Heet, zandstorm, BBQ

Dag 23: 15 juli, vrijdag

Vrijdag. En dus vrije dag. Hoewel vrij hier natuurlijk een behoorlijk relatief begrip is. Vanmorgen ben ik dan toch maar naar den bureau gereden. Aangezien Renato morgen voor twee weken vertrekt, moesten we nog wat afstemmen en praktische dingetjes regelen. Zo heb ik de werfkas overhandigd gekregen en zal ik de komende weken de bezoekers opvangen. Gelukkig is het qua werken op de site kalmpjes. Wegens late leveringen. Dat zullen we ergens begin augustus ongetwijfeld moeten inhalen.
Tegen de middag zijn we teruggekomen naar de basis. Om hier te blijven de rest van de dag. Erg actief zal deze vrijdag niet worden. Daar is het veel te warm voor. Maar dan wel onaangenaam warm. “Vent de sable”, zegt een Algerijn die me naar boven ziet turen. Moeilijk te beschrijven: in de verte liggen de heuveltoppen in een zwijm van mist. Enkel de contouren zijn een beetje te onderscheiden. Boven ons zie ik geen wolken. En toch is mijn schaduw vaag en weinig scherp afgetekend. Ik ben zojuist om 15h46 mijn ietwat koele bungalow uitgestapt voor een wandelingetje. Stipt om 15h52 keer ik terug. Erg ver heb ik dus niet gewandeld. Wat zal het zijn? 400 meter, 600 meter maximum. Ondanks mijn zonnebril pikken mijn ogen. Ooit heb ik een bezoekje gebracht aan de hoogovens in duffel. Ik herinner me nog dat ademen daar niet echt vlotjes ging. Datzelfde gevoel heb ik hier ook. Mijn huid voelt zweterig maar uitgedroogd aan. Bruin word ik er al evenmin van. Niks goed aan dit weertje. Van mij mag het zo warm zijn, maar dan wel bij kristalheldere hemel.
Ik heb vanmorgen bij de sonatrach-mensen eens gevraagd wat het probleem is met het zwembad. Morgen zouden ze aan de chef-de-station vragen. Ben eens benieuwd...
Vanavond gaan we met heel de bende bbq-en. De chauffeurs zijn al gaan winkelen. Lamskoteletjes en steak, tomaten, wijn en bier. Tot strakjes dus.

ZANDSTORM EN BBQ
18h45. Geklop op mijn deur en M die roept dat ik moet komen zien. Ik ben net naar het Belgische nieuws aan het kijken. Buiten ben ik redelijk verstomd door wat ik te zien krijg. Ik zie amper de tweede rij bungalows staan. Die zijn niet eens 100 meer verwijderd van waar ik sta. Een gelig-oranje gordijn van zand bedekt de omgeving en de wind waait fameus. Zandstormpje noemen ze dat, de eerste keer dat ik er een zie. En dit is nog niks vergeleken met een echte, weet Renato me te zeggen.
Vanmiddag op de site heeft José de termometer afgelezen: 49 graden !! Geen wonder dat iedere beweging er eentje te veel is en dat zelfs de airco op mijn kamer de boel niet koel genoeg krijgt.
Ondanks de wind is de bbq ondertussen reeds aangestoken. Iedereen neemt zijn eigen wapens mee (stoel, bord, bestek). Met zijn negenen rond de tafel. Merguez worstjes, lamskoteletjes en goeie runds-steak. Heerlijk, en tien keer beter dan de vettige stukken die we hier te eten krijgen.
Tijdens het eten gaat het zand stilaan liggen, we hebben er in ieder geval geen last van.
De avond is heet en de nacht warm (’t is beter andersom, maar alla ;-) ) en slapen doe ik boven de dekens. Gaat nog redelijk goed.