eerste verslagske

Dag –1: 17/06

Of beter gezegd: nacht –1. Nog een laatste keer de benen losgooien vooraleer te vertrekken. En wonder boven wonder de W meegekregen naar de Reflex in Westerlo. Opstaan om 6 uur morgenvroeg was het gegeven. Een nachtje doordoen of toch nog maar even gaan maffen de vraag. ’t Is dan toch maar het laatste geworden. Om 04.45h er nog ingekropen om 65 minuten later gewekt te worden door een veel te luide radio...

Dag 1: 18/06...
Begon dus veel te vroeg. Opgestaan, klaargemaakt, vertrokken. Veel te vroeg aan de incheckbalie kregen we bezoek van den broer en zijn liefke, samen met K, de grootste jeanet van ’t stad ;-). Tof!
Samen een koffieke gedronken. Daarna de reis alleen verdergezet.
In de taxfree zone kwam ik onverwacht collega G tegen. Dacht dat die ’s morgens al vertrokken was. Blijkt dat hij via Marseille en Algiers naar Oran vliegt. Waarom makkelijk als moeilijk ook gaat... Eenmaal in het vliegtuig naar Lyon zitten er wel ... 8 mensen in de vlieger !! Vlekkeloze vlucht, goed kunnen slapen, na een uurtje en 5 minuten geland in het zonnige Lyon.
Dan ff moeten zoeken naar de juiste incheckbalie voor Oran. Hier kreeg ik al gelijk een goed beeld van wat Algerije wrs zal bieden: chaos. Rustig blijven aanschuiven; ingechecked en 2,5 uur moeten wachten. Blijkt da’k mijne Knack Focus in de vorige vlieger vergeten ben. En net eens in gelezen. Damn... Interview et U2 en Roisin Murphy dus niet kunnen lezen.
Soit, eindelijk mogen instappen. Als één van de allerlaatsten de vlieger op. En wat blijkt: op mijn plaats zit al een oud Algerijns vrouwtje. “U bent alleen? Ga maar zitten waar nog plaats is” krijg ik te horen. Die was er dus nergens meer. “Venez avec moi, jeune homme”, hoor ik een vriendelijke steward zeggen. Wij terug naar de voorkant van de vlieger. “Vous pouvez vous installer ici”, wijzend naar de royale zetels van eerste klasse! Zalig!! Zo wil ik wel altijd vliegen.
Na een goei twee uur vliegen en zelfs behoorlijk goed gegeten te hebben landen we in het warme Oran. Zand, veel flikken, militairen, aftandse bussen, veel geroep.
Bij de controle deden ze nog wat lastig, maar dan toch kunnen vertrekken met onze chauffeur. Om dan het grootste gevaar van het hele project te kunnen meemaken: het verkeer! Voorbeeldje: tweebaansvak, goeie asfalt, dus tegen 110 km per uur aan ’t sjezen. Komt er doodleuk in de verkeerde richting een tractor aangebold. Maken dat je opzij gaat. Zo gaat het een half uurtje verder om dan bij het hotel aan te komen. Mooi hotel, zwembad is nog niet af. Verscheidene collega’s die ik al lang niet meer gezien heb hebben hier hun intrek. Voor het eten nog wat gemaft en met z’n zessen wat gaan sjotten op een nabijgelegen piste. Zalig, zo in de warmte. Eten is ook beregoed, gezellig zo met de hele bende; daarna stillekesaan op de kamer gaan liggen.
Dag 1 zit erop. Mijn eerste keer in Afrika. Veel nieuwe indrukken opgedaan. Morgen met de wagen naar de site in kenenda. Nog meer indrukken. Ben benieuwd...
Note to myself: volgende keer meenemen: flesje water, stylo, adresgegevens site, iets om te bikken,...