GELUKKIG NIEUWJAAR
Aan alle Chinese lezers. Aan de rest: ook zeker??
’t Is weer effie geleden hé? Weet ik. Er is pertang niks spectaculair gebeurd, alles blijft zoals het was. Het weer is er de laatste dagen wel op verslechterd (op dit eigenste moment giet het en voor de tweede maal in bijna 8 maanden hoor ik in de verte een donderslag). Verder dus niks te melden.
Ik ben zowat in de helft van deze rotatie. Binnen twee dagen is dat. Nóg een keertje zo lang dus.
Op het werk verloopt alles nog erg druk en er zijn weer een paar Algerijnse gewoontes die me verbaast hebben. Zoals geweten is vrijdag hier de “heiligste” dag van de week. Desondanks waren er een paar die wek kunnen overtuigen hadden omp te komen werken. Na de middag hebben we die echter niet terug gezien. Wezen bidden. Dubbel betaald en dan toch het gebed voorrang geven. Da’s pas overtuiging hé. Popie-jopie, eat your heart out!! Verder blijft de onnavolgbare eigenzinnigheid me dag na dag treffen. Je zou toch denken dat onze eigen mensen, na meer dan 30 jaren ervaring, en onder de druk waar we hier moeten presteren, het net ietsje beter weten. Vinden zij dus niet. Effe je rug draaien, en hop! Kabel ligt anders dan gevraagd, afmetingen zijn niet juist. Lekker frusterend. Maar we zijn wat gewoon na 7,5 maand.
Gisteren zijn er trouwens twee vlamingen bijgekomen. Antwaarpeneirs dan nog wel. Was een hele verademing om “den toer” op de werf eens in het nederlands te kunnen doen. Binnen tien dagen zijn ze weer weg. Profiteren dus om aan mijn plat accent te werken ;-)
30 januari 2006
23 januari 2006
22 januari 2006
overslapen
Vrijdag de twinstige. Weeral een week voorbij. En zeer waarschijnlijk de laatste vrijdag van het jaar (jawel !!) dat het relatief kalm is op de site. Ik profiteer ervan om wat langer te blijven liggen en zeg tegen de chauffeurs dat ze me pas tegen 9h mogen komen halen. Wekker gezet, in mijn bed gekropen. Vanmorgen gebonk op de deur. Gvrdmm!! Ikke op mijn leuzie zien: 08h59. Huh?? Had ik mijn wekker op 20h30 gezet... tja, da’s ook half negen hé. Bon. Kwartiertje later heb ik ontbeten en ben ik aangekleed. Deed goed zo uitslapen, want ik was de voorbije dagen echt moe. Alles is zo danig druk en alles gebeurt nu ook tegelijkertijd. Tot hiertoe kon ik alles in detail volgen, maar da’s ook gedaan. Bij sommige stukken zitten we nog op schema, maar andere geven nu al problemen. Met 80 man on site (dat zijn enkel de werkmannen van de onderaannemer en dat wordt er alleen maar meer op) is de papierwinkel ook serieus toegenomen. Ik hou mijn hart vast voor de periode dat Renato vertrekt op detente.
Privé valt er hier niks te melden. Vandaag regent het al de hele dag (lopen zit er dus niet in) en gisteren was het betrokken, alsof er sneeuw in de lucht hing. Daarvoor hadden we tien schitterende dagen gehad met niks dan zon.
Dat er weer meer volk bijgekomen is aan onze kant zal jullie niks verbazen. Twee extra firma’s. Morgen of zondag komt er ook nog eens een Amerikaan bij. Een andere dan de vorige. Spreekt waarschijnlijk totaal geen frans.
Hoewel deze twee weken redelijk vlot zijn gegaan staan er nog meer dan vierenhalve week op het programma deze rotatie. Komt geen einde aan. Maar ja: het zal dan ook al eind februari zijn hé. Het zal dan een gesjees worden, eens thuis. Met den auto, én op de plank.
Vandaag is trouwens mijn 171e dag op Algerijnse bodem... and it keeps on counting. Nog een weekske en ik zit hier een half jaar onafgebroken aan één stuk... 18 juni 2005 lijkt dan ineens wel heel ver weg...
Overigens staat hier momenteel een uitzending van blokken te beginnen op BVN. Die worden hier met een week vertraging uitgezonden. Doet er toch wel ene van Hertals mee zeker !! De wereld is klein.
