Ik ben weer even thuis. Eerste indruk: koud !! Maar alla. De voorbije dagen waren anders dan anders. Omwille van het legionella verhaal zijn ze in Algerije dus van hotel verwisseld en de folder had idd niet gelogen: vijf Algerijnse sterren, niet misselijk. De inkomhal is groter dan een gemiddelde villa in Brasschaat, ik heb er nog geen twee meter in gestapt of mijn bagage (1 valieske, op wieltjes dan nog wel) wordt overgenomen door zo'n typisch valiezedragerke, de kamer was gróót (grote TV, king size bed, badkamer met alles op en aan), de fitness ruimte zeer volledig uitgerust. Allé, you get the picture.
's Avonds heel lekker en dus veel gegeten. De volgende ochtend wat liggen niksen, want we vertrekken pas om 13h naar de luchthaven. "We" zijn dan een collega en ik. Die had gedurende de nacht last gekregen van diarree. En hij moest dus nog de hele reis beginnen, de arme stakker. Zonder speciallekes via Lyon uiteindelijk om 21h25 geland in Brussel, alwaar den broer en S me zaten op te wachten in de lokale vlieghavenpub. Samen in zijn hete slet Giulia naar huis gebold.
Einde verhaal.
Zou je denken... Tegen een uur of vier wordt ik 's nachts wakker, en het moet gezegd: ik haal net op tijd het toilet !! Djeezes. Dat blijft nog tot op dit moment (donderdagavond) duren. Zonet nog langsgeweest op den bureau: in Algerije zit blijkbaar iedereen met de gebakken peren! Het eten was kennelijk wel lekker, maar niet helemaal koosjer blijkbaar. Charme van de job zullen we dan maar zeggen... bij souveniertjes stel ik me iets anders voor. :-(
Hier regent het, not very funny. Tot volgende week, voor rotatie zes al weer !!
24 november 2005
19 november 2005
Overuren en legionella
Vrijdag 18/11: dag 123
Druk. Druk. Vandaag was onze vrije dag, maar ik ben toch maar wat gaan werken. Aangezien ik binnen vier dagen de site verlaat en tegelijkertijd R naar Medareg is vertrokken (onze ploeg zal de twee sites gelijkertijd aanpakken) zal het de komende dagen serieus druk worden. Nog slechts een goeie zes weken voor de eerste shut-down en het materiaal begint eindelijk binnen te stromen. Tijdens mijn komende rotatie zullen er trouwens enkele oude bekenden ons terug komen vergezellen. De tuyuateurs komen binnen een goei week terug, kort daarna gevolgd door een delegatie van GE, een stel Filipijnse regelaars en versterking voor de administratieve kant.
Ondertussen is duidelijk geworden waarom ze aan de kust van hotel gewisseld zijn. In het vorige hotel zijn er door een gespecialiseerd lab sporen van legionella en schimmelachtige bacterien in de leidingen gevonden! Leuk hoor. Ze gaan nu de hele boel door specialisten laten spoelen en filters plaatsen. ’t Zou de bedoeling zijn om na een tegenexpertise opnieuw naar het oude hotel te verhuizen. Ik hoop dat ze dinsdag nog in het nieuwe zitten, dan heb ik dat ook eens gezien. De folder die José bij had was in ieder geval de moeite: vijf sterren, twee zwembaden, grote kamers, fitness ruimte, ... Maar slecht gelegen en voor de collega’s die daar verblijven geen mogelijkheden om er even op uit te gaan. Wat klagen ze trouwens? Wij kunnen nooit buiten. Maar goed, binnenkort mogen ze dus terug naar hun lawaaiige stinkkot. Zij blij.
Het wordt trouwens tijd dat het dinsdag wordt. Aan deze rotatie lijkt maar geen einde te willen komen. Raar. De 7 weken in juli – augustus leken korter dan deze vier-en-halve week. Maar goed, bijna gedaan.
Oh ja, de donderdag na mijn thuiskomst moet ik al gelijk naar Brussel om een prikje te gaan halen. Dan kan ik er wat inentingen betreft een jaar tegen. Voor één stom spuitje helemaal naar hartje Brussel. Dat noemen ze bij ons verlof hebben.
