Peereke,
zie eens rechts naar de links... content???
(oeioei, rechts en links; zou em da snappen???)
30 juli 2005
28 juli 2005
Nog één maand, afscheid van een vriend en mijn tweede verhuis!
Dag 36: donderdag 28 juli
Nog exact één maand te gaan deze rotatie! Hoewel de dagen stilaan sneller voorbij lijken te glijden, zal het toch nog een lange periode zijn die ik hier zal zitten. Zo’n maand van 6 dagen per week en 10 uren per dag begin je te voelen...
Ondertussen zijn er overdag berichten over en gevolgen van de meeting van dinsdag binnengesijpeld. Simpelweg gezegd komt het hier op neer. Om de plant hier stil te kunnen leggen en alles te vervangen wat vervangen dient te worden, zijn uiteraard alle onderdelen nodig en alle studies moeten achter de rug zijn. Bovendien zijn er per site drie leidingen te renoveren. Originele plan was om per site de drie leidingen één voor één af te werken. Drie weken terug vroeg de klant of we niet de eerste lijn volledig kunnen afwerken. Ttz: van hier tot in M’Seka, diep in de woestijn, alle vijf de stations afwerken voor lijn 1 en daaran terug te komen voor lijn twee, enzovoort. Uiteraard vraagt dat naar logistiek en mensen een heel andere aanpak, die uiteraard ook duurder is wegens het vele verhuis. Op de meeting werd duidelijk dat de klant hier niet voor wilt bijbetalen. Bovendien zijn er onderdelen door de klant afgekeurd (nu pas, na al een jaar onderhandelen!!) en zijn er ook fouten gebeurd bij de studie en levering. Of zoiets toch; details ken ik niet. Komt erop neer dat alles seiéus wordt uitgesteld. Er zijn leveringsdatums gevallen van ... 05 november 2005 !!!
Tegelijkertijd vallen onze onderaannemers bij gebrek aan kabels ook stil qua werk, dus het wordt vanaf nu stillekes en afwachten. Wat de planning voor de Fabricommers zelf betreft ken ik nog geen details. Wel is het zo dat je een werf niet kunt achterlaten en dat er dus altijd wel iemand zal moeten aanwezig blijven. Logischerwijze R en ik of zoiets, maar da’s eigen gokwerk.
Nu G en M weg zijn, en PH naar Nador is, blijven we hier met drie Fab-bers en 2 externen over. Op twee dagen dus een halvering van de ploeg.
Vanavond ga ik opnieuw verhuizen. Mijn huidige bungalow had dan wel TV, maar de airco werkt er niet goed en de badkamer is niet erg proper que betegeling en bad ed. Ik trek dus naar de bungalow waar G in zat. 30 meter van mijn huidige (de blok ernaast), met TV, een fatsoendelijke airco en veel properder. Vanavond weet ik dus wat te doen.
Morgen vrije dag en dus geen internet. Plannen tot nu toe: uitslapen (voor zover dat gaat), zelf ontbijten (Nestle!!), lezen, joggen. Voila, spannende dag hé ;-)
Tot zaterdag of zondag dus!
Oh ja: maandag komen zowel de project-directeur van Fabricom als die van de klant langs. Zal wat geven na die meeting...
Nog exact één maand te gaan deze rotatie! Hoewel de dagen stilaan sneller voorbij lijken te glijden, zal het toch nog een lange periode zijn die ik hier zal zitten. Zo’n maand van 6 dagen per week en 10 uren per dag begin je te voelen...
Ondertussen zijn er overdag berichten over en gevolgen van de meeting van dinsdag binnengesijpeld. Simpelweg gezegd komt het hier op neer. Om de plant hier stil te kunnen leggen en alles te vervangen wat vervangen dient te worden, zijn uiteraard alle onderdelen nodig en alle studies moeten achter de rug zijn. Bovendien zijn er per site drie leidingen te renoveren. Originele plan was om per site de drie leidingen één voor één af te werken. Drie weken terug vroeg de klant of we niet de eerste lijn volledig kunnen afwerken. Ttz: van hier tot in M’Seka, diep in de woestijn, alle vijf de stations afwerken voor lijn 1 en daaran terug te komen voor lijn twee, enzovoort. Uiteraard vraagt dat naar logistiek en mensen een heel andere aanpak, die uiteraard ook duurder is wegens het vele verhuis. Op de meeting werd duidelijk dat de klant hier niet voor wilt bijbetalen. Bovendien zijn er onderdelen door de klant afgekeurd (nu pas, na al een jaar onderhandelen!!) en zijn er ook fouten gebeurd bij de studie en levering. Of zoiets toch; details ken ik niet. Komt erop neer dat alles seiéus wordt uitgesteld. Er zijn leveringsdatums gevallen van ... 05 november 2005 !!!
Tegelijkertijd vallen onze onderaannemers bij gebrek aan kabels ook stil qua werk, dus het wordt vanaf nu stillekes en afwachten. Wat de planning voor de Fabricommers zelf betreft ken ik nog geen details. Wel is het zo dat je een werf niet kunt achterlaten en dat er dus altijd wel iemand zal moeten aanwezig blijven. Logischerwijze R en ik of zoiets, maar da’s eigen gokwerk.
Nu G en M weg zijn, en PH naar Nador is, blijven we hier met drie Fab-bers en 2 externen over. Op twee dagen dus een halvering van de ploeg.
Vanavond ga ik opnieuw verhuizen. Mijn huidige bungalow had dan wel TV, maar de airco werkt er niet goed en de badkamer is niet erg proper que betegeling en bad ed. Ik trek dus naar de bungalow waar G in zat. 30 meter van mijn huidige (de blok ernaast), met TV, een fatsoendelijke airco en veel properder. Vanavond weet ik dus wat te doen.
Morgen vrije dag en dus geen internet. Plannen tot nu toe: uitslapen (voor zover dat gaat), zelf ontbijten (Nestle!!), lezen, joggen. Voila, spannende dag hé ;-)
Tot zaterdag of zondag dus!
Oh ja: maandag komen zowel de project-directeur van Fabricom als die van de klant langs. Zal wat geven na die meeting...
Grote vergadering, Hectiek , Veranderingen op de werf
Dag 34: dinsdag 26 juli en Dag 35: woensdag 27 juli
Dinsdag stond in het teken van de grote meeting tussen Fabricom en Sonatrach om de datums van de shutdown te bespreken. Hiervan zou veel afhangen, en dan vooral de bezetting van de werven. Dinsdag zelf krijgen we niks te horen.
Woensdag begint voor mij met een kom Nestle Nesquick-knikkers. De melk is hier even lekker als bij ons en ze hebben zelfs “demi-écdremé”. Da’s eens iets anders dan droog stokbrood en confituur.
Rond 10 uur heb ik mijn eerste “personeels”-crisis te pakken. S, onze vurige Italiaanse Belg, komt mijn bureau binnen en begint in zijn typisch, voor mij onbegrijpbaar frans te gesticuleren. Het enige dat ik ergens tussendoor opvang is “dat hij het beu is en dat hij naar de woonbasis gaat”. Allé, klinkt een beetje overdreven, maar het komt hierop neer: van de klant, Sonatrach, zijn er twee “groepen”. Exploitatie houdt de boel hier draaiende en de groep “Projet Gazoduc” overlegt met ons in verand met de renovatie. Exploitatie had S meegenomen naar een werk dat we reeds drie weken geleden gedaan hebben om te zeggen dat het hun niet aanstaat. Volledig volgens de Europese kunst van “savoir-faire” uitgevoerd en meneerke vindt het niet goed genoeg. S in zijn Italiaanse collère geschoten. Een uurtje en (letterlijk) een koude douche later is alles terug in orde.
In de loop van de dag sijpelt er stilaan nieuws binnen over wat er gezegd is aan den top. Komt erop neer dat het mes in de bezetting. Alle externen van onze site worden stilaan op stand-by gezet of gaan naar Grimbergen voor hun werk. Da’s dus vijf van de tien “fabricommers” hier!!
Tegen het einde van de werkdag is duidelijk dat G en M morgen al vertrekken. D, die al thuis is op zijn rotatie, komt voorlopig (tot nader te bepalen datum) ook niet terug naar de site. Met M verdwijnt de enig overgebeven Vlaming van de site, dus nu ben ik de enige niet franstalige hier.
De sfeer is er een beetje bedrukt door geworden, nogal begrijpelijk. Hoewel de algemene stemming toch in den aard is van “zo gaat dat nu eenmaal op zo’n werven”.
Bon, nog meer details zullen we morgen wel krijgen...
Dinsdag stond in het teken van de grote meeting tussen Fabricom en Sonatrach om de datums van de shutdown te bespreken. Hiervan zou veel afhangen, en dan vooral de bezetting van de werven. Dinsdag zelf krijgen we niks te horen.
Woensdag begint voor mij met een kom Nestle Nesquick-knikkers. De melk is hier even lekker als bij ons en ze hebben zelfs “demi-écdremé”. Da’s eens iets anders dan droog stokbrood en confituur.
Rond 10 uur heb ik mijn eerste “personeels”-crisis te pakken. S, onze vurige Italiaanse Belg, komt mijn bureau binnen en begint in zijn typisch, voor mij onbegrijpbaar frans te gesticuleren. Het enige dat ik ergens tussendoor opvang is “dat hij het beu is en dat hij naar de woonbasis gaat”. Allé, klinkt een beetje overdreven, maar het komt hierop neer: van de klant, Sonatrach, zijn er twee “groepen”. Exploitatie houdt de boel hier draaiende en de groep “Projet Gazoduc” overlegt met ons in verand met de renovatie. Exploitatie had S meegenomen naar een werk dat we reeds drie weken geleden gedaan hebben om te zeggen dat het hun niet aanstaat. Volledig volgens de Europese kunst van “savoir-faire” uitgevoerd en meneerke vindt het niet goed genoeg. S in zijn Italiaanse collère geschoten. Een uurtje en (letterlijk) een koude douche later is alles terug in orde.
In de loop van de dag sijpelt er stilaan nieuws binnen over wat er gezegd is aan den top. Komt erop neer dat het mes in de bezetting. Alle externen van onze site worden stilaan op stand-by gezet of gaan naar Grimbergen voor hun werk. Da’s dus vijf van de tien “fabricommers” hier!!
Tegen het einde van de werkdag is duidelijk dat G en M morgen al vertrekken. D, die al thuis is op zijn rotatie, komt voorlopig (tot nader te bepalen datum) ook niet terug naar de site. Met M verdwijnt de enig overgebeven Vlaming van de site, dus nu ben ik de enige niet franstalige hier.
De sfeer is er een beetje bedrukt door geworden, nogal begrijpelijk. Hoewel de algemene stemming toch in den aard is van “zo gaat dat nu eenmaal op zo’n werven”.
Bon, nog meer details zullen we morgen wel krijgen...
26 juli 2005
Mosselen in looksaus met friet aub!
"Brasserie Kwadraat" is zelfs vertegenwoordigd in het heerlijk warme Algerije.Allen daarheen!!