Privé valt er hier niks te melden. Vandaag regent het al de hele dag (lopen zit er dus niet in) en gisteren was het betrokken, alsof er sneeuw in de lucht hing. Daarvoor hadden we tien schitterende dagen gehad met niks dan zon.
Dat er weer meer volk bijgekomen is aan onze kant zal jullie niks verbazen. Twee extra firma’s. Morgen of zondag komt er ook nog eens een Amerikaan bij. Een andere dan de vorige. Spreekt waarschijnlijk totaal geen frans.
Hoewel deze twee weken redelijk vlot zijn gegaan staan er nog meer dan vierenhalve week op het programma deze rotatie. Komt geen einde aan. Maar ja: het zal dan ook al eind februari zijn hé. Het zal dan een gesjees worden, eens thuis. Met den auto, én op de plank.
Vandaag is trouwens mijn 171e dag op Algerijnse bodem... and it keeps on counting. Nog een weekske en ik zit hier een half jaar onafgebroken aan één stuk... 18 juni 2005 lijkt dan ineens wel heel ver weg...
Overigens staat hier momenteel een uitzending van blokken te beginnen op BVN. Die worden hier met een week vertraging uitgezonden. Doet er toch wel ene van Hertals mee zeker !! De wereld is klein.
19 januari 2006
fans
Beste lezers,
bij deze verontschuldig ik me voor de lange wachttijd bij het verschijnen van mijn heroïsche exploten.
Zoals steeds blijven mijn trouwe fans me steunen met hun zeer gewaardeerde commentjes. Blijven doen hé schatjes !!
Overigens weet ik niet waarop suggestieve commentjes bij die laatste post vandaan komen ... ;-)
groetjes,
the one, the only,
lé Jean
bij deze verontschuldig ik me voor de lange wachttijd bij het verschijnen van mijn heroïsche exploten.
Zoals steeds blijven mijn trouwe fans me steunen met hun zeer gewaardeerde commentjes. Blijven doen hé schatjes !!
Overigens weet ik niet waarop suggestieve commentjes bij die laatste post vandaan komen ... ;-)
groetjes,
the one, the only,
lé Jean
16 januari 2006
Shut-down: eindelijk !!
Zondagavond, 15 januari. Het begint nu wel érg serieus te worden op het werk. Morgen is officieel de shutdown. Deze was voor het eerst gepland op ... 20 juni 2005 !! Oeps. Maar bon. Morgen is het dus zover. De boel stilleggen, gasleidingen inerteren, en beginnen. Hectisch, stressen, overuren. Het wordt vanaf nu vaste kost. Op papier zal ik de werf te leiden. Letterlijk dan. Renato zal veel in the field moeten zitten en dat zal ik dus de bijhorende en bijkomende papierwinkel in goede banen moeten leiden. Heksenketel wordt het. En druk. Binnen een goei week zal er hier meer dan honderd man rondlopen.
Verder heb ik niks te melden: alles gaat zijn gangetje. Hoewel: ik eet sinds gisteren ’s avonds terug “thuis”. Twee keer per dag in het "restaurant" (overstatement van jewelste) is gewoonweg te veel, te vettig en niet lekker genoeg.
Ik heb zojuist een 21 jarige wereldkampioen Darts zien worden. Als jongste op de site voelde ik me verwant: als jonkie tussen allemaal oude(re) zakken. De toekomst ligt in onze handen, en dat beseffen ze maar al te goed ;-)
Verder heb ik niks te melden: alles gaat zijn gangetje. Hoewel: ik eet sinds gisteren ’s avonds terug “thuis”. Twee keer per dag in het "restaurant" (overstatement van jewelste) is gewoonweg te veel, te vettig en niet lekker genoeg.
Ik heb zojuist een 21 jarige wereldkampioen Darts zien worden. Als jongste op de site voelde ik me verwant: als jonkie tussen allemaal oude(re) zakken. De toekomst ligt in onze handen, en dat beseffen ze maar al te goed ;-)
14 januari 2006
coole screensaver
Dé screensaver van't moment. Klik op de link voor een voorbeeld.
http://www.planetdan.net/pics/misc/georgie.htm
http://www.planetdan.net/pics/misc/georgie.htm
Fillipinos
Dinsdag wordt verder gezet met een loopsessie door de straten (wel 2 !!) van de basis. Hoewel het in’t begin moeilijk gaat vind ik al snel ergens diep vanbinnen de nodige motivatie en gaat het eigenlijk best wel goed. Zoals steeds loop ik weer net iets te snel waardoor ik na een dikke twintig minuten de figuurlijke muur tegenkom. Een dik half jaar geleden kon ik bij dergelijk protest van mijn eigenste lijf en leden nog een knopje omdraaien (“niet zeuren, verder sleuren!”) en deed ik er nog een schepje bovenop (“eigen schuld, dikke bult, moet je maar niet zo’n pissertje zijn”) om in volleerd masochistische stijl verder te beuken. Of was het machismo? Donnow. Nu lukt dat niet meer. Enkele minuten later stop ik er maar mee, wetende dat ik nog de naweeën van de voorbije feestweek tors.
