Drie weken

Dag 46: zondag 07/08

Nog exact drie weken te gaan in deze rotatie... Dat wil dus zeggen dat ik ondertussen al goed over de helft zit. Ik kan niet zeggen dat ik hier tegen mijn goesting zit, en dus zullen die drie weken ook nog wel meevallen.
Nu ik hier op den bureau en het hotel zit, zie ik een pak meer collega’s dan wanneer ik op de site zit. Meer collega’s wil ook zeggen meer verhalen. Ze zitten hier nu eenmaal dichter bij het management en kennen vaak de kleine details die niet tot de site doordringen. Het ene verhaal al wat sterker dan het andere. Zo zijn er enkele van de “nieuwelingen” (laat ons zeggen van mijn generatie) die sterke twijfels hebben bij de voortzetting van hun Algerijns avontuur. Zij gaan dezer dagen terug na hun eerste of tweede rotatie en zullen daar dan wel beslissen... Langs den andere kant zijn zij zes dagen thuis na een rotatie van vier weken, waarvan ze dan ook nog eens langs den bureau of zo moeten passeren. Vier echte verlofdagen is echt wel te weinig om de batterijen volledig op te laden.
Nadeel van het hotel hier is toch het feit dat je mijn insziens minder “vrije tijd” hebt. Ttz: na het werk ben je wel een klein anderhalf uurtje vrij om te gaan sporten of om Arzew te bezoeken (maar dat ken je na twee keer ook we vanbuiten) maar daarna is het etenstijd. En dat duurt hier dus wel een uurtje of zo. Bij ons in kenenda heb je op twintig minuten gegeten. De kwaliteit is hier wel beter, maar het gaan veel langzamer. Na het eten trekt iedereen naar zijn kamer, en da’s toch wel alsof je opgesloten zit. In Kenenda heb je de bungalow die zowiezo groter is, en als je deur openzet zie je zo op straat.
Vanavond zijn we nog wat gaan voetballen. Door toeval zijn de ploegen niet echt evenwichtig ingedeeld en we krijgen dus serieus op onze zak.
Vandaag is T, broer van M en zoon van een andere M, aangekomen. Die twee M&M werken hier dus allebei in Algerije. T is net afgestudeerd, 22 jaar jong en verloofd... Ik hoop dat hij het zal volhouden. Die familiebanden zijn trouwens niet uitzonderlijk bij Fab. Kennelijk is iedereen hier via pa binnengeraakt. Zo te zien zijn familiebanden ook de beste manier om carrière te maken... Brute pech voor ondergetekende dus ;-)