. Vanmorgen is R terug op de site gekomen zodat hij zich met de prullen kan/moet bezighouden. Lang duurt dat echter niet: zaterdag vertrekt hij voor twee weken en als hij terugkomt gaat hij de shit opkuisen op een andere site. Ikke dus terug eindverantwoordelijke... wordt weer sjezen!
à la prochaine!!
Niks te melden vandaag. Het werk vlot in ieder geval al wat beter en dus gaat de dag ook rapper vooruit. Vanmorgen is R terug op de site gekomen zodat hij zich met de prullen kan/moet bezighouden. Lang duurt dat echter niet: zaterdag vertrekt hij voor twee weken en als hij terugkomt gaat hij de shit opkuisen op een andere site. Ikke dus terug eindverantwoordelijke... wordt weer sjezen!
à la prochaine!!
21 september 2005
Moral
Dag 70: dinsdag 20 september
Zoals blijkt uit vorig verslagje was ik gisteren toch wel een klein beetje depri. Ondanks een redelijke nacht voel ik me vanmorgen niet erg uitgeslapen. De dag duurde dan ook lang vandaag en ik kan niet ontkennen dat ik blij was dat die erop zat.
Maar geen nood: een paar telefonnekes naar het thuisfront en een heerlijk zonnebad doen wonderen. De moral zit terug goed.
Als “souper” een baguette met camembert, smeerkaas en fondantkaas; afwisseling moet er zijn.
Een heerlijke douche om af te sluiten. Morgen kan ik er weer vollen bak tegenaan.
Zoals blijkt uit vorig verslagje was ik gisteren toch wel een klein beetje depri. Ondanks een redelijke nacht voel ik me vanmorgen niet erg uitgeslapen. De dag duurde dan ook lang vandaag en ik kan niet ontkennen dat ik blij was dat die erop zat.
Maar geen nood: een paar telefonnekes naar het thuisfront en een heerlijk zonnebad doen wonderen. De moral zit terug goed.
Als “souper” een baguette met camembert, smeerkaas en fondantkaas; afwisseling moet er zijn.
Een heerlijke douche om af te sluiten. Morgen kan ik er weer vollen bak tegenaan.
20 september 2005
missing you (all)
Dag 69: maandag 19 september
Escorte, waar ben je?
Om 7 uur loopt de wekker af. Ontbijten en wachten op de escorte, zo schrijft het scenario iedere keer voor. En de escorte is deze keer behoorlijk op tijd. De dag begint dus goed. Daar komt echter al zeer snel verandering in. Bij het eerste wisselpunt (da’s al na 25 km) laat de aflossing van de wacht exact een uur op zich wachten. Ik knap een uitltje in de wagen waarin het nu nog te doen is, kwa temperatuur. De ochtenden zijn beduidend frisser dan drie weken geleden. Bij de tweede wissel blijkt er opnieuw geen aansluiting te zijn kwa escortes. Om 10h15 zetten we dus de motor af. Da’s de Algerijnse specialiteit bij uitstek: wachten! Meer dan twee uur later kunnen we pas vertrekken. Wij warm en honger, zij absoluut geen haast. Die hebben al gegeten, dus waarom zouden ze ook? Tegen een slakkengangetje verder gereden. Soms halen we zelfs op een tweebaansvak niet eens 60 km per uur... Waarvoor dient dan een escorte? Bon, iets voor 14h kom ik aan in Kenenda. Bijna 6 uur voor 140 km... We hadden ondertussen gebeld dat ze voor de chauffeur en mezelf een bord opzij moesten houden. Dat hadden ze dan ook gedaan, alleen waren ze bestek vergeten meebrengen. Steak, sperziebonen en een dichtgevouwen eierkoek met je handen opeten heeft wel wat moet ik zeggen...
Daarna laat ik me naar mijn bungalow brengen om me wat op te frissen, uit te pakken en me om te kleden. Klein probleempje: geen water!! Momenteel (zeggen en schrijven 20h41) is dat er nog steeds niet. Mijn bidons zijn al 8 weken geleden gevuld, da’s dus ook niet het meest frisse water ter wereld.