’s Avonds inderdaad bbq met zijn allen. Maar ik vind er eigenlijk geen ene zak an. Vlees is niet erg goed en er is te weinig. En wegens enkele misverstanden is er eigenlijk niks anders voorzien. Bovendien vloeit de Mascara-wijn en de Ricard rijkelijk. Fransen en Walen worden onder die omstandigheden wel érg luidruchtig. Den deze dus maar vroeg doorgegaan.
Goed geslapen. Er zijn er enkelen die zich die dag niet laten zien. Guess why? Just. In de loop van de dag (net voor de middag trouwens) komen onze Fillipijnen aan. Kei grappig: als ze met zijn zessen uit ons buske stappen heb ik het idee dat er een schoolbusje gestopt is. Die gastjes zijn allemaal maar een scheet groot. En maar brabbelen en rondzien. Aangezien Mohamed nog thuis zit voor l’Aid en Renato vanmorgen vertrokken is naar een andere site, mag ik die gasten opvangen. Gelijk gaan eten, bungalowkes laten zien, toerke in de basis en op de site gedaan. Grappige kereltjes, vol goede moed. Hopelijk blijft dat zo, want ze zullen nog lang genoeg moeten blijven. Zo zijn er ondertussen dus vijf nationaliteiten vertegenwoordigd op de site: Belgen, Fransen, Algerijnen, Fillipijnen en een Italiaan. Leuke boel.
Vanavond ben ik in Donna Tartt’s “de verborgen geschiedenis” begonnen, in een poging om mijn lijstje “gelezen wereldschrijvers“ wat langer te maken. In dit licht heb ik Brusselmans thuis gelaten. Sorry Herman.
Donderdag heb ik eindelijk het gevoel dat ik terug in het ritme zit. De alleen-zaamheid (let op: niét eenzaamheid, da’s iets heel anders) weegt niet meer door en ik rol stilaan terug in de routine die het hier draagbaar houdt. Werd tijd ook. Enkele berichtjes van het thuisfront doen me eraan herinneren dat ik niet vergeten wordt, en da’s toch best belangrijk voor me. Thanks guys! And girls!
Momenteel is het vrijdag, rond de klok van 15H41 (allé, heel precies dus en niet “rond”). Zojuist weer gaan lopen. Trager deze keer en langer dan dinsdag, dat was het plan. En ’t is gelukt: 35 minuten. Zalig weertje trouwens, dat helpt. Vóór dit sportief hoogtepunt had ik me in het zonnetje gezet, met de nieuwe Freeze (action lifestyle magazine; snow-, skate- en surfmagazine) in de hand. Wegdromend bij de foto’s (oa van les 2 Alpes: vorig jaar nog zelf geweest !!) zie ik me zelf al een “BS 540” uitvoeren... Ik zal hier eind februari nog eens aan denken wanneer ik in realiteit zwaar op mijn bakkes gegaan ben en languit op de harde sneeuw van Les Sybelles lig te janken. Heerlijk, die dualiteit van de besneeuwde toppen in mijn koppie en het zalige zonnetje in realiteit.
’s Avonds inderdaad bbq met zijn allen. Maar ik vind er eigenlijk geen ene zak an. Vlees is niet erg goed en er is te weinig. En wegens enkele misverstanden is er eigenlijk niks anders voorzien. Bovendien vloeit de Mascara-wijn en de Ricard rijkelijk. Fransen en Walen worden onder die omstandigheden wel érg luidruchtig. Den deze dus maar vroeg doorgegaan.