Overigens doet de laatste week onze server vervelend. Ik kan mijn eigen site niet meer zien. Gelukkig kan ik nog wel berichtjes posten en de commentjes krijg ik te zien in mijn mailbox.
De groeten thuis, en tot in’t kort !
Druk. Druk. Vandaag was onze vrije dag, maar ik ben toch maar wat gaan werken. Aangezien ik binnen vier dagen de site verlaat en tegelijkertijd R naar Medareg is vertrokken (onze ploeg zal de twee sites gelijkertijd aanpakken) zal het de komende dagen serieus druk worden. Nog slechts een goeie zes weken voor de eerste shut-down en het materiaal begint eindelijk binnen te stromen. Tijdens mijn komende rotatie zullen er trouwens enkele oude bekenden ons terug komen vergezellen. De tuyuateurs komen binnen een goei week terug, kort daarna gevolgd door een delegatie van GE, een stel Filipijnse regelaars en versterking voor de administratieve kant.
Ondertussen is duidelijk geworden waarom ze aan de kust van hotel gewisseld zijn. In het vorige hotel zijn er door een gespecialiseerd lab sporen van legionella en schimmelachtige bacterien in de leidingen gevonden! Leuk hoor. Ze gaan nu de hele boel door specialisten laten spoelen en filters plaatsen. ’t Zou de bedoeling zijn om na een tegenexpertise opnieuw naar het oude hotel te verhuizen. Ik hoop dat ze dinsdag nog in het nieuwe zitten, dan heb ik dat ook eens gezien. De folder die José bij had was in ieder geval de moeite: vijf sterren, twee zwembaden, grote kamers, fitness ruimte, ... Maar slecht gelegen en voor de collega’s die daar verblijven geen mogelijkheden om er even op uit te gaan. Wat klagen ze trouwens? Wij kunnen nooit buiten. Maar goed, binnenkort mogen ze dus terug naar hun lawaaiige stinkkot. Zij blij.
Het wordt trouwens tijd dat het dinsdag wordt. Aan deze rotatie lijkt maar geen einde te willen komen. Raar. De 7 weken in juli – augustus leken korter dan deze vier-en-halve week. Maar goed, bijna gedaan.
Oh ja, de donderdag na mijn thuiskomst moet ik al gelijk naar Brussel om een prikje te gaan halen. Dan kan ik er wat inentingen betreft een jaar tegen. Voor één stom spuitje helemaal naar hartje Brussel. Dat noemen ze bij ons verlof hebben.
Overigens doet de laatste week onze server vervelend. Ik kan mijn eigen site niet meer zien. Gelukkig kan ik nog wel berichtjes posten en de commentjes krijg ik te zien in mijn mailbox.
De groeten thuis, en tot in’t kort !
15 november 2005
119, of is het 911 ???
Maandag 14/11, dag honderdnegentien op Algerijnse bodem, staat in het teken van bezoek en verjaardagen.
Om te beginnen:
GELUKKIGE VERJAARDAG MÉMÉE !!!
en
GELUKKIGE VERJAARDAG JANNEKE !!!
Vandaag is Renato terug geariveerd. Samen met hem kwamen Manu, Jean-Yves, Gaston, twee Amars en Abdellah, onze ex-leger-kolonel die instaat voor de escortes, een blitsbezoek brengen aan de site. J-Y is een test-ingenieur die vanaf nu in Kenenda zal blijven. Lijkt op het eerste zicht ne bekwame kerel met une grande geule. Maar zo zijn er hier wel meer.
De voorbije dagen stonden, jammer genoeg, in het teken van rugpijn (pokkebed) en slecht weer (pokkeregen). Klinkt bemoedigend, niet? Maar vandaag kwam het zonnetje er nog eens vrolijk door en dan halen we weer vlotjes een goei 20 graden. Nice.
