veel tekst...

Dag 91, 92, 93 en 94
Dinsdag 11 tem Vrijdag 14 oktober

’t Is vrijdagavond, 21h40. Ik probeer me de laatste dagen weer voor de geest te halen. Gezien die hier allen sterk op elkaar gelijken is dat geen makkie. En al zeker niet na een matte dag als vandaag. Vanmorgen werd ik gewekt door wat ik als getik tegen de luiken van mijn ramen ervaarde. Mijn eerste gedacht was dat ik diegene die me op mijne vrije dag zo vroeg durfde storen toch wel eens een rake trap tussen zijn grote tenen zou geven. Maar er bleken hogere krachten aan het werk te zijn. Het betrokken en natte weer van gisterenavond had zich doorgezet en het was de strakke wind die de regendruppels bijna horizontaal tegen mijn raam deed uiteenspatten. Gelijk al een domper dus, wetende dat ik de ganse dag in mijn bungalow zou moeten doorbrengen. Drie films, avondeten bij kaarslicht (omdat tijdens het bericht dat de “nachtvluchten” nog steeds voor problemen zoregen de stroom nog maar eens was uitgevallen) en veel geluier later zit ik nu dus op mijn bed, voor de TV (we hebben sinds een half uurtje weer elentrik, eureka!) en breek ik mijn brein open om toch maar iets van de voorbije dagen op een chronologische manier via het klavier op dit virtuele papier te krijgen. Ik zal dus maar beginnen bij...

Dinsdag: overdag niks speciaal te melden. ’s Avonds een paar telefonnekes naar het thuisfront willen doen, maar de lokale operator “Djezzy” doet de laatste tijd lastig. En als ik er dan als eens door geraak nemen ze aan de andere kant van de lijn (soms lijkt het op de andere kant van de wereld!) niet eens op! Bon. Vandaag heb ik zowel ’s middags als ’s avonds in mijn bungalowke gegeten, en dat deed best wel eens deugd. Niet volgefret het bed ingestapt. Om 06h15, tien minuten voor de wekker afloopt, vindt de chef-de-station het blijkbaar nodig om de tweede gaslijn te ventileren. Dat maakt dan zo’n overdovend lawaai dat we het zelfs hier in de basis horen!! Ik schrok me dan ook een hoedje en was meteen wakker om aan de volgende dag te beginnen, zijnde...

Woensdag: nog altijd zalig weer; belangrijkste nieuws is dat vandaag de “directeur construction” langskomt. En laat dat toevallig mijne parrain zijn! Voor een zo belangrijk iemand als mezelf kunnen ze natuurlijk niet janneke of mieke aanstellen als peter, dat begrijpt u... Net op de middag arriveert hij met mijn rechtstreeks chef, die ik in zeven weken niet meer gezien had. Door de misselijke timing gaan we een kwartier ater dan anders eten en valt mijn siëstake dus ook in het water. Na de middag verzamelt onze directeur iedereen in de vergader-keet. Hij heeft een communicatie te doen. Kort gezegd komt het erop neer dat we nu ongeveer halverwege het volledige project zitten, maar dat momenteel alles zowat vierlant draait. Alsof we dat niet wisten! Maar ze hebben wel het lef om het toe te geven én om er iets aan te doen. De top van het project-team wordt gereorganiseerd en hij gaat zichzelf persoonlijk met het project bezighouden. Aangezien het het grootste project is uit de hele geschiedenis van Major Projects is dat misschien wel een goed idee. Charisma en ervaring genoeg, dus het zal ongetwijfeld een versterking zijn. Verder zal er een evaluatie en aanpassing gebeuren van alle lokale teams. Dus ook die van ons. Wat dit als resultaat opleverd kan nu nog niemand zeggen. Tegen het einde van de maand zouden de krijtlijnen bekend moeten zijn.
’s Avonds nog maar eens in het restaurant gaan eten, aangezien het vanmiddag voor de afwisseling eens géén steak-frit was! Maar aangezien het dessert zo geweldig goed was heb ik me nog maar eens verboeft gevereten. Daar krijg ik ’s nachts spijt van!!

Weinig uitgeslapen begin ik aan de laatste volledige werkdag van deze rotatie: donderdag. Veel te doen en de voormiddag vliegt dan ook vooruit. Halverwege de namiddag is de goesting over en ik sleep me naar het einde van de dag. Vandaag is trouwens de eerste dag dat ik overdag geregeld een trui aandoe. Het is bewolkt, fris en af en toe valt er wat regen.
De brabecue ’s avonds duurt vanwege het koude weer en gebrek aan wijn of bier (tijdens de ramadan hier in de verre omgeving niet te verkrijgen) een pak minder lang dan andere weken. Ik heb eens naar de eindejaarsplanning gevraagd maar dat is nu nog koffiedik kijken. Ondanks alle problemen zouden ze graag eind december de shut-down doen. Pokke-timing natuurlijk. Afwachten dus: in principe wilt de klant woensdag 19 december een planning.

En zo is het dus vrijdag geworden. Zojuist het kleine beetje dat ik meeneem ingepakt (sandalen zal ik niet meer nodig hebben peis ik) en de kamer een beetje opgeruimd. Dadelijk nog douchen, scheren en dan gaan maffen. Morgen zou de escorte me tegen 10h komen halen. Hat zal dus pas zondagavond zijn, in de rokerig huiskamer van ons huisje, dat ik het vervolg kan melden en maar eens zal rondbellen om mijn week zo gevuld mogelijk te krijgen. Maar dat vertel ik dan wel gewoon, bij een colaatje. Lijkt me wel zo gezellig. Tot zondag !!