Goed geslapen. Er zijn er enkelen die zich die dag niet laten zien. Guess why? Just. In de loop van de dag (net voor de middag trouwens) komen onze Fillipijnen aan. Kei grappig: als ze met zijn zessen uit ons buske stappen heb ik het idee dat er een schoolbusje gestopt is. Die gastjes zijn allemaal maar een scheet groot. En maar brabbelen en rondzien. Aangezien Mohamed nog thuis zit voor l’Aid en Renato vanmorgen vertrokken is naar een andere site, mag ik die gasten opvangen. Gelijk gaan eten, bungalowkes laten zien, toerke in de basis en op de site gedaan. Grappige kereltjes, vol goede moed. Hopelijk blijft dat zo, want ze zullen nog lang genoeg moeten blijven. Zo zijn er ondertussen dus vijf nationaliteiten vertegenwoordigd op de site: Belgen, Fransen, Algerijnen, Fillipijnen en een Italiaan. Leuke boel.
Vanavond ben ik in Donna Tartt’s “de verborgen geschiedenis” begonnen, in een poging om mijn lijstje “gelezen wereldschrijvers“ wat langer te maken. In dit licht heb ik Brusselmans thuis gelaten. Sorry Herman.
Donderdag heb ik eindelijk het gevoel dat ik terug in het ritme zit. De alleen-zaamheid (let op: niét eenzaamheid, da’s iets heel anders) weegt niet meer door en ik rol stilaan terug in de routine die het hier draagbaar houdt. Werd tijd ook. Enkele berichtjes van het thuisfront doen me eraan herinneren dat ik niet vergeten wordt, en da’s toch best belangrijk voor me. Thanks guys! And girls!
Momenteel is het vrijdag, rond de klok van 15H41 (allé, heel precies dus en niet “rond”). Zojuist weer gaan lopen. Trager deze keer en langer dan dinsdag, dat was het plan. En ’t is gelukt: 35 minuten. Zalig weertje trouwens, dat helpt. Vóór dit sportief hoogtepunt had ik me in het zonnetje gezet, met de nieuwe Freeze (action lifestyle magazine; snow-, skate- en surfmagazine) in de hand. Wegdromend bij de foto’s (oa van les 2 Alpes: vorig jaar nog zelf geweest !!) zie ik me zelf al een “BS 540” uitvoeren... Ik zal hier eind februari nog eens aan denken wanneer ik in realiteit zwaar op mijn bakkes gegaan ben en languit op de harde sneeuw van Les Sybelles lig te janken. Heerlijk, die dualiteit van de besneeuwde toppen in mijn koppie en het zalige zonnetje in realiteit.
11 januari 2006
Schaapjes kelen
En slapen heb ik gedaan. Voor het eten al anderhalf uurtje. Tegen tien uur mijn bed in. Het zal de eerste nacht worden dat ik goed slaap in dit hotel. Blaffende honden, vertrekkende bussen, opstartende pompen: niks houdt me uit mijn slaap.
De rit naar de site kenmerkt zich zoals steeds door het wachten op escortes. De langste wissel duurt zo’n 1h40 minuten. Eén keer raden wat ik toen gedaan heb? Juist: mp3-player op en maffen maar. Toen die escorte er eenmaal was, deed die zijn naam alle eer aan. Met een vliegende vaart begeleidt hij ons door de verkeerschaos. De tweede auto zijn we al direct kwijt, die kan niet volgen. Zweetstriempjes op mijn rug als we voor de zoveelste keer recht op een vrachtwagen afgaan. Om net op tijd opzij te duiken. Ik prijs me gelukkig dat ik bij Miloud in de auto zit, waarschijnlijk de beste chauffeur in dienst van Fabricom.
Maandag vervolgt met een tour op de site. Iedereen is er ook weer aanwezig. Een heel contrast met de laatste dagen van vorig jaar, toen er geen kat was.
Dinsdag 10/01 is het l’Aid. Eén van de twee grote moslim-feestdagen. Bij ons bekend als het offerfeest. Vandaag zullen er over de hele wereld miljoenen schapen geslacht worden. De chauffeurs hebben als “eindejaarspremie” hun schaap betaald gekregen door de firma. Mooie geste, zeker als je weet dat een gemiddeld schaap van 25 kg meer dan een volledig maandloon kost... ’t Is dus een officiele verlofdag vandaag. Vanmorgen ben ik toch naar de site geweest om al wat van mijn achterstallig werk in te lopen. Na de middag blijf ik in mijn bungalow. Ik heb wat werk meegenomen zodat ik dat op mijn gemakje kan doen.
Momenteel is het stipt 16 uur. Vermoedelijk wordt er vanavond een bbq gehouden (schaap??). Hoe de rest van de dag er uit ziet weet ik nog niet precies, maar dat lezen jullie de komende dagen wel.Dada!!