Ondertussen begin ik mooi genoeg te krijgen van de Algerijnse mentaliteit. Eerst iets vree vriendelijk komen vragen, met de nodige uitleg en excuses erbij en veel blablabla; de dag erop komen ze hetzelfde gewoon vragen en staan ze erop dat ze onmiddellijk op hun wenken bediend worden en de derde dag komen ze het gewoon nemen, niks vragen !!! En dan te bedenken dat bij hen alles supertraag gaat (we zijn hier met verschillende nationaliteiten bijeen, en ik begin te geloven dat de vlamingen idd bij de hardst werkende mensen behoren) terwijl ze zelf geen onsje geduld hebben. Maar ik heb gelukkig mijn supervisers die die klappen voor mij opvangen ;-) . Karakter hebben mijn gasten wel, dag in dag uit. Jammer genoeg merk ik ook dat je in dit land met vriendelijk doen geen respect afdwingt. En ook niet door respect te géven. Dus kortaf een kat een kat noemen werkt blijkbaar het beste. En aangezien het begint te dringen – binnen een klein maand is de eerste stop en moet de voorbereiding achter de rug zijn – zijn we af en toe net iets botter dan we zouden willen zijn. Maar het werkt wel.
Overigens kwamen de bezoekers met het nieuws dat ze aan de kust van hotel veranderd zijn. Nu ligt de hele bende in een poepiechic hotel van vijf (Algerijnse !?!) sterren. Een kopje koffie aan de bar kost... 250 dinar !! Da’s ff 2,5 euro !!! Ongezien voor dit land. Ik ben eens benieuwd als ik in een goei week een nachtje daar zal logeren.
Om te beginnen:
GELUKKIGE VERJAARDAG MÉMÉE !!!
en
GELUKKIGE VERJAARDAG JANNEKE !!!
Vandaag is Renato terug geariveerd. Samen met hem kwamen Manu, Jean-Yves, Gaston, twee Amars en Abdellah, onze ex-leger-kolonel die instaat voor de escortes, een blitsbezoek brengen aan de site. J-Y is een test-ingenieur die vanaf nu in Kenenda zal blijven. Lijkt op het eerste zicht ne bekwame kerel met une grande geule. Maar zo zijn er hier wel meer.
De voorbije dagen stonden, jammer genoeg, in het teken van rugpijn (pokkebed) en slecht weer (pokkeregen). Klinkt bemoedigend, niet? Maar vandaag kwam het zonnetje er nog eens vrolijk door en dan halen we weer vlotjes een goei 20 graden. Nice.
Ondertussen begin ik mooi genoeg te krijgen van de Algerijnse mentaliteit. Eerst iets vree vriendelijk komen vragen, met de nodige uitleg en excuses erbij en veel blablabla; de dag erop komen ze hetzelfde gewoon vragen en staan ze erop dat ze onmiddellijk op hun wenken bediend worden en de derde dag komen ze het gewoon nemen, niks vragen !!! En dan te bedenken dat bij hen alles supertraag gaat (we zijn hier met verschillende nationaliteiten bijeen, en ik begin te geloven dat de vlamingen idd bij de hardst werkende mensen behoren) terwijl ze zelf geen onsje geduld hebben. Maar ik heb gelukkig mijn supervisers die die klappen voor mij opvangen ;-) . Karakter hebben mijn gasten wel, dag in dag uit. Jammer genoeg merk ik ook dat je in dit land met vriendelijk doen geen respect afdwingt. En ook niet door respect te géven. Dus kortaf een kat een kat noemen werkt blijkbaar het beste. En aangezien het begint te dringen – binnen een klein maand is de eerste stop en moet de voorbereiding achter de rug zijn – zijn we af en toe net iets botter dan we zouden willen zijn. Maar het werkt wel.
Overigens kwamen de bezoekers met het nieuws dat ze aan de kust van hotel veranderd zijn. Nu ligt de hele bende in een poepiechic hotel van vijf (Algerijnse !?!) sterren. Een kopje koffie aan de bar kost... 250 dinar !! Da’s ff 2,5 euro !!! Ongezien voor dit land. Ik ben eens benieuwd als ik in een goei week een nachtje daar zal logeren.
13 november 2005
12 november 2005
TOEN WAS HET NOG MOOI WEER...
vrijdag: BORING
I’m bored !!!
