Spook

Dag 97: zondag 23/10

Ik lig hier op het bed van mijn hotelkamer “het spook van Toetegaai” te lezen. Ik had nog nooit een boek van Herman B gelezen. Dat komt zo omdat ik in weze niet erg op langharige teckels gesteld ben. Wel op de vierpotige exemplaren. Maar niet op de twee-benige. Waarom weet ik niet. Ik denk dan meteen aan haar in de soep. En soep waar een haar in ligt dat vind ik vies. En dus had ik nooit de moeite genomen om eens een boek van Herman B te lezen. Nu is het zo dat ik hier natuurlijk wel iéts moet doen en zo kwam het dat ik gisteren nog maar “het spook van Toetegaai” kocht in het boekenwinkeltje van mijn favorietje nichtje. Het was weer een hele rekening, maar ik ben er niet rouwig om. Ze keek me wel raar aan toen ik ook de modespecial van Knack kocht. Het moeten toch niet altijd motoren en auto’s zijn? Maar terug naar Herman B. Eigenlijk vind ik het tot nu toe wel een goed boek. En dat is maar goed ook, want anders zou ik hier mijn tijd moeten slijten met een slecht boek en dat zou wel niet zo leuk zijn. Ik heb al 72 bladzijden gelezen, en dat tussen 20h26 en 21H54. Een hele prestatie. Ik vind trouwens zijn stijl wel een beetje op de mijne trekken. En aangezien ik nog nooit iets van zijn werk gelezen had kan het niet andersom zijn. Hij heeft zo een beetje pipi en kaka humor. En dat is natuurlijk wel heel plezant. Eigenlijk zou ik best wel even beroemd kunnen zijn als Herman B. En zijn bescheidenheid heb ik ook al. Alleen zou ik dan veel meer het woord “tieten” moeten gebruiken. En dat wordt moeilijk natuurlijk. Aangezien er hier van dat bewuste woord niet veel te zien is zou het nogal van dommigheid getuigen om dat woord vaak te gebruiken. En bovendien zou mijn papa dan niet weten wat te antwoorden als mijn mémée vraagt hoe het met me is. Mijn mémée heeft geen internet en dus vraagt ze altijd aan mijn papa hoe het met me is. “Goed”, zou hij zeggen. En dan gevolgd door een zin met het beruchte t-woord erin. Dat zou toch al te bar zijn. En dus zal ik nooit zo beroemd worden als Herman B. En dat alleen maar omdat er hier geen ti....

Mocht er iemand zich afvragen hoe mijn reis geweest is, dan kan ik die geinteresseerde persoon geruststellen door te zeggen dat de reis goed verlopen is. Ik heb onderweg zelfs door het raampje van de vlieger gezwaaid. Vond ik zelf wel een leuk idee. Ik kwam erop toen ik in Parijs dacht van: ik ga straks eens door het raampje zwaaien. Als ik al aan het raampje zit. Wat helemaal niet zeker was. Ik wachtte dus in volle spanning af en mijn geduld werd beloond met een zitje aan het raampje. Jammer genoeg zat er een Frans-Algerijns ettertje achter mij die de hele tijd tegen mijn stoel schopte met zijn korte beentjes. Gelukkig voor die jongen ben ik zelf een heel brave jongeman, anders had ik zijn beentjes nog wat korter gemaakt zodat hij er niet meer aan de achterkant van mijn stoel mee zou geraken. Maar onderweg - het moet ergens in de buurt van Spanje geweest zijn – heb ik dus uit het raampje gezwaaid. En nu ga ik bijna slapen.