De rit naar de site kenmerkt zich zoals steeds door het wachten op escortes. De langste wissel duurt zo’n 1h40 minuten. Eén keer raden wat ik toen gedaan heb? Juist: mp3-player op en maffen maar. Toen die escorte er eenmaal was, deed die zijn naam alle eer aan. Met een vliegende vaart begeleidt hij ons door de verkeerschaos. De tweede auto zijn we al direct kwijt, die kan niet volgen. Zweetstriempjes op mijn rug als we voor de zoveelste keer recht op een vrachtwagen afgaan. Om net op tijd opzij te duiken. Ik prijs me gelukkig dat ik bij Miloud in de auto zit, waarschijnlijk de beste chauffeur in dienst van Fabricom.
Maandag vervolgt met een tour op de site. Iedereen is er ook weer aanwezig. Een heel contrast met de laatste dagen van vorig jaar, toen er geen kat was.
Dinsdag 10/01 is het l’Aid. Eén van de twee grote moslim-feestdagen. Bij ons bekend als het offerfeest. Vandaag zullen er over de hele wereld miljoenen schapen geslacht worden. De chauffeurs hebben als “eindejaarspremie” hun schaap betaald gekregen door de firma. Mooie geste, zeker als je weet dat een gemiddeld schaap van 25 kg meer dan een volledig maandloon kost... ’t Is dus een officiele verlofdag vandaag. Vanmorgen ben ik toch naar de site geweest om al wat van mijn achterstallig werk in te lopen. Na de middag blijf ik in mijn bungalow. Ik heb wat werk meegenomen zodat ik dat op mijn gemakje kan doen.
Momenteel is het stipt 16 uur. Vermoedelijk wordt er vanavond een bbq gehouden (schaap??). Hoe de rest van de dag er uit ziet weet ik nog niet precies, maar dat lezen jullie de komende dagen wel.Dada!!
09 januari 2006
One week in heaven, one flight to hell
De voorbije week was ronduit geweldig. Iedere avond wel iets te doen, overdag rustig-aan indien mogelijk en goed gevuld indien gewild. Oud op nieuw, classic fridays, weeknights in the city. ‘t Zat er allemaal in. Donderdag en vrijdag goed doorgegaan. Zaterdag op zondag heb ik geen bed gezien. Toen ik thuiskwam liep de wekker van de pa juist af om zoonlief naar de statie te brengen.
Op de trein een uiltje geknapt. De trein stond al vijf minuten stil in Brussel Zuid toen ik wakker werd. Goed ontbeten op de Thalys en gemaft tot in de lichtstad. Waar het overigens koud, nat en grijs was. In de taxi tref ik ongetwijfeld de kleurrijkste taxi-chauffeur van de stad. Een grijzende neger, in een maatpak dat in de sixties sexy te noemen was, baseball pet op het hoofd. Maar niks aan te merken op zijn rijstijl. Hij zet me veilig af aan Paris Orly.
Hier begint de miserie. Drie uren wachten, alleen, in een vertrekhall die veels te vol zit, snikheet is. Een marteling. Op de voorziene stoelen is in slaap vallen onmogelijk, tenzij je achteraf beroep kunt doen op een chiropractor om alles weer op zijn plaats te kraken.
Uiteindelijk toch op de vlieger geraakt. Begint helemaal niet zo slecht, aangezien op het eerste zicht het toestel maar halfvol zit. De bagagebakskes zitten dan al vol. En aangezien ook nu weer schijn bedriegt, loopt het grondig spaak. In de anderhalf uur dat de vlieger te laat vertrekt stroomt het toestel helemaal vol. Bagage tussen de stoelen, mensen die geen plaats vinden, huilende babies, hysterische moeders. U kunt het zich (misschien) wel inbeelden.
En toen gebeurde het. Een tikje op mijn schouder. Ik zet mijn walkman af, doe mijn ogen open en draai me om. En daar staat “het”. Een exemplaar van de Homo Grassus. Na de Homo Erectus en Homo Sapiens, is dit de volgende generatie in de evolutie van het menselijke ras. Waar de Homo Erectus zich rechtop zette en zijn twee benen gebruikt om zich voort te bewegen, zal de Homo Grassus de geschiedenis ingaan als de soort die voortROLT!! Moddervet, zwaar ademend, het zweet op het voorhoofd. Ik sta op om dit schepsel de stoel naast de mijne te laten bezetten. Toen ze zich geinstalleerd had en teken deed dat ik terug kon gaan zitten vroeg ik me af wat ze eigenlijk bedoelde. Was het werkelijk de bedoeling om mij in de kleine opening waar voorheen mijn stoel stond te wringen? Grapje zeker?? Gedegouteerd laat ik me op de plaats vallen. Ik vraag aan de steward of hij nog een andere plaats heeft. "Ik heb toch betaald voor een volledige plaats en niet voor 60%", laat ik hem ff weten. Het was eruit voor ik er erg inhad. Niks aan te doen. Alles zit vol.