Verveling je m’ennuie boring rugpijn jeukendebaard slechtliedjeopdetv donker nat koudevloer eten snowboard appel m&m kleinetweeweken Ford wanneer? bank indegloria vanallestedoenopéénweektijd bezoekvanbaasaandewerf modder koud nagels grijs nattewas spinningbike zonzeestrandbergengolven sneeuw aprèsski shoppen verzekering kerstmis 43dagen zoverveelddatikhierzelfsnietmeerweetwatnogteschrijven
Verveling je m’ennuie boring rugpijn jeukendebaard slechtliedjeopdetv donker nat koudevloer eten snowboard appel m&m kleinetweeweken Ford wanneer? bank indegloria vanallestedoenopéénweektijd bezoekvanbaasaandewerf modder koud nagels grijs nattewas spinningbike zonzeestrandbergengolven sneeuw aprèsski shoppen verzekering kerstmis 43dagen zoverveelddatikhierzelfsnietmeerweetwatnogteschrijven
Nog een appel-mopje !!
Zegt de juf: "En, Marietje, wat heb jij gedaan tijdens de pauze"?
"Ik heb in de zandbak gespeeld juf"
"Heel goed, Marietje. Ga nu naar het bord en schrijf daar 'zand' op.
Als het goed is krijg je een appel".
Marietje doet het goed en krijgt een smakelijke appel.
"Jantje! Wat deed jij tijdens de pauze"?
"Ik heb met Marietje in de zandbak gespeeld, juf".
"Fijn, Jantje, ga ook naar het bord en schrijf daar 'bak'op.
Ook jij krijgt een appel als het juist is".
Jantje doet het eveneens goed en krijgt zijn appel.
"Jij, Abdul, wat deed jij tijdens de pauze"?
"Ik wilde met Jantje en Marietje meespelen maar ik mocht niet en
ze gooiden met zand en steentjes naar mij".
"Wel wel" zegt de juffrouw "dat is volkomen ontoelaatbare rassendiscriminatie.
Ga maar naar het bord en schrijf daar 'volkomen ontoelaatbare rassendiscriminatie' op.
Als het juist is krijg jij ook zo'n lekkere appel".
"Ik heb in de zandbak gespeeld juf"
"Heel goed, Marietje. Ga nu naar het bord en schrijf daar 'zand' op.
Als het goed is krijg je een appel".
Marietje doet het goed en krijgt een smakelijke appel.
"Jantje! Wat deed jij tijdens de pauze"?
"Ik heb met Marietje in de zandbak gespeeld, juf".
"Fijn, Jantje, ga ook naar het bord en schrijf daar 'bak'op.
Ook jij krijgt een appel als het juist is".
Jantje doet het eveneens goed en krijgt zijn appel.
"Jij, Abdul, wat deed jij tijdens de pauze"?
"Ik wilde met Jantje en Marietje meespelen maar ik mocht niet en
ze gooiden met zand en steentjes naar mij".
"Wel wel" zegt de juffrouw "dat is volkomen ontoelaatbare rassendiscriminatie.
Ga maar naar het bord en schrijf daar 'volkomen ontoelaatbare rassendiscriminatie' op.
Als het juist is krijg jij ook zo'n lekkere appel".
10 november 2005
brrrrrrrrrrrrrrrrrr
Gedaan met het mooie weer.
Vorige week was het nog 29 graden in de schaduw; nu is het in diezelfde schaduw amper 14 graden en regent het al voor de derde dag op rij.
Vandaag ging dat trouwens vergezeld van een fikse hagelbui; let op de witte bollekes op de foto.
Toegegeven: in het filmpje zie (en hoor) je het beter dan op de foto, maar geloof me: de regen is hier minstens even nat als bij jullie !!
appelpitjes (zééér flauw mopje !!)
Ne Vlaming zit in een park op een bankje appelpitjes te eten.
Komt er plots nen Hollander naast zitten.
Vraagt die Hollander "Nou, wat ben jij aan het eten seg?"
"Appelpitjes" zegt de Vlaming
"Nou, waarom eet iemand nou in Sjezus naam appelpitjes"
"Awel..." zegt de Vlaming "omdat ge daar slim van wordt."
"Sooo, en verkoop je er niet een paar?" vraagt die Hollander dan weer.
"Ja zenne" zegt de Vlaming "Voor 2,5 EUR per stuk."
"Wel, geef mij er dan maar 4" zegt de Hollander. Hij geeft 10 EUR aan de Vlaming en eet zijn 4 appelpitjes op.