Het eten vanavond viel nog mee. Gezien het hier een uur vroeger is dan in Belgie is het ook een pak vroeger donker. Om 19h zijn de straatlampen al aangestoken en na het eten (dat moet rond half acht geweest zijn) gaat de zon al volledig onder. Hetgeen overigens een prachtig beeld oplevert: zelfs een verstokte kleurenblinde als ik ziet dat de hemel aan de horzion vurig rood kleurt.
(Ondertussen heeft de chauffeur een tandenborstel voor me gaan halen: de Rolls Roys zijnde een Aquafresh Max-Active Flexium!)
Tot zover de feiten.
Net als de vorige keer is de terugkeer naar hier een redelijk ingrijpende gebeurtenis. Het besef van wat en vooral wie je achterlaat komt pas als je in je eentje naar een wedstrijd uit de Franse tweede klasse zit te zien. En het is dus niet het materiele dat ik mis. Geen water, slecht eten, hard bed, geen internet, schuurpapier ipv wc-papier, ... no probs. Meer dan de vorige keer heb ik het gevoel dat ik een heleboel unfinished business heb achtergelaten. De dagen dat ik me overdag steendood verveelde lijken nu weggegooide tijd. Ik heb iedereen gezien die ik wou zien tijdens mijn verlof. En toch...
Something and someone is missing…
Morgen begint het echte werk opnieuw. Want het blijft al bij al een buitenkansje dat ik hier krijg.
Dat maak ik me in ieder geval toch wijs...
Slaapwel. En tot de volgende.
Insh-Allah.
Escorte, waar ben je?
Om 7 uur loopt de wekker af. Ontbijten en wachten op de escorte, zo schrijft het scenario iedere keer voor. En de escorte is deze keer behoorlijk op tijd. De dag begint dus goed. Daar komt echter al zeer snel verandering in. Bij het eerste wisselpunt (da’s al na 25 km) laat de aflossing van de wacht exact een uur op zich wachten. Ik knap een uitltje in de wagen waarin het nu nog te doen is, kwa temperatuur. De ochtenden zijn beduidend frisser dan drie weken geleden. Bij de tweede wissel blijkt er opnieuw geen aansluiting te zijn kwa escortes. Om 10h15 zetten we dus de motor af. Da’s de Algerijnse specialiteit bij uitstek: wachten! Meer dan twee uur later kunnen we pas vertrekken. Wij warm en honger, zij absoluut geen haast. Die hebben al gegeten, dus waarom zouden ze ook? Tegen een slakkengangetje verder gereden. Soms halen we zelfs op een tweebaansvak niet eens 60 km per uur... Waarvoor dient dan een escorte? Bon, iets voor 14h kom ik aan in Kenenda. Bijna 6 uur voor 140 km... We hadden ondertussen gebeld dat ze voor de chauffeur en mezelf een bord opzij moesten houden. Dat hadden ze dan ook gedaan, alleen waren ze bestek vergeten meebrengen. Steak, sperziebonen en een dichtgevouwen eierkoek met je handen opeten heeft wel wat moet ik zeggen...
Daarna laat ik me naar mijn bungalow brengen om me wat op te frissen, uit te pakken en me om te kleden. Klein probleempje: geen water!! Momenteel (zeggen en schrijven 20h41) is dat er nog steeds niet. Mijn bidons zijn al 8 weken geleden gevuld, da’s dus ook niet het meest frisse water ter wereld.
Het eten vanavond viel nog mee. Gezien het hier een uur vroeger is dan in Belgie is het ook een pak vroeger donker. Om 19h zijn de straatlampen al aangestoken en na het eten (dat moet rond half acht geweest zijn) gaat de zon al volledig onder. Hetgeen overigens een prachtig beeld oplevert: zelfs een verstokte kleurenblinde als ik ziet dat de hemel aan de horzion vurig rood kleurt.
(Ondertussen heeft de chauffeur een tandenborstel voor me gaan halen: de Rolls Roys zijnde een Aquafresh Max-Active Flexium!)
Tot zover de feiten.