De daaropvolgende tweeeneenhalve uren ga ik niet beschrijven. Maar geloof me vrij: er bestaat een hel, en die bevind zich zéér dicht bij de hemel, namelijk op 10.000 meter hoogte...
Ik kan maar aan één ding denken: slapen. En dat ga ik nu ook doen. Slaapwel.
Op de trein een uiltje geknapt. De trein stond al vijf minuten stil in Brussel Zuid toen ik wakker werd. Goed ontbeten op de Thalys en gemaft tot in de lichtstad. Waar het overigens koud, nat en grijs was. In de taxi tref ik ongetwijfeld de kleurrijkste taxi-chauffeur van de stad. Een grijzende neger, in een maatpak dat in de sixties sexy te noemen was, baseball pet op het hoofd. Maar niks aan te merken op zijn rijstijl. Hij zet me veilig af aan Paris Orly.
Hier begint de miserie. Drie uren wachten, alleen, in een vertrekhall die veels te vol zit, snikheet is. Een marteling. Op de voorziene stoelen is in slaap vallen onmogelijk, tenzij je achteraf beroep kunt doen op een chiropractor om alles weer op zijn plaats te kraken.
Uiteindelijk toch op de vlieger geraakt. Begint helemaal niet zo slecht, aangezien op het eerste zicht het toestel maar halfvol zit. De bagagebakskes zitten dan al vol. En aangezien ook nu weer schijn bedriegt, loopt het grondig spaak. In de anderhalf uur dat de vlieger te laat vertrekt stroomt het toestel helemaal vol. Bagage tussen de stoelen, mensen die geen plaats vinden, huilende babies, hysterische moeders. U kunt het zich (misschien) wel inbeelden.
En toen gebeurde het. Een tikje op mijn schouder. Ik zet mijn walkman af, doe mijn ogen open en draai me om. En daar staat “het”. Een exemplaar van de Homo Grassus. Na de Homo Erectus en Homo Sapiens, is dit de volgende generatie in de evolutie van het menselijke ras. Waar de Homo Erectus zich rechtop zette en zijn twee benen gebruikt om zich voort te bewegen, zal de Homo Grassus de geschiedenis ingaan als de soort die voortROLT!! Moddervet, zwaar ademend, het zweet op het voorhoofd. Ik sta op om dit schepsel de stoel naast de mijne te laten bezetten. Toen ze zich geinstalleerd had en teken deed dat ik terug kon gaan zitten vroeg ik me af wat ze eigenlijk bedoelde. Was het werkelijk de bedoeling om mij in de kleine opening waar voorheen mijn stoel stond te wringen? Grapje zeker?? Gedegouteerd laat ik me op de plaats vallen. Ik vraag aan de steward of hij nog een andere plaats heeft. "Ik heb toch betaald voor een volledige plaats en niet voor 60%", laat ik hem ff weten. Het was eruit voor ik er erg inhad. Niks aan te doen. Alles zit vol.
De daaropvolgende tweeeneenhalve uren ga ik niet beschrijven. Maar geloof me vrij: er bestaat een hel, en die bevind zich zéér dicht bij de hemel, namelijk op 10.000 meter hoogte...
Ik kan maar aan één ding denken: slapen. En dat ga ik nu ook doen. Slaapwel.
01 januari 2006
2006
2006 is begonnen. Traditiegetrouw doet het dat op 1 januari. Met een feesthoed op mijn kop ben ik het nieuwe jaar ingestapt. Hoewel ver vooruit plannen niet mijn ding is, weet ik wel dat ik in 2006 waarschijnlijk niet veel in ons (koude !!) landje zal zijn. Algerije, Frankrijk, Turkije en Spanje staan al op de kalender. Als alles goed is komen daar nog een boel andere namen bij. Carpe diem. Genieten. Lol maken. Plezier hebben. Ziedaar mijn goede voornemens.
Have fun! Men zegge het voort.
Have fun! Men zegge het voort.
Abonneren op:
Posts (Atom)