(naar het Kwadraat hé, niet naar Algerije !!)
of een slaatje met een geitenkaasje; een lamskroontje; een reuzen-brochette...
voor meer van dat lekkers dat ik híer NIET kan krijgen: zie http://www.brasserie-kwadraat.be
Euhm... graag gedaan broere !
changement van de menu
Dag 33: maandag 25 juli
Het blijft een raar gevoel: het is maandag en toch is de week al twee dagen bezig. Vanmorgen is het redelijk hectisch: gisteren is R, construction manager van het project, nog aangekomen en vandaag zou hij al voor de middag vertrekken. Iedereen heeft natuurlijk zijn vraagjes te stellen en als plaatsvervangend site-verantwoordelijke kan ik niet echt van zijn zijde wijken. Tegen de middag komt S terug uit rotatie. Meteen zal de sfeer ook wel luidruchtiger worden: een 58-jarige Italiaanse Belg, een scheet groot (en broer van R), maar een energiepeil waar je niet goed van wordt. Tegelijkertijd is F naar de volgende site gegaan, omdat ze daar zowat de gehele ploeg vervangen hebben wegens rottigheid met de vorige. En te bedenken dat ik oorspronkelijk daar naartoe zou gaan !!
Vanavond eet ik voor het eerst niet in het restaurant. Met voorbedachte rade. Een baguette, wat smeer- en gewone kaas en een banaan. Vanavond ga ik lopen, goesting of niet !! Ik vertrek binnen een kwartiertje. Ik laat subiet wel weten hoe het gegaan is. Doei.
Voila, mission accomplished. Het weer was vanavond ideaal. Niet te warm, briesje, voldoende zuurstof in de lucht. Uit de koptelefoon van mijn mp3-player knallen de opzwepende tonen van een spinning-training. Exact 31 minuten gelopen. Door mijn rondjes aan te passen en geregeld een ander zijstraatje te nemen kan ik op de vlakke en aflopende stukken mijn polsslag telkens terugbrengen naar ongeveer 160 bpm. Om daarna telkens te klimmen tot ongeveer 185 slagen. Ideale intervaltraining dus. Achteraf een heerlijke, lange douche genomen.
Deze strategie lijkt me voor herhaling vatbaar. Nu nog melk bestellen en ik kan ook mijn ontbijt een beetje varieren.
Terwijl ik deze woorden typ, is er op TV de nieuwe U2 clip (city of blinding lights), opgenomen tijdens één van de concerten van hun Vertigo-tour. Ik denk uiteraard terug aan die tiende juni, midden in Brussel, ook ergens rond dit uur van de avond. Toen de schemering daar inviel floepte het reusachtige scherm achteraan het decor voor het eerst aan, om op dezelfde tonen een waterval van licht te spuwen. Heerlijk moment was dat. Ís dat. Ik zal morgen mijn bankrekening maar eens checken, dan weet ik tenminste weer waarvoor ik (onder andere) hier, meer dan 2000 km van dat stadion, zit te verzinnen hoe ik mijn ontbijt kan varieren... Ciao à tous, en tot morgen, Inshallah...
Het blijft een raar gevoel: het is maandag en toch is de week al twee dagen bezig. Vanmorgen is het redelijk hectisch: gisteren is R, construction manager van het project, nog aangekomen en vandaag zou hij al voor de middag vertrekken. Iedereen heeft natuurlijk zijn vraagjes te stellen en als plaatsvervangend site-verantwoordelijke kan ik niet echt van zijn zijde wijken. Tegen de middag komt S terug uit rotatie. Meteen zal de sfeer ook wel luidruchtiger worden: een 58-jarige Italiaanse Belg, een scheet groot (en broer van R), maar een energiepeil waar je niet goed van wordt. Tegelijkertijd is F naar de volgende site gegaan, omdat ze daar zowat de gehele ploeg vervangen hebben wegens rottigheid met de vorige. En te bedenken dat ik oorspronkelijk daar naartoe zou gaan !!
Vanavond eet ik voor het eerst niet in het restaurant. Met voorbedachte rade. Een baguette, wat smeer- en gewone kaas en een banaan. Vanavond ga ik lopen, goesting of niet !! Ik vertrek binnen een kwartiertje. Ik laat subiet wel weten hoe het gegaan is. Doei.
Voila, mission accomplished. Het weer was vanavond ideaal. Niet te warm, briesje, voldoende zuurstof in de lucht. Uit de koptelefoon van mijn mp3-player knallen de opzwepende tonen van een spinning-training. Exact 31 minuten gelopen. Door mijn rondjes aan te passen en geregeld een ander zijstraatje te nemen kan ik op de vlakke en aflopende stukken mijn polsslag telkens terugbrengen naar ongeveer 160 bpm. Om daarna telkens te klimmen tot ongeveer 185 slagen. Ideale intervaltraining dus. Achteraf een heerlijke, lange douche genomen.
Deze strategie lijkt me voor herhaling vatbaar. Nu nog melk bestellen en ik kan ook mijn ontbijt een beetje varieren.
Terwijl ik deze woorden typ, is er op TV de nieuwe U2 clip (city of blinding lights), opgenomen tijdens één van de concerten van hun Vertigo-tour. Ik denk uiteraard terug aan die tiende juni, midden in Brussel, ook ergens rond dit uur van de avond. Toen de schemering daar inviel floepte het reusachtige scherm achteraan het decor voor het eerst aan, om op dezelfde tonen een waterval van licht te spuwen. Heerlijk moment was dat. Ís dat. Ik zal morgen mijn bankrekening maar eens checken, dan weet ik tenminste weer waarvoor ik (onder andere) hier, meer dan 2000 km van dat stadion, zit te verzinnen hoe ik mijn ontbijt kan varieren... Ciao à tous, en tot morgen, Inshallah...
Tijd Voor ... Cultuur !!
Aangezien er van spannende verhalen niet veel meer in huis komt, zal ik proberen om een tipje van de cultuur-sluier te lichten. Veel krijg ik er niet van te zien natuurlijk, dus het is een beetje bijeen rapen van verschillende verhalen door verschillende bronnen.
Aangezien ik nu de werfkas beheer krijg ik wel een beter zicht op wat alles hier zoal moet kosten.
Even op een rijtje zetten. Reken zelf maar uit, ’t is makkelijk zat: delen door 100 en je hebt de prijs in euro’s...
* Tankbeurt: volle tank diesel: 750 DZD (inderdaad: 7,5 € !!!)
* Wijn: 24 flessen Mascara, da’s de Algerijnse “topwijn”: 2400 DZD (24 €)
* Baguette: 12 DZD (0,12 €)
* Nestle Corn Flakes (ingevoerd): 300 DZD (3 €); da’s naar Algerijnse normen dus enorm duur, maar ondertussen heb ik sinds vandaag wel echte Nesquick knikkers !! Nu de melk nog...
* 6 flessen water: 125 DZD (1,25 €)
wijn en water zijn dus duurder dan diesel !!
en zoals reeds gezegd: een stel halters van 2 x 9 kg: 9700DZD (97€); putain la merde !!
Aangezien ik nu de werfkas beheer krijg ik wel een beter zicht op wat alles hier zoal moet kosten.
Even op een rijtje zetten. Reken zelf maar uit, ’t is makkelijk zat: delen door 100 en je hebt de prijs in euro’s...
* Tankbeurt: volle tank diesel: 750 DZD (inderdaad: 7,5 € !!!)
* Wijn: 24 flessen Mascara, da’s de Algerijnse “topwijn”: 2400 DZD (24 €)
* Baguette: 12 DZD (0,12 €)
* Nestle Corn Flakes (ingevoerd): 300 DZD (3 €); da’s naar Algerijnse normen dus enorm duur, maar ondertussen heb ik sinds vandaag wel echte Nesquick knikkers !! Nu de melk nog...
* 6 flessen water: 125 DZD (1,25 €)
wijn en water zijn dus duurder dan diesel !!
en zoals reeds gezegd: een stel halters van 2 x 9 kg: 9700DZD (97€); putain la merde !!
rien à dire...
Dag 32: zondag 24 juli 2005
Zondag werkendag hier in Algerije. Niks bijzonders meegemaakt. Ik had me voorgenomen om te gaan lopen vanavond, maar om één of andere reden kom er niet toe dat eten ’s avonds te laten staan. En vanavond was het eens iets anders dan anders waardoor ik me weer volgefret heb. In plaats van het stuk... euhm... vlees dat er bij werd geserveerd had ik een extra salade gevraagd. Tegen 21h30 voelde ik me pas een beetje “verteerd” en dan was het dus te laat...
Zondag werkendag hier in Algerije. Niks bijzonders meegemaakt. Ik had me voorgenomen om te gaan lopen vanavond, maar om één of andere reden kom er niet toe dat eten ’s avonds te laten staan. En vanavond was het eens iets anders dan anders waardoor ik me weer volgefret heb. In plaats van het stuk... euhm... vlees dat er bij werd geserveerd had ik een extra salade gevraagd. Tegen 21h30 voelde ik me pas een beetje “verteerd” en dan was het dus te laat...
25 juli 2005
twee dagen
amai, 'k staan al twee dagen achter zien ik
ik zal vanavond eens een efforreke doen om dat hier wat bij te werken
nog effie wachten dus...
ik zal vanavond eens een efforreke doen om dat hier wat bij te werken
nog effie wachten dus...
24 juli 2005
rood
Dag 31: zaterdag 23 juli 2005
Vandaag valt er niet veel te melden. Een werkdag as usual.
Alleen ben ik na de middag eens gaan kijken op GZ3, da's de installatie die hier een goeie kilometer af ligt, omdat ze daar begonnen zijn met de civiele werken. Ik denk dat ik er een 40-tal minuutjes geweest ben.
Toen ik me 's avonds wat wilde opfrissen, schrok ik me een hoedje. Mijn schouders zagen zo rood als een gekookte kreeft. Zoals gewoonlijk had ik de mouwpjes van mijn t-shirt opgerold. Die 40 minuten in de middagzon waren dus genoeg om die schouders van me serieus te bakken. Echt pijn zoals gewoonlijk bij verbranden door de zon doet het niet, maar bruin is het ook zeker niet... Hopelijk begint dat binnen een paar dagen niet te vervellen want dan ben ik helemaal de pineut. Als het daarentegen gewoon bruin wordt is dat goed meegenomen!!
Ik was van tevoren van plan geweest te gaan joggen, maar eerlijk gezegd is dat hier niet te doen overdag. En 's morgens vroeg of 's avonds laat heb ik er meestal geen zin in. En ik begin het te voelen aan mijn broeken, dus het wordt wel dringend tijd !!
Vandaag valt er niet veel te melden. Een werkdag as usual.
Alleen ben ik na de middag eens gaan kijken op GZ3, da's de installatie die hier een goeie kilometer af ligt, omdat ze daar begonnen zijn met de civiele werken. Ik denk dat ik er een 40-tal minuutjes geweest ben.
Toen ik me 's avonds wat wilde opfrissen, schrok ik me een hoedje. Mijn schouders zagen zo rood als een gekookte kreeft. Zoals gewoonlijk had ik de mouwpjes van mijn t-shirt opgerold. Die 40 minuten in de middagzon waren dus genoeg om die schouders van me serieus te bakken. Echt pijn zoals gewoonlijk bij verbranden door de zon doet het niet, maar bruin is het ook zeker niet... Hopelijk begint dat binnen een paar dagen niet te vervellen want dan ben ik helemaal de pineut. Als het daarentegen gewoon bruin wordt is dat goed meegenomen!!