Net als de vorige keer is de terugkeer naar hier een redelijk ingrijpende gebeurtenis. Het besef van wat en vooral wie je achterlaat komt pas als je in je eentje naar een wedstrijd uit de Franse tweede klasse zit te zien. En het is dus niet het materiele dat ik mis. Geen water, slecht eten, hard bed, geen internet, schuurpapier ipv wc-papier, ... no probs. Meer dan de vorige keer heb ik het gevoel dat ik een heleboel unfinished business heb achtergelaten. De dagen dat ik me overdag steendood verveelde lijken nu weggegooide tijd. Ik heb iedereen gezien die ik wou zien tijdens mijn verlof. En toch...
Something and someone is missing…
Morgen begint het echte werk opnieuw. Want het blijft al bij al een buitenkansje dat ik hier krijg.
Dat maak ik me in ieder geval toch wijs...
Slaapwel. En tot de volgende.
Insh-Allah.
Turbulentie en plassen op 10.000m hoogte...
Geen evidente combinatie; hier moet ik geen tekeningetje bij maken!
ROTATIE 3
Dag 68: zondag 18 september
Vandaag is het weer zover: mijn derde rotatie begint... 25 volle werkdagen voorafgegaan en gevolgd door telkens twee reisdagen. Dat maakt dat ik op 16 oktober opnieuw voet zal zetten op Belgische bodem.
Vandaag begon de dag reeds om 09 uur. Aangezien ik geen “taxi” kon vinden om me naar Zaventem te rijden, nam ik om 10h15 de trein in Herentals. Via Antwerpen-Berchem en Brussel-Noord zette de trein me uiteindelijk rond 11h50 af onder onze nationale luchthaven. Vandaag blijkt het auto-luwe dag te zijn in Brussel, hetgeen de vele jeugdbewegingen die de trein bevolken aarschijnlijk kan verklaren.
Vooraf reeds had ik van de secretaresse gehoord dat er nog vier collega’s hetzelfde vliegtuig zouden nemen. Dat bleken er in de tax-free zone zelfs vijf te zijn. Nadat tante Visa in de parfumerie haar diensten bewezen had heb ik nog enkele tijdschriften gekocht. Daarna met de collega’s gezamelijk een koffietje gedronken. Een half uur voor opstijgen begaven we ons dan maar naar vertrekhaal B07. Daar aangekomen bleek er zelfs nog geen vlieger te zijn! Weeral eens vertraging dus. Uiteindelijk exact een half uur na planning opgestegen. Na een hobbelige vlucht van 2 uur en 20 minuten raken we Algerijnse bodem in Oran. Bij het uitstappen valt me op dat het niet té warm is, maar dat de zon wel behoorlijk fel schijnt. In diezelfde picoseconde besef ik meteen dat ik mijn zonnebril vergeten ben! Merde! Die kun je hier dus echt niet missen. En dan te bedenken dat ik twee weken geleden nog een nieuwe gekocht heb...
In de luchthaven zelf gaat alles zijn gangetje. Ik help als volleerde Algerije-reiziger nog een Algerijnse Ierse doorheen de hele papierwinkel van “declareren van waardevolle voorwerpen”. Blijkbaar is er in de laatste 12 jaren waarin ze niet meer in haar geboorteland was heelwat veranderd. En haar Frans is zoals het mijne: avec beaucoup de cheveux dessus.
Na een normale rit naar het hotel ga ik onmiddellijk zelf naar Arzew om een bril te zoeken. Als alles volgens de huidige planning blijft gaan zal dit de eerste, de enige en dus ook de laatste keer zijn dat ik me de volgende maand onder de “normale” bevolking begeef. In een heuse brillenwinkel vind ik een model dat redelijk aan de verwachtingen voldoet. Alleen het zilveren kleurtje moet ik er voor lief bij nemen want de rest van de brillen is te klein voor mijne dikke kop. So very not me, dat kleurtje, maar soit. Hij zit comfy en heeft kennelijk een CE-gekeurde UV-filter. Of ik in euro’s mag betalen? Gelukkig wel. Goedkoper dan bij ons zijn ze hier zeker niet, zoals met alle ingevoerde producten.
