België boven

Ritme... daar draait het hier allemaal om. En vooral: in het ritme raken en blijven.
Niet horten en stoten en stilvallen, netjes het ritme aan houden. Maar hier gaat het niet om seks.
Hier gaat het om de routine: opstaan, ontbijten, naar de site, werken, middageten, siestake, werken, naar de woonbasis, eten, nieuws zien, lezen, slapen. En de cirkel is rond. En zonder die cirkel raak je er hier niet door.

En laat ik nou net niet in dat ritme raken. Iedere maand lijkt dat moeilijker te gaan. Hoewel dat ook weer niet waar is. Wat wilt een mens, na de beste twaalf dagen sinds lang: een heerlijke week skiën, gevolgd door een superweekend.
Fysiek ben ik hier, al de rest zit nog in ons Belgenlandje. Het is al België dat de klok momenteel slaat. Ik hoor het "Het Goede Doel" nog zingen, tijdens de après-ski in een bar vol zatte hollanders: België... België boven. Niet in het voetbal, niet in de wereld. We zitten hier met Algerijnen, Fransen, een Argentijn, Amerikanen, een Kroatische Nieuw-Zeelander, een Schot, een Italiaan, een Palestijn, een Egyptenaar. Een een paar Belgen vaneigens. Van al die vreemde vogels kent er niemand de geschiedenis, de politieke situatie of de geografische gegevens van ons kleine landje.
En toch laat het me niet los. Wil ik er zijn. Gisteren was het hier 24 graden en scheen de zon vollop. In Belgie was het amper 4 graden en regende het.
Vreemde vogles die buitenlanders, maar misschien ik er hier wel een van de vreemdste soort.

Ik mis jullie allemaal, daar mag je zeker van zijn.

groetjes van deze vreemde vogel, Jan