Ik was van tevoren van plan geweest te gaan joggen, maar eerlijk gezegd is dat hier niet te doen overdag. En 's morgens vroeg of 's avonds laat heb ik er meestal geen zin in. En ik begin het te voelen aan mijn broeken, dus het wordt wel dringend tijd !!
23 juli 2005
weekend
Dag 30: vrijdag 22 juli
Wat niet erg goed lukt! Om 07h50 wordt ik wakker en ik raak niet meer in slaap. Dan maar opstaan. Simpel ontbijtje van wat fruit. De voormiddag, althans de eerste uren daarvan, breng ik buiten door, in het zonnetje. D had me een tijdschrift over expat-tters geleend waarin ik enkele leuke, aanstekelijke artikels lees. Over een nachtmerrie in Nigeria, over een prachtige ervaring in Nepal. Werkt aanstekelijk, dat laatste verhaal. Tegen tien uur is het veels te warm om buiten te blijven zitten. Ik vlucht dus maar naar binnen om aan mijn eerste kloefer van een boek te beginnen. Om bij de tijd te blijven begin in Dan Browns “de Da Vinci code”.
Jammer genoeg moet ik vandaag “afscheid” nemen van D, mijn vlaamse maatje hier. Hij vertrekt op rotatie naar huis en blijft minstens twee-en-halve week thuis. Met zijn speelse, droge gevoel voor humor bespelen we vaak dezelfde bal als we de waaltjes weer eens pesten. Leuk.
De vraag is alleen óf hij überhaupt nog terug zal komen, en vooral: wanneer dan wel? Door verscheidene redenen (materiaal dat vastzit in de douane, de klant die niet betaalt voor “extra works”, foutieve info van leveranciers, ...) is er weinig te doen op de site en zitten we eigenlijk met teveel hier in Kenenda. Zelfs voor mezelf is het niet geheel duidelijk wat er allemaal bij zo’n gigantisch project komt kijken, laat staan voor buitenstaanders die niet weten wat we hier doen. Ik ga het dus niet proberen uit te leggen. Wel is het zo dat er komende dinsdag een reeds vier keer uitgestelde vergadering zal doorgaan tussen de absolute top van zowel Fabricom als de klant, Sonatrach. Crusiale beslissingen zullen moeten genomen worden en daar zal dus veel vanaf hangen. Ik ben benieuwd of wij ook de details te horen zullen krijgen. ’t Komt er dus op neer dat het kan zijn dat men, om tijdelijk kosten te besparen, enkele mensen thuis zal laten (ikke waarschijnlijk niet aangezien ik als back-up voor de site-verantwoordelijke fungeer) voor een onbepaalde periode. Maar alla, das nu nog allemaal gokken. We zien wel na dinsdag, als de meeting tenminste doorgaat deze keer!
Toedels!
Wat niet erg goed lukt! Om 07h50 wordt ik wakker en ik raak niet meer in slaap. Dan maar opstaan. Simpel ontbijtje van wat fruit. De voormiddag, althans de eerste uren daarvan, breng ik buiten door, in het zonnetje. D had me een tijdschrift over expat-tters geleend waarin ik enkele leuke, aanstekelijke artikels lees. Over een nachtmerrie in Nigeria, over een prachtige ervaring in Nepal. Werkt aanstekelijk, dat laatste verhaal. Tegen tien uur is het veels te warm om buiten te blijven zitten. Ik vlucht dus maar naar binnen om aan mijn eerste kloefer van een boek te beginnen. Om bij de tijd te blijven begin in Dan Browns “de Da Vinci code”.
Jammer genoeg moet ik vandaag “afscheid” nemen van D, mijn vlaamse maatje hier. Hij vertrekt op rotatie naar huis en blijft minstens twee-en-halve week thuis. Met zijn speelse, droge gevoel voor humor bespelen we vaak dezelfde bal als we de waaltjes weer eens pesten. Leuk.
De vraag is alleen óf hij überhaupt nog terug zal komen, en vooral: wanneer dan wel? Door verscheidene redenen (materiaal dat vastzit in de douane, de klant die niet betaalt voor “extra works”, foutieve info van leveranciers, ...) is er weinig te doen op de site en zitten we eigenlijk met teveel hier in Kenenda. Zelfs voor mezelf is het niet geheel duidelijk wat er allemaal bij zo’n gigantisch project komt kijken, laat staan voor buitenstaanders die niet weten wat we hier doen. Ik ga het dus niet proberen uit te leggen. Wel is het zo dat er komende dinsdag een reeds vier keer uitgestelde vergadering zal doorgaan tussen de absolute top van zowel Fabricom als de klant, Sonatrach. Crusiale beslissingen zullen moeten genomen worden en daar zal dus veel vanaf hangen. Ik ben benieuwd of wij ook de details te horen zullen krijgen. ’t Komt er dus op neer dat het kan zijn dat men, om tijdelijk kosten te besparen, enkele mensen thuis zal laten (ikke waarschijnlijk niet aangezien ik als back-up voor de site-verantwoordelijke fungeer) voor een onbepaalde periode. Maar alla, das nu nog allemaal gokken. We zien wel na dinsdag, als de meeting tenminste doorgaat deze keer!
Toedels!
Belgische feestdag in Algerije
Dag 29: donderdag 21 juli
Terwijl in la Belgique iedereen lekker thuis zit, moeten wij gewoon doorwerken. Nationale feestdag of niet, wij volgen gewoon de Algerijnse kalender. Wel zorgen we voor een zeer uitgebreide bbq. Meestal doen wa dat vrijdags, maar ’t is makkelijker om dat te doen als je de volgende dag vrij hebt. Bovendien waren er vandaag twee collega’s extra die morgen verder zouden reizen naar Nador. Reden te meer om vandaag de kolen uit het vuur te halen. Allé, ín het vuur dus.
Op het menu staan merguez, mouton en biefstukken. En als afsluiter trakteert onze spaanse Belg J ons op camembert op de bbq, doordrenkt met ricard. Best lekker, hoewel ik van de ricard zo goed als niks proef.
Hoe later op de avond, hoe meer lege flessen er op tafel staan en hoe minder ik versta van het franse gezever. Om kwart na elf geef ik er dan ook de brui aan. Twee uur later hoor ik de rest ook “thuiskomen”, net op het moment dat ik zelf ook onder de wol kruip. Morgen ga ik zowiezo niet naar de site. Proberen wat uit te slapen, want het is nodig...
Terwijl in la Belgique iedereen lekker thuis zit, moeten wij gewoon doorwerken. Nationale feestdag of niet, wij volgen gewoon de Algerijnse kalender. Wel zorgen we voor een zeer uitgebreide bbq. Meestal doen wa dat vrijdags, maar ’t is makkelijker om dat te doen als je de volgende dag vrij hebt. Bovendien waren er vandaag twee collega’s extra die morgen verder zouden reizen naar Nador. Reden te meer om vandaag de kolen uit het vuur te halen. Allé, ín het vuur dus.
Op het menu staan merguez, mouton en biefstukken. En als afsluiter trakteert onze spaanse Belg J ons op camembert op de bbq, doordrenkt met ricard. Best lekker, hoewel ik van de ricard zo goed als niks proef.
Hoe later op de avond, hoe meer lege flessen er op tafel staan en hoe minder ik versta van het franse gezever. Om kwart na elf geef ik er dan ook de brui aan. Twee uur later hoor ik de rest ook “thuiskomen”, net op het moment dat ik zelf ook onder de wol kruip. Morgen ga ik zowiezo niet naar de site. Proberen wat uit te slapen, want het is nodig...
21 juli 2005
Peereke rulezzz !
Bij deze roep ik Peereke uit tot meest loyale en vastberaden-ste lezer van mijn blog. Na dagenlang proberen is zijn eerste comment een feit. Goe gedaan Peereke! Keep on the good work!!
Uiteraard ook mijn eeuwige dank aan de anderen commentatoren. Zo worden die 2000 kilometer toch weer eens een beetje korter.
sluukes,
Jean
Uiteraard ook mijn eeuwige dank aan de anderen commentatoren. Zo worden die 2000 kilometer toch weer eens een beetje korter.
sluukes,
Jean
TV kapot !!
Dag 28: Woensdag 20 juli
Drukke dag geweest. Voorbij gevlogen.
’s Avonds geeft mijn TV er al na vijf minuten de brui aan. Omgewisseld met die van een collega die er niet is. Hopelijk kan ik die vervangen als hij tergukomt...
’t Is bewolkt geworden tegen de vroege avond, en dan is het hier drukkend. Niet té warm gelukkig. Weinig spectaculairs gebeurd. En dus niks speciaal te melden aan het thuisfront.
Over thuisfront gesproken: vanavond zit mijn eerste week erop. Nog 39 dagen voordat ik weer voet op Belgische bodem zet. Weer een streepje meer op mijn kalender...
Drukke dag geweest. Voorbij gevlogen.
’s Avonds geeft mijn TV er al na vijf minuten de brui aan. Omgewisseld met die van een collega die er niet is. Hopelijk kan ik die vervangen als hij tergukomt...
’t Is bewolkt geworden tegen de vroege avond, en dan is het hier drukkend. Niet té warm gelukkig. Weinig spectaculairs gebeurd. En dus niks speciaal te melden aan het thuisfront.
Over thuisfront gesproken: vanavond zit mijn eerste week erop. Nog 39 dagen voordat ik weer voet op Belgische bodem zet. Weer een streepje meer op mijn kalender...
vervolg...
Alles is goed verlopen, darmsgewijs.
Iets voor de middag komt er bezoek aan in Kenenda. Onder ander G, die terug komt uit rotatie en ons dus opnieuw vier weekjes komt vergezellen. Leuke man, dus da’s plezant. F en M stoppen alleen even, om daarna verder te rijden naar Nador. Voor mij heeft de chauffeur ook nog een “verrassing” bij. Ik keek er al lang naar uit en eindelijk heeft ie ze bij: mijn dumbells. Voor de leken: halters. Ik had de tweede week van mijn vorige verblijf al gevraagd aan onze chauffeur of hij die ergens zou kunnen vinden. Hij heeft de directe omgeving afgezocht, maar niks gevonden. Hij heeft dan aan één van de chauffeurs aan de kust gevraagd om hier naar uit zien. Bij mijn vertrek de vorige rotatie hadden ze nog niks gevonden. Toen ik terugkwam in het hotel op 13 juli, zei hij me dat hij er gezien had. Twee van 10 kilo voor 8000 dinar. Ikke betaald, hij zou ze één van de dagen gaan halen. Vandaag had hij ze dus eindelijk bij. ‘k Moest nog wat bijbetalen. Het hele grapje kost me uiteindelijk 9700 dinar. Toch zo’n 97 euro dus. De afzetters!! Ze zitten wel in een mooi plastic koffertje, da’s toch ook al iets. Even later voel ik me redelijk “de lul”. “Gij zijt toch in eerste klasse gekomen hé?” vraagt mijn vlaamse collega. “Euh, ja. So??”. “Awel, dan moogde 40 kilo meenemen. Ge had die vanzelf van thuis kunnen meebrengen.”. En dat zegt hij nu pas! Klopt nog ook, ik heb mijn ticket gechecked...