Voor het eten zie ik nog hoe schoonheid en klasse het halen van spierballen en brede schouders: de Rusinnen winnen de Fed-Cup van de Fransen. Tegen half negen moet ik in slaap gesukkeld zijn op mijn bed. Slecht idee. Effe opfrissen. Dan blijkt dat, alle clichés ten spijt, ik nog iets vergeten ben... mijn tandenborstel! Ik slaap de rest van de nacht enorm slecht (zoals steeds in het hotel).
17 september 2005
het laatste avondmaal
Vandaag was de laatste dag van mijn verlof. Lekker uitgeslapen. Daarna met den tuffer naar Essen gebold om acte de présence te geven op het jaarlijks familiefeest langs de ma hare kant. Eerlijk gezegd ken ik minstens een kwart van de aanwezigen niet, maar dat zal vice versa ook wel zo geweest zijn. Maar zo heb ik tenminste de globetrotter van de familie nog eens gezien.Blij da ge terug in't land zijt, S-neke.
Daarna nog gaan supporteren voor de tweede helft van de korfbal. Bij de rust stond het nog 8-8, maar op het einde van de match schoot de K nog eens uit zijn sloffen en zo wonnen ze nog met drie goalen verschil. Broodnodig, die overwinning, om aansluiting te houden met de rest.
Vanavond nog maar eens uit eten gegaan, de derde keer op rij. Het laatste avondmaal noemen ze dat.
Morgen naar Zaventem om 's avonds weeraleens in het hotel te slapen. Van dan af beginnen les avontures de jean opnieuw...
wordt dus vervolgd !!
Daarna nog gaan supporteren voor de tweede helft van de korfbal. Bij de rust stond het nog 8-8, maar op het einde van de match schoot de K nog eens uit zijn sloffen en zo wonnen ze nog met drie goalen verschil. Broodnodig, die overwinning, om aansluiting te houden met de rest.
Vanavond nog maar eens uit eten gegaan, de derde keer op rij. Het laatste avondmaal noemen ze dat.
Morgen naar Zaventem om 's avonds weeraleens in het hotel te slapen. Van dan af beginnen les avontures de jean opnieuw...
wordt dus vervolgd !!
15 september 2005
krollen
Vandaag de voorbereidingen voor mijn vertrek al wat serieuzer aan't aanpakken: nieuwe cd's op laptop gezet, een hele vracht M&M's gaan halen en, tot spijt van wie het benijdt (sorry Mémée !!) mijn krollen laten afknippen. Terug kort. Wel zo makkelijk ginder.
't Komt nu wel echt dichtbij hoor... nog drie nachtjes slapen...
toedels
't Komt nu wel echt dichtbij hoor... nog drie nachtjes slapen...
toedels
14 september 2005
mixed feelings
't Is nu woensdag middag, vier dagen voor mijn vertrek.
Ik ben er eigenlijk zelf nog niet uit of ik er nu wel dan niet naar uitzie om te vertrekken. In iedere geval is het "leven zoals het is: Algerije" de makkelijke versie van het leven. Opstaan, werken, eten, slapen. That's it. Geen worries (ok, over het werk, maar da's allemaal relatief hé), gewoon geleefd worden.
Maar is dat dan wel zo goed. Makkelijk, ja, maar goed?
Weet het eigenlijk niet. Ik weet wel dat ik geen zin zou hebben om hier opnieuw mijn bureau-jobke in Grimbergen op te pakken, en verlof heb ik ook niet altijd hé. Komt daarbij dat momenteel zowat iedereen moet werken en hun weekends behoorlijk gevuld zijn met sport en spel.
Ik moet wel zeggen dat het weer ook niet helpt: na 7 weken staalblauwe hemel had ik speciaal het goede weer meegebracht, maar da's nu dus ook al uitgewerkt. Man, dat is deprimerend zeg!
De voorbije weken waren plezant, spannend zelfs, maar minder intens dan dat ene weekje in juli toen ik voor het eerst terugkwam uit rotatie. 't Is eigenlijk wel grappig te zien hoe alles zijn gangetje blijft gaan terwijl je zelf meer dan 2000 km van huis verwijdert bent. Den aardbol draait dus gewoon verder.