Even later zegt die Hollander "Seg, eigenlijk had ik voor 10 EUR heel wat appels kunnen kopen, en dan had ik de appelpitjes er gràtis bij."
"Zie je" zegt de Vlaming "Het begint al te werken."
Komt er plots nen Hollander naast zitten.
Vraagt die Hollander "Nou, wat ben jij aan het eten seg?"
"Appelpitjes" zegt de Vlaming
"Nou, waarom eet iemand nou in Sjezus naam appelpitjes"
"Awel..." zegt de Vlaming "omdat ge daar slim van wordt."
"Sooo, en verkoop je er niet een paar?" vraagt die Hollander dan weer.
"Ja zenne" zegt de Vlaming "Voor 2,5 EUR per stuk."
"Wel, geef mij er dan maar 4" zegt de Hollander. Hij geeft 10 EUR aan de Vlaming en eet zijn 4 appelpitjes op.
Even later zegt die Hollander "Seg, eigenlijk had ik voor 10 EUR heel wat appels kunnen kopen, en dan had ik de appelpitjes er gràtis bij."
"Zie je" zegt de Vlaming "Het begint al te werken."
09 november 2005
ET phone home... NOT
Dinsdagavond. Eindelijk terug stromend water. Sinds gisterenavond laat hadden we weer geen water. Probeer je maar eens te wassen met een fles mineraalwater. Verder dan een kattewasje kom je dan echt niet. Maar daar blijft het niet bij, kwa miserie de vorige dagen. Vandaag is het eindelijk terug wat warmer geworden. En wat warmer wilt in dit geval zeggen: t-shirt weer. Vanaf 8h00 ’s morgens kan de trui uit: zegt genoeg. De voorbije dagen was het echt koud geworden. Zo koud zelfs dat ik de verwarming eens getest heb. Viel nog mee, hoewel stevige vorst wel moeilijk te overwinnen zal worden. Begon allemaal donderdagnacht, na een stevige bui die bijna de hele nacht duurde. Gelukkig was het vrijdag overdag zonnig en droog, maar dus behoorlijk frisjes. Weer maar eens een dagje gelezen, TV gekeken, gewandeld, ... Die drie dagen verlof deze week hebben een wrang nasmaakje achtergelaten: door teveel TV te zien vanaf mijn bed is de pijn in mijn onderrug weer opgedoken. Daar heb ik alleen last van als ik lang moet stil zitten en dat was bijna een jaar geleden. Zaterdag en zondag is er niks speciaal te melden. Hoewel: dat van zondag is niet echt waar. Kort na de middag valt het netwerk uit op de site. Geen telefoon, geen internet, geen mails. Geen probleem, dat gebeurd nog wel eens vaker. Maar wat niet vaker gebeurd is dat het zo lang duurt. Vanmorgen heb ik zelfs de chauffeur met mijn pc naar den bureau gestuurd, 140 kilometer van hier, om mijn mails (werk !!) te downloaden. Mijn privé-mail en dus ook mijn avonturen schieten er over. Ik heb dus ook geen idee wanneer ik dit tekstje nog eens kan posten. En het voelt raar aan. ’s Avonds kan ik nog wel bellen moest ik willen, maar het geeft een gevoel van onbereikbaarheid. En dat ben ik in deze moderne tijden absoluut niet meer gewoon. Eén en ander (lees: geen lastige vragen vanut den bureau) zorgt er wel voor dat ik de voorbije dagen zeer veel op de werf zelf heb rondgelopen. En zeker met een weertje als dat van vandaag is dat best wel behoorlijk heerlijk kan ik zeggen.
Ik ben benieuwd wanneer ik nog eens online kan, en dan krijgen jullie dit dus ook te lezen!! Tot dan.
Ik ben benieuwd wanneer ik nog eens online kan, en dan krijgen jullie dit dus ook te lezen!! Tot dan.
05 november 2005
the EMA's
Ondertussen begin ik den tel een beetje kwijt te raken. Met al die feestdagen, dat verschoven weekend en de nieuwe maand erbij. Maar aangezien vorige zondag dag nummer 104 was, moet het dus wel zo zijn dat vandaag, donderdag de 3e november, dag 108 is. Voila, nu ben ik weer bij.
