't Is nu woensdag middag, vier dagen voor mijn vertrek.
Ik ben er eigenlijk zelf nog niet uit of ik er nu wel dan niet naar uitzie om te vertrekken. In iedere geval is het "leven zoals het is: Algerije" de makkelijke versie van het leven. Opstaan, werken, eten, slapen. That's it. Geen worries (ok, over het werk, maar da's allemaal relatief hé), gewoon geleefd worden.
Maar is dat dan wel zo goed. Makkelijk, ja, maar goed?
Weet het eigenlijk niet. Ik weet wel dat ik geen zin zou hebben om hier opnieuw mijn bureau-jobke in Grimbergen op te pakken, en verlof heb ik ook niet altijd hé. Komt daarbij dat momenteel zowat iedereen moet werken en hun weekends behoorlijk gevuld zijn met sport en spel.
Ik moet wel zeggen dat het weer ook niet helpt: na 7 weken staalblauwe hemel had ik speciaal het goede weer meegebracht, maar da's nu dus ook al uitgewerkt. Man, dat is deprimerend zeg!
De voorbije weken waren plezant, spannend zelfs, maar minder intens dan dat ene weekje in juli toen ik voor het eerst terugkwam uit rotatie. 't Is eigenlijk wel grappig te zien hoe alles zijn gangetje blijft gaan terwijl je zelf meer dan 2000 km van huis verwijdert bent. Den aardbol draait dus gewoon verder.
Bon, 'k heb nog een paar dagen om ervan te profiteren. Om dingen te doen die ik nadien weer vier weken zal moeten missen.
Normaal gezien lees je het vervolg op maandag: zondag vliegen en op hotel is er geen internet.
tot maandag dus...
groetjes,
Jean
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten