missing you (all)

Dag 69: maandag 19 september

Escorte, waar ben je?

Om 7 uur loopt de wekker af. Ontbijten en wachten op de escorte, zo schrijft het scenario iedere keer voor. En de escorte is deze keer behoorlijk op tijd. De dag begint dus goed. Daar komt echter al zeer snel verandering in. Bij het eerste wisselpunt (da’s al na 25 km) laat de aflossing van de wacht exact een uur op zich wachten. Ik knap een uitltje in de wagen waarin het nu nog te doen is, kwa temperatuur. De ochtenden zijn beduidend frisser dan drie weken geleden. Bij de tweede wissel blijkt er opnieuw geen aansluiting te zijn kwa escortes. Om 10h15 zetten we dus de motor af. Da’s de Algerijnse specialiteit bij uitstek: wachten! Meer dan twee uur later kunnen we pas vertrekken. Wij warm en honger, zij absoluut geen haast. Die hebben al gegeten, dus waarom zouden ze ook? Tegen een slakkengangetje verder gereden. Soms halen we zelfs op een tweebaansvak niet eens 60 km per uur... Waarvoor dient dan een escorte? Bon, iets voor 14h kom ik aan in Kenenda. Bijna 6 uur voor 140 km... We hadden ondertussen gebeld dat ze voor de chauffeur en mezelf een bord opzij moesten houden. Dat hadden ze dan ook gedaan, alleen waren ze bestek vergeten meebrengen. Steak, sperziebonen en een dichtgevouwen eierkoek met je handen opeten heeft wel wat moet ik zeggen...
Daarna laat ik me naar mijn bungalow brengen om me wat op te frissen, uit te pakken en me om te kleden. Klein probleempje: geen water!! Momenteel (zeggen en schrijven 20h41) is dat er nog steeds niet. Mijn bidons zijn al 8 weken geleden gevuld, da’s dus ook niet het meest frisse water ter wereld.
Het eten vanavond viel nog mee. Gezien het hier een uur vroeger is dan in Belgie is het ook een pak vroeger donker. Om 19h zijn de straatlampen al aangestoken en na het eten (dat moet rond half acht geweest zijn) gaat de zon al volledig onder. Hetgeen overigens een prachtig beeld oplevert: zelfs een verstokte kleurenblinde als ik ziet dat de hemel aan de horzion vurig rood kleurt.
(Ondertussen heeft de chauffeur een tandenborstel voor me gaan halen: de Rolls Roys zijnde een Aquafresh Max-Active Flexium!)

Tot zover de feiten.
Net als de vorige keer is de terugkeer naar hier een redelijk ingrijpende gebeurtenis. Het besef van wat en vooral wie je achterlaat komt pas als je in je eentje naar een wedstrijd uit de Franse tweede klasse zit te zien. En het is dus niet het materiele dat ik mis. Geen water, slecht eten, hard bed, geen internet, schuurpapier ipv wc-papier, ... no probs. Meer dan de vorige keer heb ik het gevoel dat ik een heleboel unfinished business heb achtergelaten. De dagen dat ik me overdag steendood verveelde lijken nu weggegooide tijd. Ik heb iedereen gezien die ik wou zien tijdens mijn verlof. En toch...
Something and someone is missing…
Morgen begint het echte werk opnieuw. Want het blijft al bij al een buitenkansje dat ik hier krijg.
Dat maak ik me in ieder geval toch wijs...
Slaapwel. En tot de volgende.
Insh-Allah.