Deze dagen zijn eigenlijk wel een beetje een “bummer”. Alle moslimkes zijn naar huis om stevig te vieren (zelfs de vrt had er over) en dat wil dus zeggen dat we hier zo een beetje moederziel alleen overblijven. Feestdag, en dus vandaag niet gaan werken. Blijkbaar was ik de chauffeur vergeten in te lichten, want die stond vanmorgen om 7 uur wel toeterend voor mijn deur. Ikke wakker natuurlijk. Maar hij had het al rap begrepen, gelukkig maar. Bovendien zijn S en G, twee fransoosen, vandaag vertrokken voor hun weekje verlof, en dus blijf ik alleen achter met Sergio en Didier (zie foto van enkele dagen geleden). Ik alleen met twee walen, als dat maar goed komt. Didier is onze sjibanie. Dat zeggen ze hier tegen oude mannetjes, en ik weet eigenlijk niet of het wel zo vriendelijk bedoeld is. Maar soit, tis ne speciale dus moeten ze hem ook niet te erg tutoieren (bestaat dat woord??). Hij kan er in ieder geval tegen. Wel handig dat G S vertrekken trouwens; zij liggen in dezelfde blok en dus kan ik eindelijk mijn muziek hier wat harder zetten!
Momenteel zijn de EMA's live bezig. De European Music Awards van MTV. Gelukkig heb ik ook de duitse MTV kunnen vinden. Die laten tenminste de engelse tekst gewoon horen, want op de franse lullen de vertalers er gewoon doorheen. Vree ambetant. Allé, kga nog wat verder zien. Tot in ’t kort, met hopelijk wat meer inspiratie als nu...
Enkele uren later:
Het moet gezegd: van alle babes die er te zien waren, stal de 47-jarige Madonna de sjow. Sugarbabes, The Pussy-cat Dolls en zelfs de met haar “hump” zwierende Fergie van The Black Eyed Peas konden niet eens aan het niveau van haar enkels komen. Grote madam. Verder, helaas pindakaas: wie zijn nu de enige echte?? In eenzelfde formatie (zanger, drummer, basist en gitarst) brengt Coldplay dezelfde soort rock als U2. Aan hun dynamisch optreden te zien kan het wel eens goed zijn dat de Ieren hun fakkel van überrockers stilaan moeten doorgeven. Auch... pijnlijk om toe te geven.
Deze dagen zijn eigenlijk wel een beetje een “bummer”. Alle moslimkes zijn naar huis om stevig te vieren (zelfs de vrt had er over) en dat wil dus zeggen dat we hier zo een beetje moederziel alleen overblijven. Feestdag, en dus vandaag niet gaan werken. Blijkbaar was ik de chauffeur vergeten in te lichten, want die stond vanmorgen om 7 uur wel toeterend voor mijn deur. Ikke wakker natuurlijk. Maar hij had het al rap begrepen, gelukkig maar. Bovendien zijn S en G, twee fransoosen, vandaag vertrokken voor hun weekje verlof, en dus blijf ik alleen achter met Sergio en Didier (zie foto van enkele dagen geleden). Ik alleen met twee walen, als dat maar goed komt. Didier is onze sjibanie. Dat zeggen ze hier tegen oude mannetjes, en ik weet eigenlijk niet of het wel zo vriendelijk bedoeld is. Maar soit, tis ne speciale dus moeten ze hem ook niet te erg tutoieren (bestaat dat woord??). Hij kan er in ieder geval tegen. Wel handig dat G S vertrekken trouwens; zij liggen in dezelfde blok en dus kan ik eindelijk mijn muziek hier wat harder zetten!
Momenteel zijn de EMA's live bezig. De European Music Awards van MTV. Gelukkig heb ik ook de duitse MTV kunnen vinden. Die laten tenminste de engelse tekst gewoon horen, want op de franse lullen de vertalers er gewoon doorheen. Vree ambetant. Allé, kga nog wat verder zien. Tot in ’t kort, met hopelijk wat meer inspiratie als nu...