Vanavond al mijn eerste work-out gedaan. Ik voel aan alles dat dat weer al eens enkele weekjes geleden was. Ik heb tijd om op te bouwen, dus no worries. En weeral een vrijetijdsbesteding erbij, en das nodig!!
’s Avonds begint mijn TV raar te doen, benieuwd wat dat is...
Iets voor de middag komt er bezoek aan in Kenenda. Onder ander G, die terug komt uit rotatie en ons dus opnieuw vier weekjes komt vergezellen. Leuke man, dus da’s plezant. F en M stoppen alleen even, om daarna verder te rijden naar Nador. Voor mij heeft de chauffeur ook nog een “verrassing” bij. Ik keek er al lang naar uit en eindelijk heeft ie ze bij: mijn dumbells. Voor de leken: halters. Ik had de tweede week van mijn vorige verblijf al gevraagd aan onze chauffeur of hij die ergens zou kunnen vinden. Hij heeft de directe omgeving afgezocht, maar niks gevonden. Hij heeft dan aan één van de chauffeurs aan de kust gevraagd om hier naar uit zien. Bij mijn vertrek de vorige rotatie hadden ze nog niks gevonden. Toen ik terugkwam in het hotel op 13 juli, zei hij me dat hij er gezien had. Twee van 10 kilo voor 8000 dinar. Ikke betaald, hij zou ze één van de dagen gaan halen. Vandaag had hij ze dus eindelijk bij. ‘k Moest nog wat bijbetalen. Het hele grapje kost me uiteindelijk 9700 dinar. Toch zo’n 97 euro dus. De afzetters!! Ze zitten wel in een mooi plastic koffertje, da’s toch ook al iets. Even later voel ik me redelijk “de lul”. “Gij zijt toch in eerste klasse gekomen hé?” vraagt mijn vlaamse collega. “Euh, ja. So??”. “Awel, dan moogde 40 kilo meenemen. Ge had die vanzelf van thuis kunnen meebrengen.”. En dat zegt hij nu pas! Klopt nog ook, ik heb mijn ticket gechecked...
Vanavond al mijn eerste work-out gedaan. Ik voel aan alles dat dat weer al eens enkele weekjes geleden was. Ik heb tijd om op te bouwen, dus no worries. En weeral een vrijetijdsbesteding erbij, en das nodig!!
’s Avonds begint mijn TV raar te doen, benieuwd wat dat is...
19 juli 2005
afwachten...
Dag 27: dinsdag 19 juli...
Vanmorgen lijkt mijn buikje in orde te zijn, hoewel er nog heel wat brobbelt na het ontbijt. Benieuwd wat dat gaat geven...
Vanmorgen lijkt mijn buikje in orde te zijn, hoewel er nog heel wat brobbelt na het ontbijt. Benieuwd wat dat gaat geven...
Krampkes, diarree en rijst...
Dag 26: maandag 18 juli
Goei weertje vandaag. Lekker windje, temperatuur is bijna draaglijk. Alles dik in orde, tot een uurtje na het middag-eten. Krampen in mijn buik en een half uurtje later is het spurten geblazen !! Een gemiddelde van één keer per uur is net iets te veel van een goede. ’s Avonds vraag ik enkel wat rijst, gelukkig hebben ze dat. De rest van de avond wat op mijn bed gelegen.
Goei weertje vandaag. Lekker windje, temperatuur is bijna draaglijk. Alles dik in orde, tot een uurtje na het middag-eten. Krampen in mijn buik en een half uurtje later is het spurten geblazen !! Een gemiddelde van één keer per uur is net iets te veel van een goede. ’s Avonds vraag ik enkel wat rijst, gelukkig hebben ze dat. De rest van de avond wat op mijn bed gelegen.
Water!
Dag 25: zondag 17 juli
Gelukkig is er ’s morgens opnieuw water. Het eerste kwartier is het een serieus bruin soepke, daarna is het ok. De hitte neemt ook wat af (relatief natuurlijk als het ’s middags nog steeds 43 graden is). ’s Avonds nog eens gaan joggen. Owv hitte en parcours hartslag niet onder de 170 te krijgen. Zwaar... Verder niks speciaal te melden...
Gelukkig is er ’s morgens opnieuw water. Het eerste kwartier is het een serieus bruin soepke, daarna is het ok. De hitte neemt ook wat af (relatief natuurlijk als het ’s middags nog steeds 43 graden is). ’s Avonds nog eens gaan joggen. Owv hitte en parcours hartslag niet onder de 170 te krijgen. Zwaar... Verder niks speciaal te melden...
17 juli 2005
Dag 24: 16 juli
Chef de chantier, Too hot, No water !!
Vanaf vandaag ben ik officieel site-verantwoordelijke in Kenenda. Gelukkig weet ik mij omringd door technisch sterke mensen. Ik ben dus de enige die de werfkas mag gebruiken, bungalows moet regelen voor bezoekers, documenten mag tekenen, .... blablabla. Niemand die er raar van opziet overigens. Da’s natuurlijk wel goed. Grappig is ook dat ze er meteen naar handelen: van voor zitten in de auto, eerst bediend worden aan tafel, ... Kan ook toeval geweest zijn natuurlijk.
Hot, hotter, hottest… Vandaag is het echt wel té warm. Zuiderse wind jaagt de termometer om 14h naar ... 50°C, echt niet normaal. Zelfs de Algerijntjes vinden dat hier veel.
’s Middags gaan we eten in het Restaurant. Vreemd: het hangt er vol kookdampen en het is er warm. Geen afzuiging of airco dus. Algemene elektriciteitspanne; gelukkig koken ze op gas. Minder leuk: zonder stroom geen water!
Op de site voorzien ze zichzelf van stroom. ’s Avonds is het waterprobleem nog altijd niet opgelost. Gelukkig is wel de stroom terug en kunnen we onze airco opzetten. Douchen zit er dus niet in. Bwaaaak. Ik was van plan om te gaan joggen, maar zal dat dus maar uitstellen.
Hopelijk hebben we morgen weer water, anders moeten we jerry-cans gaan kopen om die te vullen op de site. Wait and see...
Vanaf vandaag ben ik officieel site-verantwoordelijke in Kenenda. Gelukkig weet ik mij omringd door technisch sterke mensen. Ik ben dus de enige die de werfkas mag gebruiken, bungalows moet regelen voor bezoekers, documenten mag tekenen, .... blablabla. Niemand die er raar van opziet overigens. Da’s natuurlijk wel goed. Grappig is ook dat ze er meteen naar handelen: van voor zitten in de auto, eerst bediend worden aan tafel, ... Kan ook toeval geweest zijn natuurlijk.
Hot, hotter, hottest… Vandaag is het echt wel té warm. Zuiderse wind jaagt de termometer om 14h naar ... 50°C, echt niet normaal. Zelfs de Algerijntjes vinden dat hier veel.
’s Middags gaan we eten in het Restaurant. Vreemd: het hangt er vol kookdampen en het is er warm. Geen afzuiging of airco dus. Algemene elektriciteitspanne; gelukkig koken ze op gas. Minder leuk: zonder stroom geen water!
Op de site voorzien ze zichzelf van stroom. ’s Avonds is het waterprobleem nog altijd niet opgelost. Gelukkig is wel de stroom terug en kunnen we onze airco opzetten. Douchen zit er dus niet in. Bwaaaak. Ik was van plan om te gaan joggen, maar zal dat dus maar uitstellen.
Hopelijk hebben we morgen weer water, anders moeten we jerry-cans gaan kopen om die te vullen op de site. Wait and see...
16 juli 2005
Heet, zandstorm, BBQ
Dag 23: 15 juli, vrijdag
Vrijdag. En dus vrije dag. Hoewel vrij hier natuurlijk een behoorlijk relatief begrip is. Vanmorgen ben ik dan toch maar naar den bureau gereden. Aangezien Renato morgen voor twee weken vertrekt, moesten we nog wat afstemmen en praktische dingetjes regelen. Zo heb ik de werfkas overhandigd gekregen en zal ik de komende weken de bezoekers opvangen. Gelukkig is het qua werken op de site kalmpjes. Wegens late leveringen. Dat zullen we ergens begin augustus ongetwijfeld moeten inhalen.
Tegen de middag zijn we teruggekomen naar de basis. Om hier te blijven de rest van de dag. Erg actief zal deze vrijdag niet worden. Daar is het veel te warm voor. Maar dan wel onaangenaam warm. “Vent de sable”, zegt een Algerijn die me naar boven ziet turen. Moeilijk te beschrijven: in de verte liggen de heuveltoppen in een zwijm van mist. Enkel de contouren zijn een beetje te onderscheiden. Boven ons zie ik geen wolken. En toch is mijn schaduw vaag en weinig scherp afgetekend. Ik ben zojuist om 15h46 mijn ietwat koele bungalow uitgestapt voor een wandelingetje. Stipt om 15h52 keer ik terug. Erg ver heb ik dus niet gewandeld. Wat zal het zijn? 400 meter, 600 meter maximum. Ondanks mijn zonnebril pikken mijn ogen. Ooit heb ik een bezoekje gebracht aan de hoogovens in duffel. Ik herinner me nog dat ademen daar niet echt vlotjes ging. Datzelfde gevoel heb ik hier ook. Mijn huid voelt zweterig maar uitgedroogd aan. Bruin word ik er al evenmin van. Niks goed aan dit weertje. Van mij mag het zo warm zijn, maar dan wel bij kristalheldere hemel.
Ik heb vanmorgen bij de sonatrach-mensen eens gevraagd wat het probleem is met het zwembad. Morgen zouden ze aan de chef-de-station vragen. Ben eens benieuwd...
Vanavond gaan we met heel de bende bbq-en. De chauffeurs zijn al gaan winkelen. Lamskoteletjes en steak, tomaten, wijn en bier. Tot strakjes dus.
ZANDSTORM EN BBQ
18h45. Geklop op mijn deur en M die roept dat ik moet komen zien. Ik ben net naar het Belgische nieuws aan het kijken. Buiten ben ik redelijk verstomd door wat ik te zien krijg. Ik zie amper de tweede rij bungalows staan. Die zijn niet eens 100 meer verwijderd van waar ik sta. Een gelig-oranje gordijn van zand bedekt de omgeving en de wind waait fameus. Zandstormpje noemen ze dat, de eerste keer dat ik er een zie. En dit is nog niks vergeleken met een echte, weet Renato me te zeggen.
Vanmiddag op de site heeft José de termometer afgelezen: 49 graden !! Geen wonder dat iedere beweging er eentje te veel is en dat zelfs de airco op mijn kamer de boel niet koel genoeg krijgt.
Ondanks de wind is de bbq ondertussen reeds aangestoken. Iedereen neemt zijn eigen wapens mee (stoel, bord, bestek). Met zijn negenen rond de tafel. Merguez worstjes, lamskoteletjes en goeie runds-steak. Heerlijk, en tien keer beter dan de vettige stukken die we hier te eten krijgen.
