Dag 78: donderdag 29 september
De dag kondigt zich van bij het begin al schitterend aan. Na een bui gisterenavond is de hemel volledig opengetrokken en schijnt er een heerlijk zonnetje. Het begin van wat een prachtige dag zal worden.
Gisterenavond en vandaag zijn ze aan het thuisfront blijkbaar beginnen beseffen dat de Jean nu toch al bijna twee weken weg is. Ik krijg een heleboel nieuwtjes te lezen. Leuke, spannende, verrassende (house-warming party in november!!), schattige (samen vissen, gezellig), ... Ze zitten er allemaal tussen. Daar wordt een mens dus vrolijk van!!
De dag vordert snel en aangezien de onderaannemers niet op de site zijn heb ik de gelegenheid het papierwerk wat bij te werken. Zo vliegt de tijd hier echt wel vooruit.
In het vrt-nieuws wordt vanavond melding gemaakt van het referendum. Of van het “charter voor verzoening”, zoals Wim de Vilder het zo mooi zegt. Voor de mensen die het gezien zouden hebben: ze lopen hier dus niet rond in van die mega-tulbanden, zoals in Tamansaret. Dat ligt dan ook in het uiterste zuiden en die moeten daar temperaturen van 50° en meer zien te overleven. Hier is het veeleer zoals de laatste beelden uit Algiers. Gewone arabieren, waarvan er hier en daar wel eentje een tulbandje draagt. Opvallender waren wel de vrouwen: hoewel die er hier niet zijn, lopen die in de kleinere dorpen toch vaak nog gesluierd. De uitslag wordt volgens het journaal morgen al verwacht, maar dat betwijfel ik ten zeerste. Zoals ze hier georganiseerd zijn zal dat tellen nog wel een weekske in beslag nemen. Ben eens benieuwd wat het resultaat in de praktijk zal zijn.
’s Avonds houden we barbecue. Met een Italiaanse Belg in de keuken en een Spaanse Belg aan het vuur kan dat niet slecht aflopen. Het vlees is vandaag van uitzonderlijke kwaliteit (altijd afwachten geblazen, want je krijgt nooit twee keer achter elkaar hetzelfde van de slager). Zalige lamskoteletjes en pittige merguezworstjes zijn ons deel, met op de achergrond de heerlijk tonen van Tracey Chapman. En aangezien de collega’s graag een glaasje wijn mogen (om het aperitief, Ricard, weg te spoelen) worden de discusies al snel hilarisch belachelijk. Na een paar uur geef ik er de brui aan.
Moe maar voldaan, klaar voor het vrije dagje van morgen. La vie peut être belle. @+
2 opmerkingen:
veel "comments" vallen er nochtans nie te rapen, vind ik.
jaja, maar ze laten wel weten dat ze het zowat in grote lijnen volgen en dat ze liever een persoonlijk mailke sturen dan dat zo op het wereld-wijde-web te zetten... ook goed voor mij natuurlijk!!
Een reactie posten