Enkele uren later:
Het moet gezegd: van alle babes die er te zien waren, stal de 47-jarige Madonna de sjow. Sugarbabes, The Pussy-cat Dolls en zelfs de met haar “hump” zwierende Fergie van The Black Eyed Peas konden niet eens aan het niveau van haar enkels komen. Grote madam. Verder, helaas pindakaas: wie zijn nu de enige echte?? In eenzelfde formatie (zanger, drummer, basist en gitarst) brengt Coldplay dezelfde soort rock als U2. Aan hun dynamisch optreden te zien kan het wel eens goed zijn dat de Ieren hun fakkel van überrockers stilaan moeten doorgeven. Auch... pijnlijk om toe te geven.
02 november 2005
1 november
Vele jaren geleden ben ik eens in het herfstverlof gaan sleëen op de kattenberg. Vandaag, op 1 november, lig ik te zonnen op mijn terras. Ongegeneerd, ongestoord. Maar vooral: op 1 november! Het frisse briesje zorgt voor een heerlijk dualiteit tussen de stralingswarmte van de zon en het strelen van mijn huid door de wind. Deze buitenissigheid laat ik me welgevallen na een actieve voormiddag waarin ik mijn benen teister met een trappenloop van een half uur. Hoewel het de enige mogelijkheid is die ik hier heb om zelf voor een beetje afwisseling te zorgen moet het toch een gek gezicht zijn om mij op en af te trappen te zien lopen, springen, sukkelen. Niemand die het ziet. Ik ben al eerder voor gek verklaard door mijn wekelijks loopsessies in de steile straten. Maar ja, een vogeltje zingt zoals het gebekt is. Ik kan er ook niet aan doen.
Ondertussen is nog altijd niet geweten wanneer het nu juist het feest van het einde van de ramadan is. Indien het donderdag is heb ik voor het eerst in bijna vijf maanden hier een echt tweedaags weekend. Maar hoe ik die dagen gevuld ga krijgen is een ander probleem. Voor mij hoeft het niet echt. Het kan natuurlijk nog altijd op vrijdag zijn, maar dat lijkt me niet erg voor de hand te liggen. Vrijdag wordt er zowiezo niet gewerkt en dus zal het wel “toevallig” donderdag zijn dat de maan op de juiste stand staat.
Vanaf morgen, woensdag, is het nog exact drie weken dat deze rotatitie duurt. Het zal dan reeds einde november zijn. Wat vliegt de tijd sinds ik hier gelegerd ben! Ondertussen vraag ik me af of de planning die we hebben opgesteld voor het einde van dit jaar en het begin van het volgende aanvaard zal worden. Ik ga ervan uit van wel. Dat zou er dan op neer komen dat ik eind december tien dagen “thuis” ben en dan een volgende rotatie draai van 43 dagen om eind februari een dikke week te gaan snowboarden. Zo zal het al snel weer lente zijn. Maar zover is het nog lang niet natuurlijk. Eerst maar eens november door zien te komen...
Ondertussen is nog altijd niet geweten wanneer het nu juist het feest van het einde van de ramadan is. Indien het donderdag is heb ik voor het eerst in bijna vijf maanden hier een echt tweedaags weekend. Maar hoe ik die dagen gevuld ga krijgen is een ander probleem. Voor mij hoeft het niet echt. Het kan natuurlijk nog altijd op vrijdag zijn, maar dat lijkt me niet erg voor de hand te liggen. Vrijdag wordt er zowiezo niet gewerkt en dus zal het wel “toevallig” donderdag zijn dat de maan op de juiste stand staat.
Vanaf morgen, woensdag, is het nog exact drie weken dat deze rotatitie duurt. Het zal dan reeds einde november zijn. Wat vliegt de tijd sinds ik hier gelegerd ben! Ondertussen vraag ik me af of de planning die we hebben opgesteld voor het einde van dit jaar en het begin van het volgende aanvaard zal worden. Ik ga ervan uit van wel. Dat zou er dan op neer komen dat ik eind december tien dagen “thuis” ben en dan een volgende rotatie draai van 43 dagen om eind februari een dikke week te gaan snowboarden. Zo zal het al snel weer lente zijn. Maar zover is het nog lang niet natuurlijk. Eerst maar eens november door zien te komen...
Abonneren op:
Posts (Atom)