Tijdens het eten gaat het zand stilaan liggen, we hebben er in ieder geval geen last van.
De avond is heet en de nacht warm (’t is beter andersom, maar alla ;-) ) en slapen doe ik boven de dekens. Gaat nog redelijk goed.
Vrijdag. En dus vrije dag. Hoewel vrij hier natuurlijk een behoorlijk relatief begrip is. Vanmorgen ben ik dan toch maar naar den bureau gereden. Aangezien Renato morgen voor twee weken vertrekt, moesten we nog wat afstemmen en praktische dingetjes regelen. Zo heb ik de werfkas overhandigd gekregen en zal ik de komende weken de bezoekers opvangen. Gelukkig is het qua werken op de site kalmpjes. Wegens late leveringen. Dat zullen we ergens begin augustus ongetwijfeld moeten inhalen.
Tegen de middag zijn we teruggekomen naar de basis. Om hier te blijven de rest van de dag. Erg actief zal deze vrijdag niet worden. Daar is het veel te warm voor. Maar dan wel onaangenaam warm. “Vent de sable”, zegt een Algerijn die me naar boven ziet turen. Moeilijk te beschrijven: in de verte liggen de heuveltoppen in een zwijm van mist. Enkel de contouren zijn een beetje te onderscheiden. Boven ons zie ik geen wolken. En toch is mijn schaduw vaag en weinig scherp afgetekend. Ik ben zojuist om 15h46 mijn ietwat koele bungalow uitgestapt voor een wandelingetje. Stipt om 15h52 keer ik terug. Erg ver heb ik dus niet gewandeld. Wat zal het zijn? 400 meter, 600 meter maximum. Ondanks mijn zonnebril pikken mijn ogen. Ooit heb ik een bezoekje gebracht aan de hoogovens in duffel. Ik herinner me nog dat ademen daar niet echt vlotjes ging. Datzelfde gevoel heb ik hier ook. Mijn huid voelt zweterig maar uitgedroogd aan. Bruin word ik er al evenmin van. Niks goed aan dit weertje. Van mij mag het zo warm zijn, maar dan wel bij kristalheldere hemel.
Ik heb vanmorgen bij de sonatrach-mensen eens gevraagd wat het probleem is met het zwembad. Morgen zouden ze aan de chef-de-station vragen. Ben eens benieuwd...
Vanavond gaan we met heel de bende bbq-en. De chauffeurs zijn al gaan winkelen. Lamskoteletjes en steak, tomaten, wijn en bier. Tot strakjes dus.
ZANDSTORM EN BBQ
18h45. Geklop op mijn deur en M die roept dat ik moet komen zien. Ik ben net naar het Belgische nieuws aan het kijken. Buiten ben ik redelijk verstomd door wat ik te zien krijg. Ik zie amper de tweede rij bungalows staan. Die zijn niet eens 100 meer verwijderd van waar ik sta. Een gelig-oranje gordijn van zand bedekt de omgeving en de wind waait fameus. Zandstormpje noemen ze dat, de eerste keer dat ik er een zie. En dit is nog niks vergeleken met een echte, weet Renato me te zeggen.
Vanmiddag op de site heeft José de termometer afgelezen: 49 graden !! Geen wonder dat iedere beweging er eentje te veel is en dat zelfs de airco op mijn kamer de boel niet koel genoeg krijgt.
Ondanks de wind is de bbq ondertussen reeds aangestoken. Iedereen neemt zijn eigen wapens mee (stoel, bord, bestek). Met zijn negenen rond de tafel. Merguez worstjes, lamskoteletjes en goeie runds-steak. Heerlijk, en tien keer beter dan de vettige stukken die we hier te eten krijgen.
Tijdens het eten gaat het zand stilaan liggen, we hebben er in ieder geval geen last van.
De avond is heet en de nacht warm (’t is beter andersom, maar alla ;-) ) en slapen doe ik boven de dekens. Gaat nog redelijk goed.
15 juli 2005
Dag 22: op naar de site
Dag 22: 14 juli
Le quatorze juillet: Franse feestdag. Belangrijker: Nele verjaart!! Ff gebeld wanneer we wachten op de wissel van de escorte.
Ondanks een vlotte rit naar de site, slagen de escortes er toch maar weeral in om ons te laten wachten zodat we weer rond de middag aankomen. Onderweg begeeft zelfs één van hun spiksplinternieuwe BMW’s het. Soit.
Aan de kust was het nog een aangename 28 graden, zelfs ’s avonds. In Kenenda, slechts 140 kilometer landinwaarts, is het om 15h weeral eens 42 graden. Sinds gisteren is er een zuidelijk zandwind komen opsteken en dat jaagt de temperatuur de hoogte in. Droog, bewolkt, wind die rechtreeks uit een oven lijkt te komen, ...
Na het werk uitgepakt en gecrashed in de zetel. Ik ben moe. Slaapwel.
Nieuwtjes vanop de site: M zijne pc is gepikt en teruggevonden; P zijn valies is achtergebleven in Casablanca. Details die het leven hier... euhm... levedig houden.
Le quatorze juillet: Franse feestdag. Belangrijker: Nele verjaart!! Ff gebeld wanneer we wachten op de wissel van de escorte.
Ondanks een vlotte rit naar de site, slagen de escortes er toch maar weeral in om ons te laten wachten zodat we weer rond de middag aankomen. Onderweg begeeft zelfs één van hun spiksplinternieuwe BMW’s het. Soit.
Aan de kust was het nog een aangename 28 graden, zelfs ’s avonds. In Kenenda, slechts 140 kilometer landinwaarts, is het om 15h weeral eens 42 graden. Sinds gisteren is er een zuidelijk zandwind komen opsteken en dat jaagt de temperatuur de hoogte in. Droog, bewolkt, wind die rechtreeks uit een oven lijkt te komen, ...
Na het werk uitgepakt en gecrashed in de zetel. Ik ben moe. Slaapwel.
Nieuwtjes vanop de site: M zijne pc is gepikt en teruggevonden; P zijn valies is achtergebleven in Casablanca. Details die het leven hier... euhm... levedig houden.
HAPPY BIRTHDAY NELLIE
28 zomers jong, gelukkige verjaardag Nellieke!! We drinken nog wel eentje op je gezondheid als ik terug ben...
Tweede rotatie: 7 WEKEN !!!!!
DAG 21: 13/07: weer weg
Voila, de tweede rotatie is begonnen.
De voorbije week heb ik mijn eigen record verbroken: vier nachten achter elkaar nà half vier mijn bed in. De week was dan ook goed gevuld. Fuifke, caféekes, grotten, film, moto, trainen, spinning, ... ‘k heb zowat alles gezien en/of gedaan. En dat was de bedoeling natuurlijk.
Vandaag, woensdag 13/07, liep de wekker om 7 uur af. Om 07.49h stap ik de trein op richting Brussel-Zuid. Mijne zak (allé, reiszak !) is weer pokke zwaar. Na een rustig ritje aangekomen in Brussel. De Thalys vetrekt aan de andere kant van het station en da’s dus groot hé, Brussel-Zuid. Zeulen, sleuren. Gelukkig heb ik voldoende tijd. Een klein uurtje later, om 08h40 komt de HST het station in gezoemd. Rijtuig 22 stoel 14: eerste klasse! Beenruimte met hopen, stoel staat apart. Zalig. Na een kwartietje komt de vriendelijke stewardess rond met een hapje en een drankje. Ondertussen ben ik mijn collega gaan opzoeken in rijtuig 21. Gelukkiglijk reizen we deze keer met zijn tweëen.
Aangekomen in Parijs Noord nemen we een taxi naar de luchthaven: Orly. Wegens het drukke seizoen moeten we wel een half uurtje aanschuiven. Het ritje voert ons langs het Louvre, over de Seine, dwars door de lichtstad. Parijs is groot, heel groot. 35 minuten en 30 euro later komen we aan op het vliegveld. Orly is een oudere luchthaven, en dat laat zich voelen. Alle vluchten voor Noord-Afrika moeten aan dezelfde gate inchecken. Druk, druk. En weeral wachten. In de incheck-hal valt al meteen op dat dit een heel ander publiek is dan de vorige vlucht: toeristen, Fransen die hun familie gaan bezoeken. Om 13h50 mogen we instappen.
De tickets vermeldden al dat dit een eerste-klasse vlucht zou zijn. Wel tof: iedereen moet in de vlieger naar rechts, terwijl “monsieur Flamand” naar links mag en vergezeld wordt naar zijn stoel. Stoel is niet het juiste woord. “Relax-fauteuille” beschrijft het beter. Elektrisch verstelbaar, groot. Als ik mijn benen volledig strek raken mijn tenen juistekes de muur waarvoor we zitten. Plaats genoeg dus. Nadat we zo een uur blijven stilstaan (blijkbaar een passagier die maar niet komt opdagen) kunnen we eindelijk opstijgen. De Airbus klimt vlotjes naar 12000 meter hoogte tegen een snelheid van net geen duizend kilometer per uur. Amper op kruishoogte aangekomen komen ze langs met de maaltijd. Als voorgerecht een slaatje met verschillende soorten paddestoelen en rolletjes vis in een mosterdsausje. Daarna krijgen we een gegrild zalm-fileetje met krokant gebakken aardappeltjes en een kroontje van groenten. Heerlijk. Hierna zit ons buikje al bijna vol. Champagne indien gewenst. Ik houd het bij een exotisch vruchtensapje. Als afsluiter kunnen we kiezen uit zes verschillende soorten kazen, geserveerd met krokante bruine broodjes. Ik neem een stuk geitenkaas en een spie camembert. De chinees aan de andere kant van de gang (heeft al vijf keer champagne laten bijvullen) vraagt “van alles een stukje”. Profiteren noemen we dat. Na de kaasschotel ontploffen we bijna. En nog is het nie gedaan! Desert: keuze uit een vijftal verschillende desertjes. Ik neem een chocolade desertje. En ik moet echt wringen om het naar binnen te krijgen. Wanneer de copieuze maaltijd eindelijk voorbij is, hebben we nog... 25 minuten te vliegen! Niet erg lang dus om een siesta-ke te houden. Ik wordt dan ook met een schok wakker als de wielen de grond raken in Oran. Opvallend: in economy moeten de stoelen altijd netjes rechtgezet worden bij de landing; wij mogen languit gestrekt blijven liggen...
In de luchthaven van Oran dezelfde taferelen als de vorige keer: de bus op, passpoort controle, dure spullen aangeven en valies oppikken. Alleen: dat laatste gaat moeizaam. Pas na een kwartier begint de veels te kleine band te draaien. En weeral wachten. In de hectiek blijf ik rustig wachten. Uiteraard zijn onze valiezen bij de laatsten die aankomen: na een vol uur en tien minuten !!
Met de chauffeur naar het hotel, na een half uurtje alweer gaan voetballen met de collega’s, eten, slapen. Slecht slapen: lawaai van honden, van mijn ijskast (dat besef ik pas midden in de nacht; pries uitgetrokken). Lange dag geweest.
Voila, de tweede rotatie is begonnen.