Bon, 'k heb nog een paar dagen om ervan te profiteren. Om dingen te doen die ik nadien weer vier weken zal moeten missen.
Normaal gezien lees je het vervolg op maandag: zondag vliegen en op hotel is er geen internet.
tot maandag dus...
groetjes,
Jean
Ik ben er eigenlijk zelf nog niet uit of ik er nu wel dan niet naar uitzie om te vertrekken. In iedere geval is het "leven zoals het is: Algerije" de makkelijke versie van het leven. Opstaan, werken, eten, slapen. That's it. Geen worries (ok, over het werk, maar da's allemaal relatief hé), gewoon geleefd worden.
Maar is dat dan wel zo goed. Makkelijk, ja, maar goed?
Weet het eigenlijk niet. Ik weet wel dat ik geen zin zou hebben om hier opnieuw mijn bureau-jobke in Grimbergen op te pakken, en verlof heb ik ook niet altijd hé. Komt daarbij dat momenteel zowat iedereen moet werken en hun weekends behoorlijk gevuld zijn met sport en spel.
Ik moet wel zeggen dat het weer ook niet helpt: na 7 weken staalblauwe hemel had ik speciaal het goede weer meegebracht, maar da's nu dus ook al uitgewerkt. Man, dat is deprimerend zeg!
De voorbije weken waren plezant, spannend zelfs, maar minder intens dan dat ene weekje in juli toen ik voor het eerst terugkwam uit rotatie. 't Is eigenlijk wel grappig te zien hoe alles zijn gangetje blijft gaan terwijl je zelf meer dan 2000 km van huis verwijdert bent. Den aardbol draait dus gewoon verder.
Bon, 'k heb nog een paar dagen om ervan te profiteren. Om dingen te doen die ik nadien weer vier weken zal moeten missen.
Normaal gezien lees je het vervolg op maandag: zondag vliegen en op hotel is er geen internet.
tot maandag dus...
groetjes,
Jean
04 september 2005
GKC neemt belovende start
Vorige woensdag werd er voor de Beker Van België gekorfbald in Vorselaar. De bezoekers, mijn eigenste GKC, waren vast van plan om de overwinning mee naar huis te nemen. In tegenstelling tot andere jaren hadden we/ze nu wel een degelijke voorbereiding. Zo goed als geen herexamens bij de studenten, niet al te veel reizen en een nieuwe trainer.
Het eerste kwartier speelden ze het lokale KCOV dan ook op een hoopje. Alleen vergaten ze het allerbelangrijkste: scoren! Drie penalties en een handvol "100% kansen" werden de nek omgewrongen. Hierdoor was er aan de rust "slechts" een verschil van vier korven. Hadden er minstens 8 moeten zijn. De tweede helft zakte het tempo helemaal weg en werd er niet meer gebald zoals den Eddy het wilde. Resultaat: vier goalen van KCOV en dus een gelijke stand met nog een kwartier te spelen. In de laatste minuut scoorde onze Koen gelukkig nog twee keer zodat er toch nog gewonnen werd. Dik verdiend!
Deze overwinning houdt in dat we volgende week tegen een heuse ere-klasser mogen / moeten spelen. Uniek in de geschiedenis van ons clubke!!
Vandaag, zondag de 4e september, begon de competitie met een verplaatsing naar Boechout. Prachtig weertje!! De thuisploeg was vooraf de grote favoriet. En bij de reserven werd dit al gauw duidelijk. Ondergetekende speelde mee na welgeteld één training sinds eind april... hier moet ik geen tekeningetje bij maken! Stevig op ons kas gekregen, mijne poot weeral omgeslagen (serieuze déja-vue !!) maar veel geleerd zal ik dan maar zeggen. Gelukkig nog een frommelgoalke kunnen maken. Druppel op een hete plaat.
Den één speelde een pak degelijker, hoewel het na 20 minuten spelen nog altijd 0-1 stond !! De nieuwe tactische richtlijnen van den trainer zitten er al goed in. In een spannend duel was het toch Geelse dat steeds de voorsprong op het score-bord kreeg. De scheids vond het nodig om een heuse drink-pauze in te lassen, vooral omdat hijzelf dorst had. "Seg hei, da is hie toch geën poeze-sport he". Den Eddy en zijn poezekes...
