Vrijdag, en dus niet gaan werken

Dag 58: vrijdag 19 augustus 2005

Vanochtend rond een uur of negen had ik er even geen zin in. Vrije dag, en toen ik mijn neus door het venster stak bleek het zwaar bewolkt te zijn en waaide het stevig. Shit, zo een hele dag binnen zitten zag ik toch echt niet zitten. Ontbeten (Nestle corn flakes; een extraatje voor mezelf), gedoucht. Een half uurtje later nog maar eens gaan kijken. En wonder boven wonder: geen wolk meer te bespeuren. Vreemd, zo snel als dat hier steeds gaat. Maar des te beter. Kan ik tenminste af en toe de benen strekken.
Ondertussen heb ik de chauffeur uitgestuurd om bananen te gaan kopen. Gisteren toen ik binnenkwam bleken vijf bananen, die ik op de ijskast gelegd had, gewoon verdwenen. Ongetwijfeld de kuisvrouwen. Van de collega’s had ik al gelijkaardige verhalen gehoord (een open fles cola in de ijskast die iedere dag een beetje leger bleek te zijn...), maar bij mij was het dus de eerste keer. Morgen toch maar eens de intendant naar zijn kl*** geven. Dat hij zijn “vrouwen” tenminste onder controle moet houden, anders moet alles achter slot en grendel.
Ondertussen heb ik met de bank gebeld. Blijkt dat ze Algerijnse Dinars kunnen wisslen in hun hoofdzetel. Maar goed ook, want ik krijg dat lokale zakgeld hier toch niet op. Kwestie van die Dinars het land uit te smokkelen (officieel mag dat dus niet).
Best wel oneerlijk: mijn zakgeld (per dag) hier is bijna het dubbele van wat een Algerijnse arbeider bij ons op de site verdient... En eigenlijk is het leven hier niet echt supergoedkoop. Wel voor ons natuurlijk, maar als je de koopkracht van de lokale bevolking vergelijkt met die van ons, dan ligt die verhouding dus totaal verschillend. Als wij donderdags de chauffeur uitsturen voor de spullen voor de barbecue, kost ons dat tussen de 9000 en 11000 dinar, een beetje afhankelijk van het aantal “mee-eters”. Die chauffeur is dan onderweg met wat voor hem een half maandloon is. En zij zijn dus ook vier weken van huis vooraleer ze een weekje verlof kunnen nemen. De wereld is dus niet erg eerlijk verdeeld en ik prijs me gelukkig dat ik op de betere helft van onze aardkloot woon.