De voorbije week heb ik mijn eigen record verbroken: vier nachten achter elkaar nà half vier mijn bed in. De week was dan ook goed gevuld. Fuifke, caféekes, grotten, film, moto, trainen, spinning, ... ‘k heb zowat alles gezien en/of gedaan. En dat was de bedoeling natuurlijk.
Vandaag, woensdag 13/07, liep de wekker om 7 uur af. Om 07.49h stap ik de trein op richting Brussel-Zuid. Mijne zak (allé, reiszak !) is weer pokke zwaar. Na een rustig ritje aangekomen in Brussel. De Thalys vetrekt aan de andere kant van het station en da’s dus groot hé, Brussel-Zuid. Zeulen, sleuren. Gelukkig heb ik voldoende tijd. Een klein uurtje later, om 08h40 komt de HST het station in gezoemd. Rijtuig 22 stoel 14: eerste klasse! Beenruimte met hopen, stoel staat apart. Zalig. Na een kwartietje komt de vriendelijke stewardess rond met een hapje en een drankje. Ondertussen ben ik mijn collega gaan opzoeken in rijtuig 21. Gelukkiglijk reizen we deze keer met zijn tweëen.
Aangekomen in Parijs Noord nemen we een taxi naar de luchthaven: Orly. Wegens het drukke seizoen moeten we wel een half uurtje aanschuiven. Het ritje voert ons langs het Louvre, over de Seine, dwars door de lichtstad. Parijs is groot, heel groot. 35 minuten en 30 euro later komen we aan op het vliegveld. Orly is een oudere luchthaven, en dat laat zich voelen. Alle vluchten voor Noord-Afrika moeten aan dezelfde gate inchecken. Druk, druk. En weeral wachten. In de incheck-hal valt al meteen op dat dit een heel ander publiek is dan de vorige vlucht: toeristen, Fransen die hun familie gaan bezoeken. Om 13h50 mogen we instappen.
De tickets vermeldden al dat dit een eerste-klasse vlucht zou zijn. Wel tof: iedereen moet in de vlieger naar rechts, terwijl “monsieur Flamand” naar links mag en vergezeld wordt naar zijn stoel. Stoel is niet het juiste woord. “Relax-fauteuille” beschrijft het beter. Elektrisch verstelbaar, groot. Als ik mijn benen volledig strek raken mijn tenen juistekes de muur waarvoor we zitten. Plaats genoeg dus. Nadat we zo een uur blijven stilstaan (blijkbaar een passagier die maar niet komt opdagen) kunnen we eindelijk opstijgen. De Airbus klimt vlotjes naar 12000 meter hoogte tegen een snelheid van net geen duizend kilometer per uur. Amper op kruishoogte aangekomen komen ze langs met de maaltijd. Als voorgerecht een slaatje met verschillende soorten paddestoelen en rolletjes vis in een mosterdsausje. Daarna krijgen we een gegrild zalm-fileetje met krokant gebakken aardappeltjes en een kroontje van groenten. Heerlijk. Hierna zit ons buikje al bijna vol. Champagne indien gewenst. Ik houd het bij een exotisch vruchtensapje. Als afsluiter kunnen we kiezen uit zes verschillende soorten kazen, geserveerd met krokante bruine broodjes. Ik neem een stuk geitenkaas en een spie camembert. De chinees aan de andere kant van de gang (heeft al vijf keer champagne laten bijvullen) vraagt “van alles een stukje”. Profiteren noemen we dat. Na de kaasschotel ontploffen we bijna. En nog is het nie gedaan! Desert: keuze uit een vijftal verschillende desertjes. Ik neem een chocolade desertje. En ik moet echt wringen om het naar binnen te krijgen. Wanneer de copieuze maaltijd eindelijk voorbij is, hebben we nog... 25 minuten te vliegen! Niet erg lang dus om een siesta-ke te houden. Ik wordt dan ook met een schok wakker als de wielen de grond raken in Oran. Opvallend: in economy moeten de stoelen altijd netjes rechtgezet worden bij de landing; wij mogen languit gestrekt blijven liggen...
In de luchthaven van Oran dezelfde taferelen als de vorige keer: de bus op, passpoort controle, dure spullen aangeven en valies oppikken. Alleen: dat laatste gaat moeizaam. Pas na een kwartier begint de veels te kleine band te draaien. En weeral wachten. In de hectiek blijf ik rustig wachten. Uiteraard zijn onze valiezen bij de laatsten die aankomen: na een vol uur en tien minuten !!
Met de chauffeur naar het hotel, na een half uurtje alweer gaan voetballen met de collega’s, eten, slapen. Slecht slapen: lawaai van honden, van mijn ijskast (dat besef ik pas midden in de nacht; pries uitgetrokken). Lange dag geweest.
layout change
Na enkele opmerkingen over het feit "dat die teksten zo in negatieve layout niet goed te lezen zijn", heb ik die dan maar veranderd...
Ongetwijfeld speelde de leeftijd van de betrokkenen een rol ...
Ongetwijfeld speelde de leeftijd van de betrokkenen een rol ...
06 juli 2005
Weer thuis... 06 juli
Dag 20: boys and their toys
Woensdagochtend: goed ontbeten (chocolade broodje !!), dan richting luchthaven. Veel controles en fouilleringen, maar nergens deden ze lastig. Een uur en een kwartier later was de eerste lift-off van de dag een feit. In een drie-kwart lege 737 vlogen we naar Toulouse.
Opvallende vaststellingen, zo terug op Europese bodem:
1) wat is het hier pokkekoud!! In mijn sandalen en hemdje is het niks te warm. En het regent buiten. Leuk.
2) Thank God for European women !! No comment, lijkt me duidelijk :-p
3) Boys and their toys: na urenlang wachten (vijf in totaal) eindelijk mogen inchecken. Dat dit een zakenvlucht zou zijn werd al gauw duidelijk. De ene "suit" na de andere kwam de hall binnen. En de laptops werden bovengehaald. Net echt. Nu is dit een beetje de pot die de ketel verwijt, want zelf reis ik met laptop, webcam, mp3-player en digitaal fototoestel. Maar op de player na blijven die speeltjes wel netjes in de zak zitten.
Vlekkeloze vlucht, lieve (Vlaamse) stewardessen, snelle afhandeling van de bagage. Naar huis, pizza gegeten. That's it. Weekje rust dus. Hoewel die rust wel relatief zal zijn. Wordt volgende week woensdag zeker vervolgd...
Woensdagochtend: goed ontbeten (chocolade broodje !!), dan richting luchthaven. Veel controles en fouilleringen, maar nergens deden ze lastig. Een uur en een kwartier later was de eerste lift-off van de dag een feit. In een drie-kwart lege 737 vlogen we naar Toulouse.
Opvallende vaststellingen, zo terug op Europese bodem:
1) wat is het hier pokkekoud!! In mijn sandalen en hemdje is het niks te warm. En het regent buiten. Leuk.
2) Thank God for European women !! No comment, lijkt me duidelijk :-p
3) Boys and their toys: na urenlang wachten (vijf in totaal) eindelijk mogen inchecken. Dat dit een zakenvlucht zou zijn werd al gauw duidelijk. De ene "suit" na de andere kwam de hall binnen. En de laptops werden bovengehaald. Net echt. Nu is dit een beetje de pot die de ketel verwijt, want zelf reis ik met laptop, webcam, mp3-player en digitaal fototoestel. Maar op de player na blijven die speeltjes wel netjes in de zak zitten.
Vlekkeloze vlucht, lieve (Vlaamse) stewardessen, snelle afhandeling van de bagage. Naar huis, pizza gegeten. That's it. Weekje rust dus. Hoewel die rust wel relatief zal zijn. Wordt volgende week woensdag zeker vervolgd...
Blaffende honden bijten niet, maar maken wel lawaai !
Dag 19
Gisteren dus redelijk op tijd vertrokken met de escorte. En wat in de heenreis ook al was gebleken, werd nog maar eens bevestigd: lekker spannend, dat verkeer hier. De eerste escorte hield het nog kalmpjes, zelfs zonder zwaailichten of sirene. De tweede was een motor die volgens mij aan het oefenen was voor de jaarlijks TT op het island Man: een onvervalste straatrace waarbij de sirene te pas en te onpas werd opgezet en waarbij het ene twijfelachtige inhaal-maneuver na de andere werd uitgevoerd. En wijlie maar volgen met ons buske. Maar vlot ging het wel.
Het hotel ligt in Arzew en da's dus aan de kust. En ik moet zeggen dat ik blij ban dat ik geen jobke op de bureau in Bettioua heb, want dan slapp je hier dus iedere nacht. Toegegeven: het eten is beter. Maar daar stopt het dan ook mee. Vuile omgeving, verschrikkelijk plakkende zeelucht, stinken, blaffende honden 's nachts, 12 TV-kanalen. Geef mij dan maar de rust en de omgeving van Kenenda.
Die avond nog een paar collega's slaag gegeven op de pooltafel en dan gaan maffen. Dat was toch de bedoeling. Bovenvermelde ongemakken maakten dat ik erg slecht geslapen heb.
Gisteren dus redelijk op tijd vertrokken met de escorte. En wat in de heenreis ook al was gebleken, werd nog maar eens bevestigd: lekker spannend, dat verkeer hier. De eerste escorte hield het nog kalmpjes, zelfs zonder zwaailichten of sirene. De tweede was een motor die volgens mij aan het oefenen was voor de jaarlijks TT op het island Man: een onvervalste straatrace waarbij de sirene te pas en te onpas werd opgezet en waarbij het ene twijfelachtige inhaal-maneuver na de andere werd uitgevoerd. En wijlie maar volgen met ons buske. Maar vlot ging het wel.
Het hotel ligt in Arzew en da's dus aan de kust. En ik moet zeggen dat ik blij ban dat ik geen jobke op de bureau in Bettioua heb, want dan slapp je hier dus iedere nacht. Toegegeven: het eten is beter. Maar daar stopt het dan ook mee. Vuile omgeving, verschrikkelijk plakkende zeelucht, stinken, blaffende honden 's nachts, 12 TV-kanalen. Geef mij dan maar de rust en de omgeving van Kenenda.
Die avond nog een paar collega's slaag gegeven op de pooltafel en dan gaan maffen. Dat was toch de bedoeling. Bovenvermelde ongemakken maakten dat ik erg slecht geslapen heb.
05 juli 2005
aftellen...
13h11 lokale tijd. Zojuist nog eens goed gegeten, fris douchke gepakt, proper kleren aangedaan,... En nu wachten op de escorte die voorzien is om 14h. Vorige keer was ze pas om 16h30 hier. Ben benieuwd. En vooral omdat ze hier al om 11h45 aankwamen. Die snoodaards willen dan altijd op onze kosten mee-eten, maar dat hebben we gestopt. Waarschijnlijk willen zij ons nu ook ne kloot aftrekken en laten ze ons wachten tot 17h of zo.
Morgenavond ben ik thuis. Het weerbericht voor België voorspelt niet veel goeds. Rondrijden met de moto zal er wrs niet veel inzitten. En zwemmen ook al niet. Aangezien ik hier de volgende keer tot eind augstus zit, zal er dus van zwemmen deze zomer niet veel in huis komen. Dju, spijtig.