In de tweede helft zakte het tempo langs beide kanten. Het verschil van één of twee goalkes bleef steeds in ons voordeel. Een kwartier voor tijd kon ons Elske niet meer verder en moest ze vervangen worden. Den tegenstander maakte gelijk gebruik van deze nieuwe situatie om meteen twee doelpunten in te lopen. Den Eddy bestierf het zowaar langs de kant! En wijllie als supporters natuurlijk ook. Dat kriebelt serieus om die gasten zo te zien gaaaazen terwijl je zelf aan de kant zit. Toen het eindsignaal over de Boechoutse velden klonk, stonden de bordjes gelijk: 8-8. Toch enkele beteuterde kopkes, hoewel we hier voor aanvang van de match voor getekend zouden hebben.
Volgende week den topper tegen Anderlecht. In het verleden steevast de stevigste duels van het seizoen.
Maar woensdag dus eerste tegen Kwik, gevestigde waarde in ere-klasse. Makkie !!!
Het eerste kwartier speelden ze het lokale KCOV dan ook op een hoopje. Alleen vergaten ze het allerbelangrijkste: scoren! Drie penalties en een handvol "100% kansen" werden de nek omgewrongen. Hierdoor was er aan de rust "slechts" een verschil van vier korven. Hadden er minstens 8 moeten zijn. De tweede helft zakte het tempo helemaal weg en werd er niet meer gebald zoals den Eddy het wilde. Resultaat: vier goalen van KCOV en dus een gelijke stand met nog een kwartier te spelen. In de laatste minuut scoorde onze Koen gelukkig nog twee keer zodat er toch nog gewonnen werd. Dik verdiend!
Deze overwinning houdt in dat we volgende week tegen een heuse ere-klasser mogen / moeten spelen. Uniek in de geschiedenis van ons clubke!!
Vandaag, zondag de 4e september, begon de competitie met een verplaatsing naar Boechout. Prachtig weertje!! De thuisploeg was vooraf de grote favoriet. En bij de reserven werd dit al gauw duidelijk. Ondergetekende speelde mee na welgeteld één training sinds eind april... hier moet ik geen tekeningetje bij maken! Stevig op ons kas gekregen, mijne poot weeral omgeslagen (serieuze déja-vue !!) maar veel geleerd zal ik dan maar zeggen. Gelukkig nog een frommelgoalke kunnen maken. Druppel op een hete plaat.
Den één speelde een pak degelijker, hoewel het na 20 minuten spelen nog altijd 0-1 stond !! De nieuwe tactische richtlijnen van den trainer zitten er al goed in. In een spannend duel was het toch Geelse dat steeds de voorsprong op het score-bord kreeg. De scheids vond het nodig om een heuse drink-pauze in te lassen, vooral omdat hijzelf dorst had. "Seg hei, da is hie toch geën poeze-sport he". Den Eddy en zijn poezekes...
In de tweede helft zakte het tempo langs beide kanten. Het verschil van één of twee goalkes bleef steeds in ons voordeel. Een kwartier voor tijd kon ons Elske niet meer verder en moest ze vervangen worden. Den tegenstander maakte gelijk gebruik van deze nieuwe situatie om meteen twee doelpunten in te lopen. Den Eddy bestierf het zowaar langs de kant! En wijllie als supporters natuurlijk ook. Dat kriebelt serieus om die gasten zo te zien gaaaazen terwijl je zelf aan de kant zit. Toen het eindsignaal over de Boechoutse velden klonk, stonden de bordjes gelijk: 8-8. Toch enkele beteuterde kopkes, hoewel we hier voor aanvang van de match voor getekend zouden hebben.
Volgende week den topper tegen Anderlecht. In het verleden steevast de stevigste duels van het seizoen.
Maar woensdag dus eerste tegen Kwik, gevestigde waarde in ere-klasse. Makkie !!!
Abonneren op:
Posts (Atom)