Ik weet niet waar eerst beginnen de komende dagen. In ieder geval donderdag langs het werk passeren, want het is zelfs niet zeker dat mijn visum op tijd verlengd geraakt, aangezien de consulaten maandag gesloten zijn op de Vlaamse feestdag. Verder nog gaan shoppen, bezoekjes brengen (het belangrijkste van al !!), colaatjes (of baileys) gaan drinken, enzovoort enzoverder.
Morgenavond ben ik thuis. Het weerbericht voor België voorspelt niet veel goeds. Rondrijden met de moto zal er wrs niet veel inzitten. En zwemmen ook al niet. Aangezien ik hier de volgende keer tot eind augstus zit, zal er dus van zwemmen deze zomer niet veel in huis komen. Dju, spijtig.
Ik weet niet waar eerst beginnen de komende dagen. In ieder geval donderdag langs het werk passeren, want het is zelfs niet zeker dat mijn visum op tijd verlengd geraakt, aangezien de consulaten maandag gesloten zijn op de Vlaamse feestdag. Verder nog gaan shoppen, bezoekjes brengen (het belangrijkste van al !!), colaatjes (of baileys) gaan drinken, enzovoort enzoverder.
Dag 18: onafhankelijksheidsdag !!!
Eén dag na de Amerikanen vieren de Algerijnen hun bevrijding van de Franse bezetter. Weinig volk op de werf dus.
Ikzelf begin stilaan in vakantie-stemming te geraken. Wel raar: normaal gezien heb je dat gevoel als je van huis weggaat en niet als je terugkomt!
Ergens rond 14h zouden we met de escorte moeten vertrekken richting Arzew. Nachtje in het hotel daar. Morgenvroeg de vlieger op naar Toulouse, om pas om 16h55 richting Brussel te vliegen. Wordt dus een lang dagje.
Vanavond heb ik geen internetverbinding, dus moest er onderweg iets spectaculair gebeuren lees je het donderdag wel.
Ik ga aftellen tot straks...
Doei !!
Ikzelf begin stilaan in vakantie-stemming te geraken. Wel raar: normaal gezien heb je dat gevoel als je van huis weggaat en niet als je terugkomt!
Ergens rond 14h zouden we met de escorte moeten vertrekken richting Arzew. Nachtje in het hotel daar. Morgenvroeg de vlieger op naar Toulouse, om pas om 16h55 richting Brussel te vliegen. Wordt dus een lang dagje.
Vanavond heb ik geen internetverbinding, dus moest er onderweg iets spectaculair gebeuren lees je het donderdag wel.
Ik ga aftellen tot straks...
Doei !!
Dag 17: 4 juli: laatste volledige werkdag in Kenenda
Dag 17
Weerom bezoek vandaag. Twee collega’s die normaal op de bureau in Bettioua zitten, komen een kijkje nemen. Zij moeten van mij wekelijks de progressie-cijfers krijen, dus ’t is wel belangrijk te weten wat er juist op de site gebeurt.
Morgen is het hier onafhankelijksheids dag. De vlaggen zijn bovengehaald. Terzelfder tijd komt dan het volk toe voor de grote vergadering van woensdag. Zes extra fabricommers zullen aanwezig zijn. Hopelijk zijn ze hier vroeg genoeg, dan kan ik op tijd met dezelfde escorte weer terug rijden.
Blijkbaar staat half België onder water. Hier regent het enkel veel in de winter. Maar dan wel véél. Weet niet of ik dan nog in Kenenda zit of al een station zal opgeschoven zijn.
Morgenvroeg naar de site. De vakantiestemming begint er al in te komen. Morgen nachtje hotel, overmorgen slaap ik mijn eigen bed (daar ga ik gemakshalve dan maar even van uit ;-)).
Weerom bezoek vandaag. Twee collega’s die normaal op de bureau in Bettioua zitten, komen een kijkje nemen. Zij moeten van mij wekelijks de progressie-cijfers krijen, dus ’t is wel belangrijk te weten wat er juist op de site gebeurt.
Morgen is het hier onafhankelijksheids dag. De vlaggen zijn bovengehaald. Terzelfder tijd komt dan het volk toe voor de grote vergadering van woensdag. Zes extra fabricommers zullen aanwezig zijn. Hopelijk zijn ze hier vroeg genoeg, dan kan ik op tijd met dezelfde escorte weer terug rijden.
Blijkbaar staat half België onder water. Hier regent het enkel veel in de winter. Maar dan wel véél. Weet niet of ik dan nog in Kenenda zit of al een station zal opgeschoven zijn.
Morgenvroeg naar de site. De vakantiestemming begint er al in te komen. Morgen nachtje hotel, overmorgen slaap ik mijn eigen bed (daar ga ik gemakshalve dan maar even van uit ;-)).
Dag 16: niks te melden...
Dag 16
Vruchtbare dag geweest. Eindelijk doorheen de volledige lijst geraakt. Tijdens de dagelijkse meeting met de klant vragen ze soms de meest onozele dingen. Ze blijven langer stilstaan bij wanneer hun internetverbinding kan doorgetrokken worden dan bij de problemen bij het bouwen van de salle de controle. Weird. ’ s Avonds niks speciaal te melden. Boonen boven. Da’s zowat het belangrijkste nieuws. Op naar...
Vruchtbare dag geweest. Eindelijk doorheen de volledige lijst geraakt. Tijdens de dagelijkse meeting met de klant vragen ze soms de meest onozele dingen. Ze blijven langer stilstaan bij wanneer hun internetverbinding kan doorgetrokken worden dan bij de problemen bij het bouwen van de salle de controle. Weird. ’ s Avonds niks speciaal te melden. Boonen boven. Da’s zowat het belangrijkste nieuws. Op naar...
03 juli 2005
Dag 15: 02 juli: Sofietje trouwt !!
Dag 15: moe !
Dag 15 voelt als de vermoeiendste dag tot nog toe. Twee redenen. Ten eerste hadden de collega’s die vandaag vertrokken kennelijk zin in een feestje gisteren. Geen probleem, lijkt me logisch. Maar waarom dat nadien dan verder zetten in de bungalow naast de mijne? Damn, die muren hier zijn blijkbaar flinterdun, want ik kon haast woordelijk verstaan wat er gezegd werd. Uiteindelijk heb ik het nog half één zien worden, en dan heb ik dus echt niet genoeg geslapen. Ten tweede: G was op blitsbezoek gekomen. Aangezien hij zowat onze technische specialist is ter zake, had iedereen wel iets te vragen. In feite was hij speciaal voor de kabellijst gekomen (mijn ding dus), maar van hier naar daar sjezen zonder iets af te werken is redelijk stressie. Ook al omdat de weergoden besloten hadden er weer een lekker warm dagje van te maken. Waar het de voorbije dagen nog “zacht”, aangenaam weer was (een graadje of 37), klom het kwik vandaag weer vlotjes tot 42 graden. Pfff, warm genoeg.
Vanmorgen was er nog een “massa” volk op de site, maar aangezien er kort na de middag zes fabricommers vertrokken (hetzij naar huis, hetzij naar andere sites), wordt het de komende dagen al een pak rustiger.
Het eten begint stilaan mijn strot uit te komen. Hoewel om de paar dagen hetzelfde terugkomt, smaakt alles wat daartussen zit ongeveer hetzelfde. Pas op: slecht of super ongezond is het niet. Maar afwisseling zou welkom zijn. De volgende weken toch maar meer onze chauffeur op pad sturen om het één en ander te kopen.
Blijkbaar is Armstrong weer in supervorm in de tour. Jammer. Ik gun hem de overwinning, maar een spannende tour zou nog eens leuk zijn. Ook de werken op de Antwerpse ring leverden het nodige spektakel op. Gelukkig ben ik daar van af.
Ziezo. Op tijd gaan slapen. Morgen er weer vol tegenaan...
PS: Sofie en Bruno: gefeliciteerd !!!
Dag 15 voelt als de vermoeiendste dag tot nog toe. Twee redenen. Ten eerste hadden de collega’s die vandaag vertrokken kennelijk zin in een feestje gisteren. Geen probleem, lijkt me logisch. Maar waarom dat nadien dan verder zetten in de bungalow naast de mijne? Damn, die muren hier zijn blijkbaar flinterdun, want ik kon haast woordelijk verstaan wat er gezegd werd. Uiteindelijk heb ik het nog half één zien worden, en dan heb ik dus echt niet genoeg geslapen. Ten tweede: G was op blitsbezoek gekomen. Aangezien hij zowat onze technische specialist is ter zake, had iedereen wel iets te vragen. In feite was hij speciaal voor de kabellijst gekomen (mijn ding dus), maar van hier naar daar sjezen zonder iets af te werken is redelijk stressie. Ook al omdat de weergoden besloten hadden er weer een lekker warm dagje van te maken. Waar het de voorbije dagen nog “zacht”, aangenaam weer was (een graadje of 37), klom het kwik vandaag weer vlotjes tot 42 graden. Pfff, warm genoeg.
Vanmorgen was er nog een “massa” volk op de site, maar aangezien er kort na de middag zes fabricommers vertrokken (hetzij naar huis, hetzij naar andere sites), wordt het de komende dagen al een pak rustiger.
Het eten begint stilaan mijn strot uit te komen. Hoewel om de paar dagen hetzelfde terugkomt, smaakt alles wat daartussen zit ongeveer hetzelfde. Pas op: slecht of super ongezond is het niet. Maar afwisseling zou welkom zijn. De volgende weken toch maar meer onze chauffeur op pad sturen om het één en ander te kopen.
Blijkbaar is Armstrong weer in supervorm in de tour. Jammer. Ik gun hem de overwinning, maar een spannende tour zou nog eens leuk zijn. Ook de werken op de Antwerpse ring leverden het nodige spektakel op. Gelukkig ben ik daar van af.
Ziezo. Op tijd gaan slapen. Morgen er weer vol tegenaan...
PS: Sofie en Bruno: gefeliciteerd !!!
02 juli 2005
Dag 14
Dag 14: tweede vrijdag
Gisterenavond heb ik voor het eerst in twee weken een Belgische TV-uitzending gezien. Op BVN wordt een combinatie van Vlaamse en Nederlanse programma’s uitgezonden.
Toch eigenaardig hoe zoiets asociaal als een kijkdoos het leventje hier verandert. Meer leven in huis, afleiding op de momenten van verveling. Maar ook beter weten wat je mist in je thuislandje (Rock Werchter is begonnen !!). Veder ook een nederlandstalige Eurosport, da’s voor een sportliefhebber als mezelf leuk meegenomen.
Vanacht rond 5 uur wakker geschoten van onophoudend gebonk. Het duurde even vooraleer ik met mijn slaapkop doorhad dat dit uit mijn eigen badkamer kwam. Buiten was et zo hard aan ’t waaien dat mijn ramen, ook al waren ze gesloten, ervan klapperden. Alles vastgestoken met karton. Winddicht zijn die huisjes hier duidelijk niet. Fluitend, af en toe zuchtend bleef het zo doorgaan tot de vroege ochtend. Toen ik vanzelf wakker werd was het 8.30h. Het eerste wat me opviel: de zon schijnt niet zoals gewoonlijk... Shit, en dit op mijn vrije dagje. Effe buiten gaan checken bleek dat de donkere wolken net naast het woonkamp lagnsschoten. Enkele minuutjes later brak de zon er dus alweer door en vanaf een uur of 10 staat er weer een strakblauwe hemerl te schitteren.
Vandaag heel wat zon opgedaan. Korte periodes afwisselend buiten en binnen. En goed smeren. Heerlijk, zo’n weertje.
Ik moet onwillekeurig denken aan het feit dat hier zitten toch ook wel z’n voordelen heeft. Zoals gezegd het weer. Maar verder ook de stressloze omgeving die dit woonkamp vanzelf met zich meebrengt. Thuis is een vrij weekendje vaak veel drukker dan een werkdag zelf. Hier valt niks te doen, dus kan ik mezelf zorgeloos bezighouden met wat lezen, tv kijken, wandelen... Dat zal zeker nog veranderen vanaf het moment van de shutdown, maar daar zijn we nog weken van verwijderd. Ongezond kan het ook al niet zijn. Geen luchtverontreiniging (dat was hier aan de kust trouwens wel even anders), geen rokers in huis, alle dagen drie keer fruit, veel water drinken, geen koekjes om te snoepen, ... ’t Is nu half drie. Ik ga wat liggen luieren met een boekje en wat gekoelde dadels en perzikjes ernaast. Jammie...
20.12h. In de namiddag zoals voorzien niet erg actief geweest. Onderstussen is M bij mij in de blok komen liggen. Morgen vertrekt J uit de derde bungalow, maar die wordt dan vanaf volgende week voor Hamid. Volgens de Walen wordt dit dan “de vlaams blok”.
Daarstraks het vrt-nieuws kunnen zien op BVN. Blijkbaar is werchter in een modderpoel verandert en zat de spits gisteren in Brussel en vandaag in Antwerpen lekker vast. Files zal ik hier niet snel meemaken peis ik.
Zojuist na het eten viel me op dat het de helderste avond was tot nu toe. Ik meen bergen gezien te hebben die ik daarvoor nog niet echt zag. Toch wel een prachtige omgeving.
Vanavond nog een filmke zien die ik van M geleend heb. Ben benieuwd wanneer de kabels geleverd zullen worden, want dan begint het voor mij echt drukker te worden. Tot zolang blijft het toch vooral een papieren job.
Zojuist van Rony (die weer eens voor één dag langskomt) te horen gekregen dat die andere J er de brui aan geeft. Hij was samen met mij begonnen. Hoewel ik hem niet goed kende is het toch altijd jammer dat een jonge gast ermee stopt. Maar goed, zo werkt het nu eenmaal.
Ziezo, tot morgen dan maar weer.
Gisterenavond heb ik voor het eerst in twee weken een Belgische TV-uitzending gezien. Op BVN wordt een combinatie van Vlaamse en Nederlanse programma’s uitgezonden.
Toch eigenaardig hoe zoiets asociaal als een kijkdoos het leventje hier verandert. Meer leven in huis, afleiding op de momenten van verveling. Maar ook beter weten wat je mist in je thuislandje (Rock Werchter is begonnen !!). Veder ook een nederlandstalige Eurosport, da’s voor een sportliefhebber als mezelf leuk meegenomen.
Vanacht rond 5 uur wakker geschoten van onophoudend gebonk. Het duurde even vooraleer ik met mijn slaapkop doorhad dat dit uit mijn eigen badkamer kwam. Buiten was et zo hard aan ’t waaien dat mijn ramen, ook al waren ze gesloten, ervan klapperden. Alles vastgestoken met karton. Winddicht zijn die huisjes hier duidelijk niet. Fluitend, af en toe zuchtend bleef het zo doorgaan tot de vroege ochtend. Toen ik vanzelf wakker werd was het 8.30h. Het eerste wat me opviel: de zon schijnt niet zoals gewoonlijk... Shit, en dit op mijn vrije dagje. Effe buiten gaan checken bleek dat de donkere wolken net naast het woonkamp lagnsschoten. Enkele minuutjes later brak de zon er dus alweer door en vanaf een uur of 10 staat er weer een strakblauwe hemerl te schitteren.
Vandaag heel wat zon opgedaan. Korte periodes afwisselend buiten en binnen. En goed smeren. Heerlijk, zo’n weertje.
Ik moet onwillekeurig denken aan het feit dat hier zitten toch ook wel z’n voordelen heeft. Zoals gezegd het weer. Maar verder ook de stressloze omgeving die dit woonkamp vanzelf met zich meebrengt. Thuis is een vrij weekendje vaak veel drukker dan een werkdag zelf. Hier valt niks te doen, dus kan ik mezelf zorgeloos bezighouden met wat lezen, tv kijken, wandelen... Dat zal zeker nog veranderen vanaf het moment van de shutdown, maar daar zijn we nog weken van verwijderd. Ongezond kan het ook al niet zijn. Geen luchtverontreiniging (dat was hier aan de kust trouwens wel even anders), geen rokers in huis, alle dagen drie keer fruit, veel water drinken, geen koekjes om te snoepen, ... ’t Is nu half drie. Ik ga wat liggen luieren met een boekje en wat gekoelde dadels en perzikjes ernaast. Jammie...
20.12h. In de namiddag zoals voorzien niet erg actief geweest. Onderstussen is M bij mij in de blok komen liggen. Morgen vertrekt J uit de derde bungalow, maar die wordt dan vanaf volgende week voor Hamid. Volgens de Walen wordt dit dan “de vlaams blok”.
Daarstraks het vrt-nieuws kunnen zien op BVN. Blijkbaar is werchter in een modderpoel verandert en zat de spits gisteren in Brussel en vandaag in Antwerpen lekker vast. Files zal ik hier niet snel meemaken peis ik.
Zojuist na het eten viel me op dat het de helderste avond was tot nu toe. Ik meen bergen gezien te hebben die ik daarvoor nog niet echt zag. Toch wel een prachtige omgeving.
Vanavond nog een filmke zien die ik van M geleend heb. Ben benieuwd wanneer de kabels geleverd zullen worden, want dan begint het voor mij echt drukker te worden. Tot zolang blijft het toch vooral een papieren job.
Zojuist van Rony (die weer eens voor één dag langskomt) te horen gekregen dat die andere J er de brui aan geeft. Hij was samen met mij begonnen. Hoewel ik hem niet goed kende is het toch altijd jammer dat een jonge gast ermee stopt. Maar goed, zo werkt het nu eenmaal.
Ziezo, tot morgen dan maar weer.
Dag 13: de grote verhuis
Dag 13: Verhuisd !
De 13e dag is zeker geen ongeluksdag geweest. Ik ben verhuisd. En ook al is het maar 10 meter, ik heb nu tenminste een TV in mijn bungalowke. En dat brengt toch wel leven in de brouwerij. Zo kan ik vanaf nu om 18.15h naar het Belgische nieuws zien. Benieuwd wat er zoal gebeurd is in ons keuterlandje.
Vandaag was het, zoals verwacht, kalmkes op de installatie. Geen onderaannemers die werkten en dus voor ons ook niet al te veel te doen. Aangezien het wel de laatste dag van de maand is moesten alle uren binnen gedaan worden. Daar heb ik me zowat in de voormiddag mee geamuseerd. Er waren er ook drie die vandaag richting Arzew vertrokken, en die waren al in vakantiestemming. En da’s behoorlijk besmettelijk J. Nu er ook wat Vlamingen zijn kan ik al wat beter over koetjes en kalfjes vertellen. Zo blijkt het “expat”-virus hardnekkig in je bloed te kruipen, eenmaal je de smaak te pakken hebt. De sfeer, de kameraadschap, de plantrekkerij, de cultuur, de pré... Ik zal wel zien.
Morgen vrije dag. Ik ben zelfs niet van plan om naar de site te gaan. Morgen wat uitslapen (dat wil zeggen zonder wekker te zetten en ik zie wel wanneer ik wakker wordt) en verder wat kuieren, een filmke zien, wat lezen (D heeft een Nederlandse gazet uit de KLM meegebracht), fotookes pakken, muziekje luisteren. Ik heb van D een hele bibliotheek muziek overgepakt, en da’s wel handig om wat af te kunnen wisselen. Zo van die dingen.
R heeft aan de chauffeur gevraagd om ergens een petanque set te zoeken. Zo zul je ongetwijfeld binnekort kunnen lezen hoe ons echtig “jeu-de-boules”-tornooi afloopt. Zoals gezegd ligt er hier een zwembad, een voetbalveldje, tennisterreinen. Niks daarvan wordt gebruikt of onderhouden. Zonde. Kunnen we tenminste wel op een plat stuk met de ballen spelen.
Na die vrije vrijdag is het nog drie daagjes werken. Dinsdag iets na de middag komen ze me halen om naar Arzew te rijden. Hotelletje in en de volgende dag de vlieger op. ’t Zal snel zover zijn, denk ik.
De 13e dag is zeker geen ongeluksdag geweest. Ik ben verhuisd. En ook al is het maar 10 meter, ik heb nu tenminste een TV in mijn bungalowke. En dat brengt toch wel leven in de brouwerij. Zo kan ik vanaf nu om 18.15h naar het Belgische nieuws zien. Benieuwd wat er zoal gebeurd is in ons keuterlandje.
Vandaag was het, zoals verwacht, kalmkes op de installatie. Geen onderaannemers die werkten en dus voor ons ook niet al te veel te doen. Aangezien het wel de laatste dag van de maand is moesten alle uren binnen gedaan worden. Daar heb ik me zowat in de voormiddag mee geamuseerd. Er waren er ook drie die vandaag richting Arzew vertrokken, en die waren al in vakantiestemming. En da’s behoorlijk besmettelijk J. Nu er ook wat Vlamingen zijn kan ik al wat beter over koetjes en kalfjes vertellen. Zo blijkt het “expat”-virus hardnekkig in je bloed te kruipen, eenmaal je de smaak te pakken hebt. De sfeer, de kameraadschap, de plantrekkerij, de cultuur, de pré... Ik zal wel zien.
Morgen vrije dag. Ik ben zelfs niet van plan om naar de site te gaan. Morgen wat uitslapen (dat wil zeggen zonder wekker te zetten en ik zie wel wanneer ik wakker wordt) en verder wat kuieren, een filmke zien, wat lezen (D heeft een Nederlandse gazet uit de KLM meegebracht), fotookes pakken, muziekje luisteren. Ik heb van D een hele bibliotheek muziek overgepakt, en da’s wel handig om wat af te kunnen wisselen. Zo van die dingen.
R heeft aan de chauffeur gevraagd om ergens een petanque set te zoeken. Zo zul je ongetwijfeld binnekort kunnen lezen hoe ons echtig “jeu-de-boules”-tornooi afloopt. Zoals gezegd ligt er hier een zwembad, een voetbalveldje, tennisterreinen. Niks daarvan wordt gebruikt of onderhouden. Zonde. Kunnen we tenminste wel op een plat stuk met de ballen spelen.
Na die vrije vrijdag is het nog drie daagjes werken. Dinsdag iets na de middag komen ze me halen om naar Arzew te rijden. Hotelletje in en de volgende dag de vlieger op. ’t Zal snel zover zijn, denk ik.
Abonneren op:
Posts (Atom)